Για την εργασιακή κατάσταση στον –υπό γερμανικό μάνατζμεντ– ΟΤΕ έχουμε γράψει πολλές φορές. Κατάργηση χιλιάδων θέσεων εργασίας μέσα από προγράμματα εθελούσιας εξόδου και άνθηση της ενοικιαζόμενης απασχόλησης μέσω των δουλεμπορικών θυγατρικών εταιριών και παράλληλα απαξίωση δομών και επιχειρήσεων του άλλοτε κραταιού εθνικού φορέα τηλεπικοινωνιών, είναι μερικά από τα θέματα που έχουμε αναδείξει.
Θα περίμενε κανείς αυτή η κατάσταση να έχει αφυπνίσει το συνδικαλιστικό δυναμικό, να έχει πυροδοτήσει μια διαφορετική στάση και κυρίως να έχει οδηγήσει σε ρήξεις με λογικές του παρελθόντος.
Δυστυχώς, η συνδικαλιστική αριστερά στον ΟΤΕ φαίνεται ότι θέτει άλλες προτεραιότητες.
Διαβάστε μερικούς τίτλους σχετικά πρόσφατων ανακοινώσεων, με τις οποίες δυο συνδικαλιστικές παρατάξεις της επιχείρησης (και οι δυο φέρουν τον προσδιορισμό «αγωνιστική» στην επωνυμία τους) αλληλοεκτοξεύουν κατηγορίες: «Εργοδοτικός και προβοκάτορας», «Aλήτες-συκοφάντες- επικίνδυνοι», «Πολιτικά και εργοδοτικά ναυάγια», «Γκαιμπελίσκοι». Δύσκολα θα πεισθούμε για την ορθότητα κάποιας από τις απόψεις που περιέχονται σε τέτοιου ύφους κείμενα. Και νομίζουμε ότι το ίδιο συμβαίνει και με τους εργαζόμενους στους οποίους απευθύνονται αυτές οι εμφυλιοπολεμικές ανακοινώσεις.
Ως εφημερίδα επιλέξαμε να μην τις δημοσιεύσουμε και να μην αναπαράξουμε μια αντιπαλότητα που μας είναι ακατανόητη. Αναμένουμε να προβάλουμε δράσεις που θα θέτουν στο επίκεντρο το εργασιακό τοπίο που έχει επιβάλει η Ντόιτσε Τέλεκομ στον ΟΤΕ.
