Με καταιγισμό ΦΕΚ και παραχωρήσεων, βορά στην κερδοσκοπία η φύση, το περιβάλλον, οι υποδομές. Ένα δίκτυο συντονισμένων ενεργειών και προτάσεων, αντίδοτο στο δηλητήριο των ιδιωτικοποιήσεων που προωθούν οι «εγχώριοι μεσίτες».
Μικρό χρονικό ενός προαναγγελθέντος θανάτου…
Από τις μέρες δόξας στην απαξίωση και τελικά στο ΤΑΙΠΕΔ το κάμπινγκ στη Σκοτίνα
Ωραία η μνημονιακή συγκυβέρνηση! Και αυτή και τα έργα και οι ημέρες της. Με ένα απλό ΦΕΚ (1387/30-5-2014) αποφασίζει και διατάσσει να εκποιήσει (μέσω «παραχώρησης») στο ΤΑΙΠΕΔ μεγάλες και κομβικές εκτάσεις και στην Πιερία. Μεταξύ αυτών και το πρώην Θεραπευτήριο Ψυχικών Παθήσεων Ι.Μ. Πέτρας Ολύμπου συνολικής έκτασης 21.320 στρεμμάτων, οι Αλυκές Κίτρους που ακόμη και στην εποχή μας προσελκύουν πλήθος επισκεπτών (ημεδαπών και αλλοδαπών) για «θεραπευτικό» τουρισμό λόγω των φυσικών «λιμνών» από αλάτι που υπάρχουν στην περιοχή, οι παραλιακές εκτάσεις στους Ν. Πόρρους (ακόμη ένας από τους πόλους έλξης εκατοντάδων τουριστών) και φυσικά το κάμπινγκ του πρώην ΕΟΤ στη Σκοτίνα, έκτασης 404 στρεμμάτων και χωρητικότητας 2.500 (ίσως και παραπάνω) θέσεων.
Το συγκεκριμένο κάμπινγκ βρίσκεται σε κομβική θέση, δίπλα στον οδικό άξονα Αθήνας-Θεσσαλονίκης και μέσα σε δάσος. Στην εποχή του ήταν ένα από τα πιο οργανωμένα κάμπινγκ της περιοχής με γήπεδα τένις, μπάσκετ, εστιατόρια, φαρμακείο, ιατρείο, κουζίνες, ασφαλτοστρωμένους δρόμους, μπάνγκαλοους, χώρους ελεύθερους και εκατοντάδες στρέμματα για περιπάτους. Ένα πανέμορφο μέρος με πεντακάθαρη και αμμώδη παραλία. Το κάμπινγκ, όπως μας πληροφόρησαν πρώην ένοικοί του, ήταν σχεδιασμένο από ειδικούς αρχιτέκτονες εσωτερικών χώρων, στις τουριστικές σεζόν ήταν υπερπλήρες, έσφυζε από ζωή και η οικονομική άνθιση που γνώριζε ήταν τέτοια ώστε έφτανε να αποδίδει υπεραρκετά έσοδα στο κράτος, μέρος των οποίων πήγαινε και για την «οικονομική στήριξη» του Καζίνο της Πάρνηθας(!).
Από τη σκύλλα στη Χάρυβδη
Όλα κυλούσαν, λοιπόν, ωραία και καλά (οι εποχιακοί του υπάλληλοι π.χ. απολάμβαναν πολύ καλές εργασιακές συνθήκες και τους νόμιμους -προμνημονιακούς- μισθούς) μέχρι που ο τότε υπουργός Νέας Γενιάς (Κ. Λαλιώτης) και η τότε ΠΑΣΟΚική κυβέρνηση αποφασίζει να το εντάξει σε διάφορα προγράμματα (π.χ. προσκόπων) και να γίνει έτσι η αρχή της υποβάθμισής του. Στη συνέχεια ενοικιάστηκε από ιδιώτη, ο οποίος το άφησε σε πλήρη εγκατάλειψη χρωστώντας χρήματα στο Δημόσιο από ρεύμα και νερό. Η σύμβαση προσβλήθηκε κι ακυρώθηκε κι έτσι το κάμπινγκ έμεινε χωρίς ιδιοκτήτη.
