Μια ομάδα μεταναστών οικοδόμων στη Σλοβενία, στα περίχωρα της πόλης Κότσεβγιε, που εκπροσωπεί 130 εργάτες, κατέφυγε στην απεργία πείνας προκειμένου να διαμαρτυρηθεί, γιατί ο εργολάβος εργοδότης τους δεν τους πληρώνει.
Οι ιστορίες τους είναι απίστευτες. Η τελευταία κανονικά ήταν το 2008. Περιστασιακά τους έδινε 30, 10 ή ακόμη και 2 ευρώ, ενώ δεν πληρώνει τα ένσημα. Στην εύλογη ερώτηση γιατί συνεχίζουν να εργάζονται σ’ αυτόν, διηγούνται μια οικεία ιστορία: εξαρτώνται απόλυτα από τους εργοδότες. Προκειμένου να κάνουν αίτηση για άδεια εργασίας για 3 χρόνια, πρέπει να εργάζονται 2 χρόνια χωρίς διακοπή στον ίδιο εργοδότη. Πρόκειται για μια διάταξη που ωθεί στην αχαλίνωτη εκμετάλλευση, αφού υποχρεούνται να εργάζονται με ελάχιστη ή και καθόλου αμοιβή για να εξασφαλίσουν την άδεια εργασίας. Η προσωπική άδεια εργασίας συνεπάγεται και άδεια παραμονής, αλλά η διάρκεια του χρόνου παραμονής εξαρτάται από τη διάρκεια του συμβολαίου απασχόλησης. Άρα, ακόμη κι αν επιτευχθεί η άδεια εργασίας, η εκμετάλλευση συνεχίζεται. Το καθεστώς εργασίας των μεταναστών εκτός από το ότι συμβάλλει στην υπερεκμετάλλευσή τους επιτρέπει τη γενικευμένη διαφθορά, αφού εργάζονται σε μεγάλα δημόσια έργα τα οποία χρηματοδοτούνται από δήμους ή με κονδύλια της Ε.Ε.
