Και ξαφνικά ξεσηκώθηκε όλος ο ΣΥΡΙΖΑ. Στελέχη, υπουργοί και βουλευτές «ξεσπάθωσαν». Ο Πάνος Καμμένος ξεπέρασε τα όρια, προσβάλλει το έργο της κυβέρνησης, ακολουθεί αυτονομημένη πορεία, δηλώνουν ομοθυμαδόν. Οι πιο «τολμηροί» το τραβούν στα άκρα ζητώντας την αποπομπή του. Το έχουν σκεφτεί σοβαρά; Αποπομπή του συγκυβερνήτη σημαίνει πτώση της κυβέρνησης και εκλογές. Θέλουν οι υπουργοί και οι βουλευτές του ΣΥΡΙΖΑ εκλογές; Και τότε ποιος θα «νομοθετήσει» τις εξαγγελίες Τσίπρα στη ΔΕΘ, ποιος θα «διαπραγματευθεί» με τους θεσμούς την κατάργηση των υποκατώτατων μισθών και την αναστολή της μείωσης των συντάξεων, ποιος θα εκκινήσει τη συνταγματική μεταρρύθμιση; Αστεία πράγματα.
Ο Καμμένος είναι μια κάποια λύση. Για όλη αυτήν τη συντροφιά, που παριστάνουν τους βουλευτές και επιτρέπουν να διαιωνίζεται το θέατρο παραλόγου που ζει η χώρα. Και ακόμα τους επιτρέπει να θυμούνται και το «αριστερό» τους στίγμα. Για χρόνια σιωπούν για όσα ψηφίζουν στη Βουλή καθ’ υπόδειξη των θεσμών. Κατάπιναν αμάσητο τον πρωθυπουργικό θαυμασμό για τις αξίες που εκπροσωπούν οι ΗΠΑ και ο πρόεδρός τους Ντ. Τραμπ. Αυτοθαυμάζονταν και οι ίδιοι που συνέβαλαν να αναγορευτεί η Ελλάδα σε στρατηγικό εταίρο του Πάιατ, που έβλεπαν αδιαμαρτύρητα τη φρεγάτα Έλλη να πλέει δίπλα στη Συρία και από τη Σούδα, την Καλαμάτα, τον Άραξο, τη Λάρισα κλπ. να εξορμούν αμερικάνικα και Νατοϊκά αεροπλάνα στις πιο ακραία φιλοπόλεμες αποστολές.
Ε, τώρα δεν θα «επιτρέψουν» στον Πάνο να μετατρέψει την Ελλάδα σε «ορμητήριο των ΗΠΑ». Το δικό τους «σχέδιο» είναι η χώρα να είναι «γέφυρα φιλίας» στα Βαλκάνια. Και για του λόγου το αληθές στέλνουν κατασκοπευτικά αεροπλάνα να εντοπίσουν τις θέσεις των ρωσικών S300 στη Συρία, την ίδια στιγμή που οδηγούν σε διπλωματική ρήξη τις σχέσεις με τη Ρωσία με «στοιχεία» που προσφέρουν οι μυστικές υπηρεσίες των ΗΠΑ.
Έχουν χάσει κάθε συναίσθηση της καθολικής ενοχής μπροστά στη συνολική διάλυση της χώρας και κατά συνέπεια και κάθε μέτρο των λόγων τους στην απελπισμένη προσπάθεια πολιτικής τους διάσωσης.
Αν το σχέδιο ΣΥΡΙΖΑ είναι να πάμε όσο πιο μακριά μπορούμε με τον Πάνο και μετά να αναζητήσουμε σωτήρια προσπαθώντας να ηγηθούμε του κεντροαριστερού χώρου, γιατί ο σημερινός συνεργάτης και αυριανός αντίπαλος θα καθίσει με σταυρωμένα χέρια; Πρόκειται για την απόλυτη υποκρισία. Στην πραγματικότητα μόνο η αυταπάτη της προσκόλλησης στις κυβερνητικές θέσεις μπορεί να αξιολογήσει ως ρεαλιστικό ή τάχα έξυπνο το σχέδιο Τσίπρα.