Οι παραθεριστές του κάμπινγκ βλέποντας την άκρα εγκατάλειψή του και την αδιαφορία της κυβέρνησης, αποφασίζουν και συστήνουν τον «Σύλλογο Κατασκηνωτών Κάμπινγκ Σκοτίνας» και προσπαθούν με νύχια και με δόντια να κρατήσουν το κάμπινγκ σε λειτουργία. Απευθύνονται στους αρμόδιους και διεκδικούν να πάρουν με νόμιμο τρόπο τη διαχείρισή του.
Η απάντηση ήταν σαφώς και αναμενόμενα αρνητική. Προχωρούν σε κατάληψη του κάμπινγκ για δύο τουριστικές σεζόν, η οποία βέβαια «κατάληψη» ανήκει (αν εξαιρέσουμε τις Σκουριές Χαλκιδικής) στα λίγα παραδείγματα «ειρηνικών καταλήψεων» με 500 οικογένειες, ΑΜΕΑ, ηλικιωμένους. Η κυβέρνηση ανάλγητη. Το δεύτερο καλοκαίρι της κατάληψης στέλνει πολλάκις την αστυνομία για τρομοκράτηση των παραθεριστών, προχωρά σε προσαγωγές, μέχρι που… βάζει φωτιά σε τροχόσπιτο για εκφοβισμό (σύμφωνα και πάλι με μαρτυρίες παραθεριστών). Όλα αυτά τον Ιούλιο του 2009. Ο κ. Μαρκόπουλος της Ν.Δ. είναι τελικά αυτός που κατορθώνει να βάλει «λουκέτο» στο κάμπινγκ το οποίο ερημώνει και κλειδώνει, οριστικά, τις πόρτες του για τους κατασκηνωτές.
Ερωτηματικά… σκανδαλώδη
Μια από τις τελευταίες πράξεις «θανάτου» υπογράφτηκε τον Ιούνιο του 2013 μεταξύ της ΕΤΑΔ (Εταιρία Ακινήτων Δημοσίου) και της Skotina Resort Α.Ε. (εταιρία στην οποία είναι μέτοχοι και κάποιοι Κατερινιώτες). Πρόκειται για την 60ετή εκμίσθωση του συγκεκριμένου χώρου, η οποία -σύμφωνα με κυβερνητικές πηγές- θα επέφερε στο Ελληνικό Δημόσιο κέρδη ύψους 18 εκατ. ευρώ. Η εταιρία ανέλαβε την υποχρέωση να ανεγείρει στο χώρο, μεταξύ άλλων, ξενοδοχείο 4 αστέρων, εκκλησία, αθλητικές εγκαταστάσεις, ανοιχτό αμφιθέατρο, ελικοδρόμιο, γυμναστήριο, σπα, συνεδριακό κέντρο για 500 άτομα και ξενοδοχειακό λιμένα για 20 σκάφη. Και αυτή η σύμβαση, όμως, έμεινε προφανώς στα χαρτιά, μια και μέχρι σήμερα δεν έχει γίνει κανένα απολύτως έργο και το κάμπινγκ είναι κλειστό και περιφραγμένο με λουκέτο και συρματόπλεγμα.
Το πώς και γιατί ουσιαστικά ακυρώνεται και η τελευταία σύμβαση και το κάμπινγκ περνά στο ΤΑΙΠΕΔ, είναι απορίας άξιο και σίγουρα χρήζει περαιτέρω έρευνας. Να σημειωθεί τέλος ότι οι κάτοικοι της περιοχής μέχρι στιγμής δεν γνωρίζουν όλα αυτά τα τεκταινόμενα, πολλοί δε, δηλώνουν εκπληκτική άγνοια στο τι πραγματικά είναι το ΤΑΙΠΕΔ. Πρώτο βήμα προς τις κινητοποιήσεις επομένως και την ακύρωση της απόφασης εκχώρησης είναι η πληροφόρηση του ντόπιου πληθυσμού, η οποία ξεκινά τις αμέσως επόμενες μέρες.
