Είναι πλέον σαφές πως ό,τι προωθείται ως πρόγραμμα των Μνημονίων στον τομέα της Υγείας και της Πρόνοιας έχει ένα ξεκάθαρο στίγμα πορείας, που ξεφεύγει πέραν των άγριων περικοπών και της μεταφοράς δυσανάλογου βάρους του κόστους απευθείας στις τσέπες των ασθενών και των ασφαλισμένων.
Ιδιαίτερα αυτό προκύπτει από την πρόσφατη νομοθετική ρύθμιση, που ο νεόκοπος υπουργός Μ. Βορίδης έσπευσε να εισηγηθεί. Προβλέπεται η συνολική διαχείριση των οικονομικών δεδομένων του ΕΣΥ από έναν φορέα στον οποίο τον πρώτο λόγο θα έχουν οι ιδιωτικοί επιχειρηματικοί όμιλοι. Δικαίως, θα εκτιμούσε κανείς. Ποιος άλλος θα μπορούσε πιστότερα να εφαρμόσει ένα μοντέλο διοίκησης των δομών παροχής περίθαλψης και πρόνοιας, που εφεξής και «με το νόμο» θα βασίζεται αποκλειστικά στο ισοζύγιο του τρόμου, δηλαδή στο ισοζύγιο κόστους-κέρδους;
Δεν ομολογείται βέβαια έτσι απροκάλυπτα (ακόμη…), αλλά περί αυτού ακριβώς πρόκειται. Γιατί εκεί που οδεύει γοργά η κατάσταση, είναι ο κατακερματισμός των μονάδων υγείας σε όλα τα επίπεδα (κέντρα υγείας, νομαρχιακά και τριτοβάθμια νοσοκομεία) στη λογική «ο σώζων εαυτόν σωθήτω». Το πρότυπο που εισηγούνται οι κυβερνητικοί ιθύνοντες υπό τις εντολές της τρόικας και της task force είναι η απαλοιφή της «σπατάλης» και ο μηδενισμός των ελλειμμάτων. Οι ισολογισμένοι προϋπολογισμοί κατά Νοσοκομείο ως γνώμονας αξιολόγησης και αποδοτικότητας, συνιστούν αδήριτη επιταγή των Μνημονίων.
Ποιος θα μπορούσε να διαφωνήσει; Είναι από τις μεταρρυθμίσεις που «θα οφείλαμε να κάνουμε από μόνοι μας», σύμφωνα με την επίσημη κυβερνητική ρητορική. Η λαθροχειρία είναι εξόφθαλμη. Τα ελλείμματα δεν κρίνονται κατά τομέα, πολύ περισσότερο όταν αφορούν δημόσιες κοινωνικές δαπάνες (κατεξοχήν μη ανταποδοτικές με τα συμβατικά κριτήρια), ακόμη χειρότερο κατά μονάδα Υγείας, εν προκειμένω. Συνεπώς είναι η συρρίκνωση στα όρια της εξαφάνισης της δημόσιας δαπάνης για την Υγεία από τον κρατικό προϋπολογισμό, που σφραγίζει την εντολή θανάτου για το Εθνικό Σύστημα Υγείας. Δεν νοείται, όχι κρατικό Νοσοκομείο μόνο, αλλά καθολική Δημόσια Υγεία με όρους αγοράς. Η πρόθεση όμως είναι αυτή ακριβώς. Η εξοντωτική ασφυξία του ΕΣΥ. Νοσοκομείο ή κέντρο Υγείας που δεν αυτοχρηματοδοτείται, άρα δεν καλύπτει τις παραγγελίες υλικού, τον τεχνολογικό του εξοπλισμό, τις αμοιβές των εργαζόμενων και τις προσλήψεις νέου προσωπικού, και συνεπώς δεν «αποδίδει», κλείνει! Πώς αλλιώς, δηλαδή; Θα συντηρούμε ελλείμματα; Σαφέστερο δεν γίνεται!
Δ.Υφ.
