Το ίδιο βράδυ της δολοφονίας, στην πρώτη μεγάλη διαδήλωση ή στη συγκλονιστική κηδεία, όταν σχεδόν όλη η Πάτρα ήταν στους δρόμους και στα μπαλκόνια, τότε ακριβώς ο ανώνυμος ποιητής του πεζοδρομίου «έριξε» για πρώτη φορά το σύνθημα, νευρώδες, στακάτο, μνήμη βιωματική, που εξεγείρει μέχρι σήμερα: Ζει, ζει ο Τεμπονέρας ζει, με Πέτρουλα-Λαμπράκη μας οδηγεί!
Είκοσι δύο χρόνια πριν, 8 Γενάρη κι είναι αδύνατον τώρα να μην τα μπλέξουμε όλα στο μυαλό και στο χαρτί. Ήταν μέρες συμπύκνωσης και όσμωσης δύο γενιών. Και στα δύο μέτωπα της μάχης. Οι νέοι, που ξεσηκώθηκαν για να μπλοκάρουν τη νεοσυντηρητική επέλαση της Ν.Δ., ήταν τα παιδιά (στην κυριολεξία) της ΠΑΣΟΚικής Αλλαγής, που είχε ήδη μπολιαστεί με λιτότητα και ευρωπροσαρμογή, με καταστολή από τα πράσινα ΜΑΤ και με τα νέα τζάκια τύπου Κοσκωτά. Η κατάρρευση του «υπαρκτού» το 1989-‘90 έδινε φτερά στην αποϊδεολογικοποίηση και τον ατομισμό. Αλλά τούτη η φουρνιά κουβάλαγε ταυτόχρονα γονίδια ανεξίτηλα του κινήματος της νεολαίας από το Νοέμβρη του 1973, ώς τις καταλήψεις του ’79 που ανέτρεψαν τον ν.815 και τους αγώνες ενάντια στο πειθαρχημένο επιχειρηματικό πανεπιστήμιο, που προωθούσε το ΠΑΣΟΚ.
Ο παγκόσμιος κυκλώνας του άγριου θατσερισμού και ριγκανισμού έπαιρνε χαρακτηριστικά σαρωτικού ρεύματος στη νεολαία, ιδεολογικού, αξιακού, τρόπου ζωής. Όμως, μια ενοχική και ηττημένη Αριστερά αναγνώρισε εδώ, στο «μητσοτακισμό», έναν εταίρο κάθαρσης και (επί λέξει) πανηγύρισε το «γκρέμισμα των διαχωριστικών γραμμών». Σε λίγους μήνες το κράτος και το παρακράτος της Δεξιάς εξαπέλυσε τη δολοφονική του μανία ενάντια σε αυτή την… «ίδια» νεολαία. Το περίφημο σχέδιο των «ανακαταλήψεων» είχε εκπονηθεί μες στις γιορτές των Χριστουγέννων του ’90 στα υπουργεία, στις Νομαρχίες και στα γραφεία της ΟΝΝΕΔ, ώστε να κατασταλεί το κίνημα των καταλήψεων. Πίσω από τα «ιδανικά» της ελεύθερης αγοράς αποκαλύφθηκε ατόφια η αβερωφική ακροδεξιά των Κενταύρων και των Ρέιντζερς. Η ΟΝΝΕΔ του Μεϊμαράκη και του Βουλγαράκη γαλούχησε το είδος του δολοφόνου Καλαμπόκα. Πρότυπό τους είχαν την πρωτόγονη αντικομμουνιστική εθνοκαπηλεία του τότε υπ. Εξωτερικών. «Αντώνη Σαμαρά γά…α τους γερά» αλάλαζαν στα αμφιθέατρα τα γαλάζια παιδιά.
Τώρα -τυχαίο;- έχουν έρθει έτσι τα πράγματα, που μια Δεξιά του Αντώνη Σαμαρά έχει ντυθεί εθνοσωτήριο μανδύα, ενώ σέρνει τη νεολαία στο ολοκαύτωμα. Ο Νίκος Τεμπονέρας ήταν παιδί του Λαμπράκη και του Πέτρουλα, γι’ αυτό έσπευσε να υπερασπιστεί τα δικά του παιδιά, που εξεγέρθηκαν απέναντι σε ένα σύστημα αδίστακτο, γενοκτονικό, γι’ αυτό δολοφονήθηκε. Όλα μπερδεμένα, κουλουβάχατα; Άστα έτσι, μην τα τσακίσεις στις εμβριθείς αναλύσεις, ζήσε, σκέψου, ζήσε, ζει!
θητεία Τυμβωρύχου
εκτελεί η «σειρά» του ’69