Μπέττυ Σκούφα, Άννα Τσίρκου, Νίκος Ορνιθόπουλος
Χαλκιδική-Φιλέτο
της Κατερίνας Ιγγλέζη
«Σαν τη Χαλκιδική δεν έχει», λένε οι γείτονές μας οι Θεσσαλονικείς. Κι εμείς οι Χαλκιδικιώτες αισθανόμαστε περήφανοι για τον τόπο μας που πραγματικά δεν του λείπει τίποτα. Έχει καταπράσινα βουνά, πανέμορφες ακτές, χρυσές αμμουδιές, ιστορία και πολιτισμό.
Αυτόν λοιπόν τον ιδιαίτερο τόπο έβαλαν στο μάτι τα επιχειρηματικά συμφέροντα και με τη συνεργία της μνημονιακής κυβέρνησης θέλουν να τον εξαγοράσουν και να τον μετατρέψουν σε σύγχρονη μπανανία. Η ιστορία του ξεπουλήματος της Χαλκιδικής εξελίσσεται σε διαφορετικά επεισόδια του ίδιου όμως σίριαλ.
Επεισόδιο πρώτο
Το πιο παλιό, το πιο γνωστό. Αφορά τη ΒΑ Χαλκιδική και τη μετατροπή της σε «μεταλλευτικό πάρκο», όπως τη χαρακτηρίζει, εύσχημα, το νέο Ρυθμιστικό Σχέδιο Θεσσαλονίκης, δηλαδή σε μεταλλευτική χαβούζα για τα κέρδη ντόπιων και πολυεθνικών συμφερόντων. Δεν θα αναφέρω τίποτα περισσότερο γι’ αυτό το επεισόδιο γιατί είναι πολύ γνωστό, απασχολεί εδώ και χρόνια την κοινή γνώμη και σύντομα θα έχουμε νέες εξελίξεις.
Επεισόδιο δεύτερο
Επίσης πολύ παλιό, αλλά όχι τόσο γνωστό. Αφορά την περιοχή της Νέας Φώκαιας, τις Αγροτικές Φυλακές της Κασσάνδρας και τη μεγάλη τουριστική μονάδα που γειτνιάζει με αυτές. Ο επιχειρηματίας της ξενοδοχειακής μονάδας, γνωστός λάτρης των μνημονιακών πολιτικών και εισηγητής του μισθού των 400 ευρώ, έχει «βάλει στο μάτι», από την εποχή της χούντας ακόμη, τις εκτάσεις των Αγροτικών Φυλακών της Κασσάνδρας που γειτνιάζουν με την ξενοδοχειακή του μονάδα, με σκοπό να επεκταθεί αλλά και να κατασκευάσει γήπεδα γκολφ. Όλη η μονάδα έχει κτιστεί, στη διάρκεια της χούντας, μέσα σε δάσος 4.000 στρεμμάτων που του είχε μεταβιβάσει Ιερά Μονή του Αγίου Όρους. Η χουντική κυβέρνηση του είχε παραχωρήσει άλλα 750 στρέμματα, έκταση των φυλακών, με τη δέσμευση να επιστρέψει 1.650 στρέμματα δάσους. Η δέσμευση δεν ικανοποιήθηκε ποτέ. Τα 750 στρέμματα όμως τα «αξιοποίησε». Το 1993 με διυπουργική απόφαση του μεταβιβάζονται 1.160 στέμματα υγροβιότοπου για την κατασκευή γηπέδων γκολφ. Με την κινητοποίηση των κατοίκων και του τότε κοινοτάρχη ακυρώνεται η διυπουργική απόφαση και ο υγροβιότοπος κηρύσσεται προστατευόμενος.
Έτσι φτάσαμε στα χρόνια της τρόικας και του μνημονίου και στη «δημόσια» επιχείρηση real estate που λέγεται ΤΑΙΠΕΔ. Με το ΦΕΚ 1387/30-5-2014 μεταβιβάζονται στο ΤΑΙΠΕΔ 915 στέμματα, έκταση-φιλέτο, των φυλακών της Κασσάνδρας και σύντομα θα βγουν προς πώληση. Η έκταση περιλαμβάνει τις πιο παραγωγικές εκτάσεις των φυλακών και δύο γεωτρήσεις. Ποιος θα ενδιαφερθεί για να αγοράσει την έκταση; Ηλίου φαεινότερο.
