Ψήφο-ψήφο η μάχη και στην Κεντρική Μακεδονία
Μύρισε Ιούνιος του 2012 λένε όσοι και όσες την τελευταία εβδομάδα περνούν ώρες σε περιοδείες υποψηφίων και εκλογικά περίπτερα του ΣΥΡΙΖΑ στη Θεσσαλονίκη και την Κεντρική Μακεδονία. Το μούδιασμα του Απριλίου έδωσε τη θέση του στον ενθουσιασμό και στο πάθος, στη βεβαιότητα πως «στις 25 ψηφίζουμε και στις 26 φεύγουν». Για πρώτη φορά τα τελευταία δύο χρόνια στις πολιτικές συγκεντρώσεις εμφανίζεται ένας κόσμος που διαθέτει φρόνημα και πίστη, στοιχεία που έλειπαν ακόμη και στην εκλογική μάχη του Ιουνίου του ’12. Τα ψηφοδέλτια φεύγουν με εξωφρενικούς ρυθμούς, η πόλωση στο εκλογικό σώμα είναι εμφανής, όπως και η αδυναμία των κυβερνητικών σχηματισμών να καθορίσουν πλέον την ατζέντα, παρά την απλόχερη βοήθεια από τα ΜΜΕ. Η αίσθηση πως ο ΣΥΡΙΖΑ θα είναι πρώτο κόμμα και τα αυτοδιοικητικά σχήματα που υποστηρίζει είτε θα πετύχουν νίκες είτε θα καταγράψουν ποσοστά-παρακαταθήκη για την επόμενη ημέρα, είναι διάχυτη.
Για ένα κόμμα που «δεν ήξερε» να κάνει εκλογές, ό,τι συνέβη τους τελευταίους δύο μήνες ήταν ένας άθλος. Ακόμη πιο χρήσιμη όμως είναι η εμπειρία της μεγαλύτερης εκλογικής μάχης που έδωσε μεταπολιτευτικά η Αριστερά. Εμπεδώθηκε ότι τα μέλη του κόμματος οφείλουν να βρίσκονται στο δρόμο και στις γειτονιές, ως απάντηση στην τρομοϋστερία των ΜΜΕ. Εντοπίστηκε ότι δεν αρκούν ένα πρόγραμμα για το δήμο και την περιφέρεια, ούτε η πόλωση σε κεντρικό επίπεδο, για να έρθει η νίκη. Απαιτείται η δημιουργία ενός παραδείγματος αριστερής διοίκησης που θα διαθέτει όραμα και αποφασιστικότητα. Η μάχη συνεχίζεται τις επόμενες ημέρες με στόχο η Κεντρική Μακεδονία να γυρίσει σελίδα.
