– Η Ανοιχτή Πόλη στην Αθήνα είναι καλή όταν θέλουμε να την προβάλουμε σαν παράδειγμα αυτοδιοικητικής κίνησης, αλλά ανακαλύπτουμε ότι υπολειτουργούσε όταν θέλουμε να δικαιολογήσουμε τους χειρισμούς στην επιλογή επικεφαλής του ψηφοδελτίου; Δεν γίνεται μονά-ζυγά δικά μας.
– Παρομοίως, η βάση του κόμματος είναι βάση όταν συμφωνούμε μαζί της αλλά έχει θέμα και χρήζει αναδιαπαιδαγώγησης όταν διαφωνούμε; Αυτό για την περίπτωση Καρυπίδη, άσχετα με τη γνώμη που έχει ο καθένας.
– Στο ίδιο θέμα. Η περίπτωση Καρυπίδη είχε ένα μεγάλο καλό. Άνοιξε στο κόμμα το λεγόμενο και «αξιακό ζήτημα». Θα το επισείουμε για τους άλλους μόνο και για να περάσουν την αξιολόγησή μας γράφοντας τεστ για τις αξίες της ριζοσπαστικής Αριστεράς; Ή θα το δούμε λίγο πιο βαθιά και χωρίς σιωπές γύρω από το δικό μας χώρο;
– Πάντως, εδώ που τα λέμε, η δικαιολογία ότι στις 28 Οκτώβρη του 2011 ο λαός κυνηγούσε τον Βουδούρη για να τον ψηφίσει, δεν θα μπορούσε να πείσει κανέναν.
– Το ξέρουμε ότι είναι συνεδριακή θέση αλλά κάποια στιγμή, επειδή δεν ήτανε και γραμμένο στις πλάκες του Μωυσή, ας συζητήσουμε γι’ αυτές τις συμμαχίες που ξεκινούν «από τα αριστερά της σοσιαλδημοκρατίας». Στη μνημονιακή Ελλάδα του 2014 δεν μας βοηθάει και πολύ ο Ευκλείδης. Όχι ο Τσακαλώτος, ο άλλος με τη γεωμετρία λέω…
– Κι έπειτα, τι εννοούμε; Από τα αριστερά της σοσιαλδημοκρατίας όπως μπαίνεις ή όπως βγαίνεις;
– Η παρουσία του κόμματος στους αγώνες είναι δεδομένη και αυτό είναι σημαντικό. Πιο ουσιαστικό, όμως, είναι το να μετατρέπεις τα αιτήματά τους σε πολιτικό πρόγραμμα και τις αγωνίες τους σε δικές σου δεσμεύσεις. Αυτό με αφορμή τις κινητοποιήσεις στα διόδια της Μαλακάσας.
– Μπορεί η μειοψηφία να μην είναι τόσο επί της ουσίας αριστερή όπως διατείνεται αλλά, αν εξαιρέσεις τις σιωπές για κάποια θέματα που τη διχάζουν, όπως τα λεγόμενα εθνικά, σίγουρα έχει μια στοιχειώδη πλατφόρμα. Σε αντίθεση με την «πλειοψηφία».
– Πάνω που είχαν ανάψει τα κομπιουτεράκια και οι αλγόριθμοι για το εσωκομματικό δημοψήφισμα για τις Ευρωεκλογές, έρχεται η νέα πρόταση της κυβέρνησης. Φοβάμαι ότι τώρα η μάχη του σταυρού θα δοθεί απευθείας στις τηλεοπτικές εμφανίσεις. Να μην ξεχάσω: Πρέπει να συζητήσουμε για την Ευρώπη και τη θέση μας.
– Λοιπόν, για να τα πούμε και λίγο πιο «γραμμιτζίδικα«, που συνήθως το αποφεύγουμε. Ή θα φτιαχτεί ένα μεγάλο ρεύμα στην κοινωνία, ικανό να τα σαρώσει όλα και εκεί μέσα θα προκύπτουν και συνεργασίες και ανοίγματα αλλά με άλλους όρους -που θα τους επιβάλλει ο κόσμος και όχι κάποιοι μηχανισμοί- ή θα συζητάμε κάθε φορά για ονόματα και προβλήματα. Η ένσταση είναι αυτονόητη: Και πώς θα φτιαχτεί αυτό; Ε, ας ανοίξουμε αυτή τη σοβαρή συζήτηση, κι ας μην είναι τόσο πιπεράτη…
– Ο κ. Κ. αντάμωσε κάποιον που είχε να τον δει πολύν καιρό. Μα εσείς δεν αλλάξατε καθόλου, του είπε ο άλλος καθώς τον χαιρετούσε. Ωχ, έκανε ο κ. Κ. και χλόμιασε.
(και πάλι από τις Ιστορίες του κ. Κόινερ, του Μπ. Μπρεχτ)
Για απόψεις ή όποια συνεισφορά στη στήλη: [email protected]
Αηδόνης