Οι κάτοικοι οργανώνονται πάλι σε επιτροπές αγώνα μαζί με τους υπαλλήλους των φυλακών για να αποτρέψουν για άλλη μια φορά το ξεπούλημα της δημόσιας περιουσίας αλλά και για να προασπίσουν τις δικές τους οικονομικές δραστηριότητες (7.000 στρέμματα αρδευόμενες εκτάσεις) και τη λειτουργία των φυλακών Κασσάνδρας ως αγροτικών.
Επεισόδιο τρίτο
Η Σαχάρα της Χαλκιδικής. Μια παραλιακή ζώνη ανάμεσα στη Νέα Καλλικράτεια και στη Νέα Ηράκλεια με κινούμενες αμμοθίνες όπου φωλιάζουν διάφορα είδη πουλιών. Το ΤΑΙΠΕΔ εκποίησε 44 στρέμματα αυτής της έκτασης τα οποία έχουν 980 μέτρα πρόσοψη στη θάλασσα. Ο νέος ιδιοκτήτης σχεδιάζει την κατασκευή δύο beach bar, τα οποία έχει ήδη αρχίσει να χτίζει, ξενοδοχειακή μονάδα και νυχτερινά κέντρα διασκέδασης.
Οι κάτοικοι συντονίζονται και ερευνούν τη νομιμότητα της οικοδομικής άδειας, την περιβαλλοντική μελέτη του έργου, τη μη-ύπαρξη περιβαλλοντικής έκθεσης από το ΥΠΕΚΑ για τον βιότοπο των αμμοθινών (οικότοπος προτεραιότητας σύμφωνα με την ευρωπαϊκή οδηγία για τους οικοτόπους), τον χαρακτηρισμό της έκτασης ως μνημείο πουλιών και μια σειρά άλλων παραλείψεων. Αυτό το επεισόδιο έχει συνέχεια.
Τρία επεισόδια, τρία εγκλήματα σε βάρος του περιβάλλοντος και της βιώσιμης ανάπτυξης της Χαλκιδικής. Δυστυχώς δεν είναι τα μοναδικά. 1.738.897 τ.μ. παραλιών της Χαλκιδικής βγαίνουν στο σφυρί. Στην Κασσάνδρα, στη Σιθωνία, στην Καλλικράτεια, στα Μουδανιά, στην Ιερισσό. Οι καλύτερες παραλίες δίνονται βορά στα επιχειρηματικά συμφέροντα, τις περισσότερες φορές με τη σύμφωνη γνώμη των μνημονιακών δημάρχων.
Οι κάτοικοι της Χαλκιδικής όμως δεν θα το επιτρέψουν.
Έχουν αποδείξει ότι ξέρουν να οργανώνονται και να αγωνίζονται προασπιζόμενοι τη ζωή και το μέλλον του τόπου τους. Ο ΣΥΡΙΖΑ θα σταθεί και πάλι στο πλευρό τους διεκδικώντας τη δημόσια περιουσία και προωθώντας μια άλλου τύπου ανάπτυξη με γνώμονα τον άνθρωπο, το περιβάλλον και τον πολιτισμό κι όχι τα επιχειρηματικά συμφέροντα.
* Η Κατερίνα Ιγγλέζη είναι Βουλευτής Χαλκιδικής του ΣΥΡΙΖΑ
Λεηλασία της κοινής μας περιουσίας
Πρώτα οι παραλίες, έπειτα τα βουνά – και μετά τι;
του Σάββα Λαμπρίδη
Μπαίνοντας στην ιστοσελίδα του ΤΑΙΠΕΔ αντικρίζεις μια φτηνιάρικη παρουσίαση (αισθητικά και ηθικά) λες και είναι ένα λαϊκό παζάρι του ανεκτίμητου πλούτου της πατρίδας μας που είναι για πούλημα όσο-όσο! Πάρε κόσμε, πάρε… Τρένα, αεροδρόμια, λιμάνια, παραλίες, βουνά, γη, υποδομές, εταιρικά χαρτοφυλάκια και ό,τι μπορεί να χωρέσει ο νους ενός βρικόλακα «επενδυτή» που θα αγοράσει τα πάντα για ένα κομμάτι ψωμί, ώστε να εξευμενιστεί ο «Μολώχ» των νεοφιλελεύθερων «δανειστών» μας. Αυτοί που υποδύονται τους «πατριώτες» ξεπουλάν την πατρίδα και δείχνουν τι πραγματικά νιώθουν και πώς βλέπουν αυτό που με τόσο κομπασμό υπερασπίζονται. Ποιος, άραγε, έχει το δικαίωμα να στερήσει από τις επόμενες γενιές των Ελλήνων ένα βουνό, μια λίμνη ή μια παραλία; Ερώτημα που μάλλον δεν υπάρχει για τη συγκυβέρνηση. Σίγουρα, όμως, δεν θα υπάρχει και απάντηση, όταν αυτό θα τεθεί από τον ελληνικό λαό. Έναν ελληνικό λαό ο οποίος μάλλον δεν έχει καταλάβει ότι πλέον η επίθεση δεν γίνεται στα ατομικά και προσωπικά, αλλά στην κοινή περιουσία. Μια περιουσία που πρέπει να παραδώσουμε ως βάση ανάπτυξης και προόδου στις επόμενες γενιές.
