Για τη μεγαλύτερη συστημική τράπεζα της χώρας, «ελευθερία είναι να τρέχεις με ποδήλατο χωρίς χέρια… στην κατηφόρααα!». Η φράση αυτή ακούγεται μήνες τώρα σε διαφημιστικό σποτ – και θεωρείται εκ των πραγμάτων εύστοχη και πετυχημένη, μιας και το ζην επικινδύνως, ο δανεισμός σε μια οικονομία χωρίς μέλλον και «με προσημείωση ακινήτου», η απερισκεψία γενικώς, είναι ιδιότητες «προσοδοφόρες», που χαρακτηρίζουν τον… ιδανικό για την τράπεζα πελάτη, το «λαβράκι» της. Ελευθερία κοντολογίς να καταπίνεις το δόλωμα, ελευθερία να γκρεμοτσακίζεσαι και να μπαίνεις στο γύψο! Η πιο εξωφρενική όμως χρήση της λέξης είναι ως δεύτερο συνθετικό στην επίσημη ονομασία του νεοκανιβαλισμού, στη λέξη νεοφιλελευθερισμός. Διαδίδει, θεσμοθετεί και επιβάλλει την ελευθερία του μεγάλου ψαριού να τρώει το μικρό, την ελευθερία των ισχυρών της παγκόσμιας οικονομίας να εξολοθρεύουν όλα τους τα εμπόδια, τους όρους ύπαρξης και αυτοσυντήρησης των κοινωνιών, τα βασικά δικαιώματα του ανθρώπου – και προπαντός το δικαίωμά του να αξιώνει ελευθερία.
Ελευθερία ν’ αποφασίζει για το παρόν και το μέλλον του, ελευθερία αυτοδιάθεσης, ελευθερία και να επιλέγει σε ποιον ΔΕΝ θα δώσει γη και ύδωρ.
Σ’ αυτήν την τελευταία σημασία αυτής της λέξης ξανάρχεται ο κόσμος σου στα ίσια του, καταλαβαίνεις γιατί η ανθρωπότητα την τίμησε και αγωνίστηκε γι’ αυτήν περισσότερο από οτιδήποτε άλλο, καταλαβαίνεις γιατί οι ηρωικοί πρόγονοί μας σ’ εκείνο το «Ελευθερία ή Θάνατος» τη διεκδίκησαν ως το συνώνυμο και το περιεχόμενο της ίδιας τους της ύπαρξης…
Ζαχαρίας Ρουστάνης