Λίγο κάτω από το σημείο 0
Σε κατάρρευση νοσοκομεία, ασθενείς και γιατροί – Πώς ξηλώνουν μεθοδικά το ΕΣΥ
Η Υγεία στη χώρα μας δεν βρίσκεται πλέον «στο κόκκινο». Η κατάσταση είναι πλέον τόσο τραγική, που δεν υπάρχουν λόγια ώστε να την περιγράψουν επαρκώς. Ας χρησιμοποιήσουμε το τεχνολογικό λογοπαίγνιο και ας πούμε πως η κατάσταση πλέον έχει περάσει στο «υπέρυθρο». Πέρα από το ορατό φάσμα δηλαδή, όπως και τα «αόρατα» προβλήματα που πλέον ανακύπτουν, χωρίς δόση υπερβολής, σε οποιοδήποτε καθήκον καλείται να φέρει εις πέρας το ΕΣΥ. Δεν υπάρχει τομέας που να λειτουργεί απρόσκοπτα, με ορατά και αόρατα (στον απλό ασθενή) προβλήματα να στραγγαλίζουν όσους εργάζονται σε αυτό και όσους το έχουν ανάγκη.
Λιγότερο αόρατες είναι οι αιτίες. Η τραγική υποχρηματοδότηση, υποστελέχωση και απαξίωση της δημόσιας Υγείας, λόγω της τρόικας και των ντόπιων πολιτικών υπηρετών της. Οι οποίοι, ας μην ξεχνάμε, θα αξιολογήσουν το ήδη στραγγισμένο προσωπικό. Αντίστοιχα καλά ορατό, το γιατί γίνονται όλα τα παραπάνω: το αγαθό της Υγείας δεν πρέπει να αποτελεί πλέον αγαθό που υποχρεωτικά θα πρέπει να προσφέρει το κράτος, αλλά να απολαμβάνεται μόνο από όσους έχουν (πολλά) χρήματα. Habemus ΕΣΑΝ.
Γι’ αυτά, αλλά όχι μόνο, η Πανελλήνια Ομοσπονδία Εργαζομένων στα Δημόσια Νοσοκομεία (ΠΟΕΔΗΝ) αλλά και η Ομοσπονδία Ενώσεων Νοσοκομειακών Γιατρών Ελλάδας (ΟΕΝΓΕ) αποφάσισαν να δράσουν, πραγματοποιώντας από κοινού διήμερο κινητοποιήσεων στα νοσοκομεία, τα Κέντρα Υγείας και τις υπόλοιπες δομές του ΕΣΥ, στις 1 και 2 Οκτωβρίου 2014.
Σε σχετική συνέντευξη Τύπου μάλιστα, την Πέμπτη, τα όσα ανέφεραν οι εκπρόσωποι της ΟΕΝΓΕ και της ΠΟΕΔΗΝ είναι αποκαλυπτικά. Παρ’ όλο που εύχεται να μην χρειαστεί να επισκεφτείτε νοσοκομείο, σε περίπτωση που αυτό χρειαστεί και αντιμετωπίσετε προσωπικά τα προβλήματα, ο γράφων σάς καλεί να θυμηθείτε όσα θα διαβάσετε παρακάτω. Όπως, άλλωστε, θα κάνει και ο ίδιος.
Οι προϋπολογισμοί έχουν καρατομηθεί
Τα διατιθέμενα χρήματα για τις λειτουργικές δαπάνες των νοσοκομείων μειώθηκαν 52,8% (μεταξύ 2009 και 2013), ενώ φέτος η μείωση θα αγγίξει το 60%. Το προσωπικό είναι κάτω του ορίου ασφαλείας, με 33.000 οργανικές θέσεις στα νοσοκομεία να είναι κενές – δηλαδή η μία στις τρεις. Λόγω των μνημονιακών δεσμεύσεων έχουμε μείωση 10.000 κλινών και 880 κλινικών. 11 νοσοκομεία έκλεισαν και παραμένουν κτίρια-κουφάρια, παρά τις δεσμεύεις της κυβέρνησης περί «αλλαγής ρόλου». Την περαιτέρω συρρίκνωση αναλαμβάνουν οι Διοικητές των νοσοκομείων.
Απαξιώνουν και διαλύουν τα 50 διασυνδεδεμένα νοσοκομεία της χώρας, μέσω της απώλειας της νομικής τους μορφής. Έτσι, μετακινούν το προσωπικό τους στις έδρες των Νομικών Προσώπων, αφήνοντάς τα αποψιλωμένα. Τα τελευταία 4 έτη αποχώρησαν προς συνταξιοδότηση 15.000 υγειονομικοί και σύμφωνα με έρευνα των πρωτοβάθμιων σωματείων, έως το τέλος του έτους θα αποχωρήσουν άλλοι 5.000.
