– Αντιγράφω τη γνώμη ενός συντρόφου που συμμετείχε στη διήμερη Συνάντηση για την Τροφή το περασμένο Σαββατοκύριακο στη Γεωπονική: «Η ζωντάνια των συζητήσεων, η ποιότητά τους, με κύριο χαρακτηριστικό την κατανόηση της γενικότερης κατάστασης που βιώνει η χώρα, το εποικοδομητικό πνεύμα και ο σεβασμός σε χρόνους και διαδικασίες από όλους, όπως και η διαθεσιμότητα και προσφορά κόσμου από τις δομές αλληλεγγύης σε όλη τη φάση της διοργάνωσης του διήμερου, αποτελούν μία ακόμα ενθαρρυντική ένδειξη για την επιτυχία του. Η ανάδειξη ενός νέου κόσμου που προσφέρει και θέλει να δημιουργήσει άλλου τύπου κοινωνικούς χώρους, πολιτικές πρακτικές και κυρίως ειλικρινείς σχέσεις με τους ανθρώπους και την κοινωνία».
– Ας δούμε και την άποψη ενός άλλου, για τις διαδικασίες της νέας συνδικαλιστικής παράταξης στο χώρο του ΣΥΡΙΖΑ με το όνομα ΜΕΤΑ: «Οι εργασίες της διήμερης Συνδιάσκεψης του Μαρτίου, όσες τουλάχιστον από αυτές φαίνονταν, γιατί οι περισσότερες ήταν πίσω από τη σκηνή, κύλησαν στο κλίμα ΣΥΡΙΖΑ, όπου ο καθένας μπορεί να σηκώνεται να λέει ό,τι θέλει χωρίς να τον ακούει κανείς σχεδόν. Ένα γενικό συμπέρασμα είναι ότι της διαδικασίας δεν προηγήθηκε σοβαρή συζήτηση, οι κλαδικές και τοπικές συνελεύσεις δεν παρήγαγαν κάτι που να δίνει μια νέα ελπίδα για το συνδικαλιστικό κίνημα και για τη νέα παράταξη. Το θετικό στοιχείο ότι «να τελειώνουμε με τα φαινόμενα διαφθοράς, χρηματισμού, πελατειακών σχέσεων στο σ.κ.», υπονομεύεται από το γεγονός ότι δεν υπάρχει κάποια πολιτική γι’ αυτό και θα παραμείνει μάλλον ένα γενικό ευχολόγιο. Αφού για να αντιπαρατεθείς με αυτό το μοντέλο συνδικαλισμού πρέπει να σπάσεις αβγά και με πολλούς από τους δικούς σου, της συνδικαλιστικής Αριστεράς ή/και με πολλούς από τους ποθητούς συνδικαλιστικούς συμμάχους».
– Τρεις φράσεις μού ήρθαν αμέσως στο μυαλό, συγκρίνοντας τις δύο εικόνες: «Ο παλιός κόσμος πεθαίνει, ο καινούργιος πασχίζει να γεννηθεί», «μπροστά δεν ξέρω τι θα βρω, μα πίσω δε γυρίζω» και μια τελευταία που λέει «σήμερα είσαι ό,τι παλεύεις».
– «ΜΕΤΑ», λοιπόν, ονομάστηκε η νέα παράταξη στο χώρο των εργαζομένων. Και Μαχητική και Εργατοϋπαλληλική και Ταξική και Ανατροπή. Αν τα πράγματα κρίνονταν από την ονομασία τους, θα έτριζε ήδη ο καπιταλισμός στην Ελλάδα… Συνήθως, όμως, υπάρχει μια αντιστρόφως ανάλογη σχέση βαρύγδουπων τίτλων και ουσίας. Τα γράφω αυτά για προβληματισμό, χωρίς να μειώνω εκατοντάδες κινήσεις και αγωνιστές που συμμετέχουν στο νέο εγχείρημα.
– Είναι στενόχωρο να προκαλεί κυβερνητική κρίση ο Κασιδιάρης… Βέβαια, πολλές φορές τέτοιες κρίσεις προκαλούνται από παρόμοιες αιτίες ή και από ακόμα πιο «περίεργες». Όπως, επίσης, είναι γνωστό ότι κόρακας κοράκου μάτι μια χαρά βγάζει, αν χρειαστεί… Το θέμα, όμως, παραμένει και είναι τι κάνουμε εμείς. Και φυσικά δεν εννοώ να προμηθευτούμε κρυφές κάμερες.
– Αντιγράφουμε από τη συνέντευξη του Ταρίκ Αλί που δημοσιεύτηκε στον Δρόμο του προηγούμενου Σαββάτου: «Η Αριστερά δεν πρόβαλε ισχυρή κριτική κατά της Ευρωπαϊκής Ένωσης και της λειτουργίας της σήμερα, επειδή φοβούνται μήπως θεωρηθούν αντιευρωπαϊστές. Αλλά δεν είσαι αντιευρωπαϊστής αν υποστηρίξεις ότι η Ευρωπαϊκή Ένωση είναι εντελώς διεφθαρμένη, γραφειοκρατική, αντιδημοκρατική, διευθύνεται από τις ελίτ και είναι ουσιαστικά μια ένωση τραπεζιτών. Η Αριστερά δεν έχει ξεκινήσει εκστρατεία για όλα αυτά». Χρήσιμα λόγια και για μας, ειδικά ενόψει των Ευρωεκλογών.
– Αναβλήθηκε και πάλι η Κ.Ε. του κόμματος για το θέμα των ευρωεκλογών. Είτε εκπονούνται και προετοιμάζονται βαθιές στρατηγικές για το ζήτημα είτε, για άλλη μια φορά, τα πράγματα έχουν κολλήσει στα ονόματα. Θα δούμε… Πάντως, ο κόσμος του ΣΥΡΙΖΑ έχει καταλάβει την αξία αυτής της εκλογικής μάχης
Για απόψεις ή όποια συνεισφορά στη στήλη: [email protected]
Αηδόνης
