Ο «οραματιστής» Σεβαρντνάντζε
Πλήθος οι τιμητικοί επικήδειοι για τον Έντβαρντ Σεβαρντνάντζε, του υπουργό Εξωτερικών του Γκορμπατσόφ, που συνυπέγραψε την αυτοδιάλυση του ανατολικού μπλοκ και της Σοβιετικής Ένωσης. Για τους μεν απολογητές της Δύσης, αυτό είναι λογικό. Για τους δε προοδευτικούς ή εξ αριστερών υμνητές του δεύτερου τη τάξει αξιωματούχου του Γκορμπατσόφ, είναι επιεικώς προβληματικό. Είναι τόσα πια τα στοιχεία που έχουν δει το φως της δημοσιότητας για το τι διακυβεύτηκε από την πλευρά των Σοβιετικών ηγετών της περεστρόικα -σημασία έχει τι πίστευαν οι ίδιοι ότι έκαναν- ώστε κάθε θετικός απολογισμός του έργου τους από αριστερή οπτική, 25 χρόνια μετά, είναι το λιγότερο ανεδαφικός.
Όμως αυτό που κάνει χειρότερα τα πράγματα, είναι πως ακόμη κι αν συνεχίσουμε να βλέπουμε τις εξελίξεις εκείνες υπό το πρίσμα της αφέλειας που συνεπήρε τότε πολλούς, αυτό το ίδιο πρίσμα αποτυπώνει έναν Σεβαρντνάντζε το λιγότερο υποχθόνιο, άρα μάλλον… όχι οραματιστή. Πρώην επικεφαλής της KGB στη Γεωργία, άσχετος από διεθνείς σχέσεις, τον επέλεξε ο Γκόρμπι μόνο και μόνο επειδή ιδεολογικά ήταν «δικός του». Το κακόγουστο αστείο περί σοσιαλισμού έπρεπε να πάρει τέλος και μάλιστα ανομολόγητα: αυτή την «ιδεολογία» και επιδίωξη του Γκόρμπι και της παρέας του αποτυπώνουν όσα αργότερα βγήκαν στο φως.
Μετά τη διάλυση της ΕΣΣΔ, κι αφού βαφτίστηκε χριστιανός ορθόδοξος στα 63 του, ο Σεβαρντνάντζε ενεπλάκη στο αιματηρό πραξικόπημα που ανέτρεψε τον πρώτο εκλεγμένο πρόεδρο της Γεωργίας εθνικιστή Γκαμσαχούρντια, που ως αντιφρονών είχε φυλακιστεί στο παρελθόν από τον Σεβαρντνάντζε. Η χούντα ανέδειξε, τελικά, πρόεδρο μέσα από εκλογές τον Σεβαρντνάντζε που έστρεψε τη χώρα προς τις ΗΠΑ, αλλά τα πολιτικά του τέκνα, Σαακασβίλι και Σία, ακόμη πιο φιλοδυτικά σε βαθμό μπανανίας, ανέτρεψαν πραξικοπηματικά και τον ίδιο λίγα χρόνια αργότερα…
«Οραματιστής» ο Σεβαρντνάντζε; Άνθρωπος του βαθέος μηχανισμού ήταν, πραξικοπηματίας μέχρι το μεδούλι, να παραδώσει την Ανατολική Ευρώπη στα μουλωχτά ήθελε, ίσως και ένα κομμάτι της ΕΣΣΔ, για «να τα βρει» με τους Δυτικούς και να κάνουν μαζί μπίζνες: αυτό ήταν το… «όραμά» του.
Μέση Ανατολή: Είμαστε μια ωραία ατμόσφαιρα, είμαστε…
Οι περισσότεροι θα θυμούνται την ατάκα του Ντίνου Ηλιόπουλου εν μέσω αμηχανίας. Στη Μέση Ανατολή η ατάκα θέλει να επισημαίνει όχι την αμηχανία αλλά το μακελειό και την αναταραχή που μαστίζει τους δύσμοιρους λαούς της περιοχής, από τον Βορρά μέχρι τον Νότο, κι από την Ανατολή ώς τη Δύση. Σφαγές, πόλεμος και μαζική προσφυγιά στη Συρία. Το ίδιο στο Ιράκ. Σπίθες αναταραχής και δυτικές «ελπίδες» για νέο εμφύλιο στον Λίβανο, βομβαρδισμοί του Ισραήλ στη Γάζα. Ξανά για πολλοστή φορά! Ένοπλες συγκρούσεις σε πολλές περιοχές στην Υεμένη. Αλληφάγωμα και υπό διάλυση η Λιβύη. Η νέα Μέση Ανατολή είναι εδώ, διά μέσου και της Αραβικής Άνοιξης, που αν και γνήσια λαϊκή στη δυναμική της, στις περισσότερες περιπτώσεις χειραγωγήθηκε και ποδηγετήθηκε από μεγάλες δυνάμεις.
Η συνάντηση στο Αμάν αποφάσισε την επέλαση της Αλ Κάιντα;
Σύμφωνα με το ΡΚΚ, την 1η Ιουνίου πραγματοποιήθηκε μυστική συνάντηση στο Αμάν της Ιορδανίας, με τη συμμετοχή Κούρδων του Μπαρζανί του Ιράκ, της Ανσάρ Αλ Ισλάμ, σαλαφιστικής κουρδικής οργάνωσης που χρηματοδοτείται από την Άγκυρα και μάχεται το ΡΚΚ, μπααθιστών του Ιράκ, και συνδέσμων της Αλ Κάιντα του Ιράκ. Το ΡΚΚ θεωρεί το ιρακινό Κουρδιστάν ιμπεριαλιστικό κατασκεύασμα. Πάντως, από τα πρώτα καθήκοντα του νεοδιακηρυχθέντος Χαλιφάτου της Αλ Κάιντα είναι η ανανέωση των επιθέσεων στους Κούρδους της Συρίας που συνδέονται με το ΡΚΚ και όχι ο Άσαντ, ο Μαλίκι, το Ισραήλ, ο οίκος των Σαούντ κ.λπ., κ.λπ.