Η αντίδραση του νέου υπουργού Υγείας σε όλα αυτά, καθαρά επικοινωνιακή, καθώς οι 2.900 προσλήψεις που ανακοίνωσε κατά την ανάληψη των καθηκόντων του, παραμένουν λόγια, ενώ όπως τόνισε ο Δημήτρης Βαρνάβας, πρόεδρος της ΟΕΝΓΕ, παρ’ όλο που στο παρελθόν είχαν συμφωνηθεί 4.500 προσλήψεις ώστε να καλυφθούν οι ανάγκες, έγιναν μόλις 900 και πολλές από αυτές ήταν ρουσφέτια μιας και αντί για γιατρούς, προσλήφθηκαν διευθυντές σε θέσεις που… υπήρχε ήδη διευθυντής, με αποτέλεσμα να υπάρχουν 2 για το ίδιο καθήκον και, μάλιστα, προσελήφθησαν και «υπερδιευθυντές», ώστε να τους συντονίζουν.
Αποτέλεσμα; Την Τετάρτη το Νοσοκομείο Αγρινίου δεν είχε εφημερεύοντα καρδιολόγο, ενώ στο Νοσοκομείο Λήμνου δεν υπάρχει παθολόγος πια. Σε ολόκληρο το ΕΣΥ λείπουν 6.500 χιλιάδες γιατροί. Μέσα στο σκηνικό αυτό, είναι αξιοσημείωτο ότι η Ελλάδα απειλείται από το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο με πρόστιμο 150 εκατομμυρίων ευρώ για τη μη εφαρμογή της 48ωρης εργασίας την εβδομάδα ανά ιατρό, που θα σημαίνει περίπου 4 εφημερίες ανά μήνα. Η κυβέρνηση προτιμά να πληρώνει το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο παρά τους μισθούς των γιατρών.
Habemus ΕΣΑΝ
Οι πρωτοβουλίες αυτών που… σώζουν τη χώρα και τους δανειστές της είναι στην κατεύθυνση της διάλυσης και της ιδιωτικοποίησης, στόχοι που επιδιώκονται με δύο τρόπους.
Πρώτον, μέσω της ψήφισης του νόμου που συστήνει την Ανώνυμη Εταιρεία Αμοιβών Νοσοκομείων. Η πολυμετοχική αυτή εταιρία θα διαχειρίζεται τους συνολικούς πόρους για την Υγεία και θα τους κατανέμει κατά το δοκούν στα ιδιωτικά και δημόσια νοσοκομεία με αποτίμηση της αξίας των παρεχόμενων υπηρεσιών στο σύνολό τους, συμπεριλαμβανομένου και του μισθολογικού κόστους. Έτσι, στους ασφαλισμένους θα παρέχεται ένα μίνιμουμ παροχών, ενώ για τις υπόλοιπες θα καλούνται να πληρώνουν, όπως και οι ανασφάλιστοι.
Όπως τονίστηκε, «…όσοι έχουν. Οι υπόλοιποι στον Καιάδα ή στη φιλανθρωπία». Ενώ, παρά το γεγονός ότι το 51% των μετοχών της εταιρίας είναι στην κατοχή του κράτους, η πιθανότητα της πλήρους ιδιωτικοποίησής της και μεταβίβασης των μετοχών της στα μεγάλα συμφέροντα του χώρου της Υγείας είναι σίγουρη, όπως και με τις άλλες ΔΕΚΟ. Έτσι, η θεμελιώδης αρχή σύστασης του ΕΣΥ, η δωρεάν και καθολική πρόσβαση, ουσιαστικά καταργείται.
Δεύτερος τρόπος ξηλώματος του Εθνικού Συστήματος Υγείας είναι η περιβόητη «αξιολόγηση» η οποία, σύμφωνα με τους εργαζομένους, δεν σημαίνει τίποτα άλλο παρά μέθοδο παραγωγής «δεξαμενών» προς απόλυση και η κατάργηση και συρρίκνωση των Κοινωνικών Υπηρεσιών. «Δεν υπάρχει καν καθηκοντολόγιο σύμφωνα με το οποίο θα γίνει αξιολόγηση, είναι ένα εργαλείο για την κατάργηση του δημόσιου και κοινωνικού χαρακτήρα της υγείας», σύμφωνα με τον κ. Βαρνάβα. Οι γιατροί δίνουν τον αγώνα τους, αρνούμενοι να λάβουν μέρος στη διαδικασία σε ποσοστό 97%, εκτροχιάζοντας τις προθεσμίες.