Έτσι, σήμερα, αν πουληθεί στην Π.Ε. Πέλλας στο όρος Βόρας έκταση 13.541.000μ²/1.194.000μ², στον Άγιο Αθανάσιο 3.108.000μ²/2.630.000μ², στη Λίμνη Βεγορίτιδα 392.000μ²/30.000μ², η ΔΕΗ στην Έδεσσα και κατόπιν πάρουν σειρά και ο υπόλοιπος πλούτος υποδομών της, τότε σταδιακά θα απονευρωθεί στρατηγικά, με αποτέλεσμα να μην υπάρξει καμία προοπτική μελλοντικής ανάπτυξης με στόχο την ευημερία του κοινωνικού ανθρωπογενούς και φυσικού περιβάλλοντος.
Όσο, βέβαια, για το πρόταγμα της συγκυβέρνησης Ν.Δ.-ΠΑΣΟΚ και ΤΑΙΠΕΔ, περί της «αξιοποίησης» λόγω δήθεν «ανημποριάς» του Δημοσίου να διαχειριστεί σωστά όλες αυτές τις δομές, ας κοιταχτούν στον καθρέφτη για να δουν πραγματικά ποιος είναι η αιτία της μη ορθής λειτουργίας, διαχείρισης και ανάπτυξης όλων των υποδομών.
Η σταδιακή, και με στρατηγική, απαξίωση των κομβικών για τη θεμελίωση και ανάπτυξη δομών στην Π.Ε. Πέλλας, αλλά και η μανιακή εμμονή για ιδιωτικοποιήσεις, οδήγησαν στην πραγματική διάλυση κι έτσι τώρα καλείται ο «ιδιώτης επενδυτής» να αγοράσει και να κερδοφορήσει εις βάρος της κοινωνίας της Πέλλας και με κέρδος αμφιβόλου αξίας για το Ελληνικό Δημόσιο.
«Εγχώριοι μεσίτες»
Αυτή η προσπάθεια καταλήστευσης της κοινωνικής περιουσίας πρέπει να βρει ένα τοίχος αντίστασης από το σύνολο των κατοίκων της Π.Ε. Πέλλας με πρόταγμα την κοινωνική διαχείριση και εμπλοκή των τοπικών κοινωνιών στην εξέλιξη ενός νέου μοντέλου ισόρροπης ανάπτυξης με συνδιαχειριστή τη φύση και με το βλέμμα στις επόμενες γενιές.
Ο τόπος μας, πραγματικά, μπορεί να αποβάλει τους «εγχώριους μεσίτες» που τον υποθήκευσαν. Να στοχεύσουμε στο μέλλον και με την ανάπτυξη ενός κινήματος διεκδίκησης και προστασίας που να συνδέεται με όλες τις Περιφερειακές Ενότητες που καταληστεύονται, να σταματήσουμε τον όλεθρο δημιουργώντας ένα δίκτυο συντονισμένων ενεργειών και προτάσεων. Να κάνουμε δηλαδή πράξη για πρώτη φορά την έννοια της αποκέντρωσης, δημιουργώντας ένα δραστικό αντίδοτο στο δηλητήριο των ιδιωτικοποιήσεων που προωθούνται από το «κέντρο»!
* Ο Σάββας Λαμπρίδης είναι Μέλος της Νομαρχιακής Επιτροπής Πέλλας του ΣΥΡΙΖΑ
