του Μάριου Διονέλλη
Δεν θα τα βάλω με τον Δένδια. Δεν περιμένω τίποτα παραπάνω από τύπους σαν κι αυτόν. Δεν περιμένω να συναισθανθεί τι σημαίνει το χαρτί της αίτησης ασύλου για έναν πρόσφυγα, ώστε να αποφύγει να κάνει πλάκα με κάτι τέτοιο. Από την υπάλληλο, όμως, την προϊσταμένη της Υπηρεσίας Ασύλου περιμένω περισσότερα από το να χαριεντίζεται ηλιθιωδώς με ένα έγγραφο που για κάποιους άλλους είναι, κυριολεκτικά, όλη τους η ζωή. Στη χώρα που δίνει άσυλο με το σταγονόμετρο, στη χώρα που ξέρει καλά τι θα πει προσφυγιά και που στοιβάζει σε ουρές τους κατατρεγμένους, όταν κάνουν αίτηση για το συγκεκριμένο χαρτάκι, είναι τουλάχιστον ανήθικο να κάνεις τέτοιου είδους πλάκα.
Η κυρία Μαρία Σταυροπούλου, είναι νομικός, «ειδική» σε θέματα μεταναστών, με προϋπηρεσία στα Ηνωμένα Έθνη και στην Ύπατη Αρμοστεία για τους Πρόσφυγες. Είναι κάτοχος μεταπτυχιακών τίτλων του Πανεπιστημίου Harvard για το Διεθνές Δίκαιο, τα Ανθρώπινα Δικαιώματα και το Άσυλο. Έχει σπουδάσει Ευρωπαϊκό Δίκαιο και στο Λονδίνο και έχει «διδάξει» Μετανάστευση και Άσυλο στο Εθνικό Κέντρο Δημόσιας Διοίκησης, την Εθνική Σχολή Δικαστών και την Αστυνομική Ακαδημία. Μιλά πέντε ξένες γλώσσες και αναμένει σύντομα μια θέση καθηγητή στο Πανεπιστήμιο της Αθήνας.
Όλα αυτά τα προσόντα της, κάνουν ακόμα πιο αισχρή την «πλάκα» που οργάνωσε για να χαριεντιστεί με τον κ. Δένδια.
Οφείλει, πολύ περισσότερο από τον καθένα σε αυτή τη χώρα, να ξέρει τι σημαίνει για τους πρόσφυγες αυτό το… χαρτάκι, ώστε να μην το λερώνει με τη φάτσα του εμπνευστή των επιχειρήσεων «Ξένιος Ζεύς» εις βάρος των κατατρεγμένων.
Αν εκτός από τα πολλά προσόντα της έχει και τη στοιχειώδη συναίσθηση του ατοπήματός της, οφείλει να πάει στο σπίτι της.