Το «Plan B» του Πάνου
Η παρουσία και οι προτάσεις του Π. Καμμένου στις υψηλού επιπέδου επαφές που είχε στις ΗΠΑ ήταν ένα σχεδιασμένο μήνυμα με πολλούς αποδέκτες. Παρουσιάστηκε στις ΗΠΑ σκόπιμα, όχι ως ένας απλός υπουργός, αλλά ως συγκυβερνήτης της Ελλάδας. Ως πολιτικός που έχει συγκεκριμένες προτάσεις, ακόμα και αντιθετικές προς τις σημερινές κυβερνητικές επιλογές. Θέλησε να αξιολογηθεί για το παρόν και το μέλλον με βάση αυτές τις προτάσεις.
Παρουσιάστηκε υπέρμαχος της παραχώρησης ολόκληρου του ελληνικού χώρου στις Νατοϊκές βλέψεις έχοντας εκτιμήσεις τόσο για τον ρόλο της χώρας στην περίπτωση που η σύγκρουση ΗΠΑ-Τουρκίας οδηγηθεί στα άκρα, όσο και για τα επόμενα βήματα της πολιτικής περικύκλωσης της Ρωσίας. Προσέβλεπε να ακουστεί από όσους σχεδιάζουν τα επόμενα βήματα της εξωτερικής πολιτικής των ΗΠΑ. Όχι τυχαία οι αναφορές για την όρθωση φραγμών στη διείσδυση των Ρώσων στη Βαλκανική έγινε τη στιγμή που ο Έλληνας πρωθυπουργός εκλιπαρεί για μια συνάντηση, απόπειρα άμβλυνσης της ρήξης, με τον Πούτιν. Το μήνυμά του ήταν σαφές και απευθυνόταν στο πιο επιθετικό και φιλοπόλεμο τμήμα του πολιτικού προσωπικού των ΗΠΑ και του υπουργείου Άμυνας.
Ο Π. Καμμένος παρουσιάστηκε στις ΗΠΑ σκόπιμα όχι ως ένας απλός υπουργός, αλλά ως συγκυβερνήτης της Ελλάδας. Ως πολιτικός με συγκεκριμένες προτάσεις, ακόμα και αντιθετικές προς τις σημερινές κυβερνητικές επιλογές. Θέλησε να αξιολογηθεί για το παρόν και το μέλλον με βάση αυτές τις προτάσεις
Το ίδιο σαφής ήταν η πρότασή του για τις εξελίξεις στα Βαλκάνια σε περίπτωση αποτυχίας της Βουλής της ΠΓΔΜ να υπερψηφίσει το αμερικάνικο σχέδιο. Ο Π. Καμμένος γνώριζε ότι οι προτάσεις τους θα ξεσήκωναν θύελλα διαμαρτυριών στην Ελλάδα. Γνώριζε ότι αντιμετωπίζεται με επιφύλαξη από τους Αμερικανούς λόγω της πρόθεσής του να μην ψηφίσει το σχέδιό τους όταν έρθει στην ελληνική Βουλή. Αντί να «δικαιολογηθεί» ή να ζητήσει αλλαγή της πολιτικής των ΗΠΑ, πρότεινε μια εναλλακτική λύση απόλυτα σύμφωνη με τους σχεδιασμούς της Ουάσιγκτον στην περιοχή.
Θα παραμείνει άγνωστο, προς το παρόν, αν οι προτάσεις ήταν δικές του ή υποβλήθηκαν από αμερικανικούς παράγοντες για να τις παρουσιάσει ως δοκιμαστικές. Το γεγονός ότι δεν αποδοκιμάστηκαν από την πλευρά των ΗΠΑ λέει πολλά. Το ίδιο μαρτυρά η προσεκτική στάση του Ν. Κοτζιά και η προσπάθεια υποβάθμισης των όσων συνέβησαν στις ΗΠΑ με τα γνωστά «αστειάκια» Τσίπρα.
Ο Π. Καμμένος «έπαιξε» πολιτικά στις ΗΠΑ και αναμένει τους καρπούς της προσπάθειάς του. Ο «χαβαλές» των ΣΥΡΙζΑίων και του φιλοκυβερνητικού τύπου αδυνατεί να δει τις πιο σημαντικές πλευρές μιας διελκυστίνδας με διαστάσεις που υπερβαίνουν τους σχεδιασμούς μιας χώρας παραδομένης στις επιθυμίες των ΗΠΑ και του ΝΑΤΟ. Το αν θα έχει την τύχη του Καρατζαφέρη ή όχι θα φανεί.
