Όλα αυτά που συμβαίνουν γύρω μας μου φαίνονται εντελώς φυσιολογικά. Ο Μητσοτάκης κυβερνάει μόνος του έχοντας δυο «δεξιά χέρια». Και μην πάει ο νους σου σε τίποτα βοηθούς – μιλάμε για δυο ολόκληρα ακροδεξιά κόμματα, έτοιμα να υπογράψουν και να κάνουν «φασίνα» σε ό,τι μείνει όρθιο. Εντάξει, είναι καλό να έχεις παρέα στην τρέλα, έτσι δεν είναι;
Ο ΣΥΡΙΖΑ, από την άλλη, συνεχίζει το δικό του δράμα. Κάτι ανάμεσα σε σαπουνόπερα και ριάλιτι, όπου όλοι τσακώνονται για το ποιος θα πάρει το κόκκινο τριαντάφυλλο του αρχηγού. Εμείς εδώ περιμένουμε μια στοιχειώδη αντιπολίτευση και αυτοί μας δίνουν το σενάριο της επόμενης σεζόν.
Εν τω μεταξύ η ακρίβεια στα τρόφιμα ζει και βασιλεύει! Ένας μέσος πολίτης χρειάζεται 1.500 ευρώ για να ζήσει, μόνο που ο μέσος μισθός είναι κοντά στα 750-800 ευρώ. Ε, να μην πούμε κι ευχαριστώ που ακόμα αναπνέουμε; Τα σούπερ μάρκετ, βέβαια, το έχουν δει τζάκποτ – κάνουν χρυσές δουλειές, αλλά εμείς προσπαθούμε να μαγειρέψουμε με 5 ευρώ την εβδομάδα. Και ο υπουργός Ανάπτυξης; Στέλνει τελεσίγραφα στους επιχειρηματίες: «Ελάτε παιδιά, σταματήστε την αισχροκέρδεια, μη με στενοχωρείτε… έχω και την καρδιά μου».
Αλλά να μην ξεχνάμε και την εξωτερική πολιτική, την πιο ξεκαρδιστική φαρσοκωμωδία που έχουμε στήσει τα τελευταία χρόνια. Ο υπουργός Εξωτερικών μας κάνει απίστευτες προσπάθειες να ικανοποιήσει τους Τούρκους – σαν να έχει βγει πρώτο ραντεβού και φοβάται μην πει καμιά κουβέντα παραπάνω και στραβώσει το πράγμα.
Κι ενώ οι Τούρκοι αναπτύσσουν τεχνολογία αεροδιαστήματος και προηγμένα όπλα, εμείς προσπαθούμε να κρατήσουμε τα τρένα μας στις ράγες. Δεν λέω, καθόλου μικρό πράγμα κι αυτό! Σκέψου τώρα: Εκείνοι έχουν ήδη έτοιμα υποθαλάσσια drones και στην Ελλάδα θεωρούμε επιτυχία εάν δούμε το τρένο να φτάνει στον προορισμό του χωρίς στάση για… προσευχές και ευχέλαια.
