Της Λόλας Σκαλτσά. Νομίζω πως είναι θέμα λεξιλογίου, τελικά. Δεν μπορεί να μεταφραστεί σε καμιά γλώσσα του κόσμου η λέξη φιλότιμο. Δεν υπάρχει! Κι αφού δεν υπάρχει ως λέξη, γιατί να υπάρχει και ως αξία, αρχή…
Τόσα χρόνια σε τούτο το ρημαδοτόπο έχουν περάσει -κι αν δεν έχουν περάσει- πολιτικοί και πολιτικάντηδες, οικογένειες ολάκερες μας κυβερνάνε, με τη συνδρομή και την ανοχή μας -ας μην το ξεχνάμε κι αυτό- και δεν βρέθηκε ένας να παραιτηθεί από ευθιξία, από φιλότιμο βρε αδερφέ. Και δεν είναι μόνο που δεν παραιτούνται, είναι που βγαίνουν με απύθμενο θράσος και προσπαθούν να επιχειρηματολογήσουν, να πετάξουν το μπαλάκι στο δύστυχο κόσμο. Εκείνο, δε, που έχει τρελό γέλιο τις τελευταίες μέρες, είναι το γεγονός πως κάθε ένας από δαύτους που βγαίνει στην τηλεόραση αποκαλύπτει πως η μάνα του, η θεία του, η πεθερά του είναι… καθαρίστρια και ζει (και δεν ζει) με ελάχιστα. Τι θέλει να πει ο ποιητής; Μα, φυσικά, πως είναι κι αυτός ένας από μας τους πληβείους, ένας καθημερινός τύπος, ένας Βασιλάκης Καΐλας που ζει ανάμεσά μας.
Αφού ίδρωσαν, λοιπόν, προκειμένου να μας πείσουν πως τα μέτρα είναι δίκαια, πως τα μνημόνια δεν είναι αυτό που νομίζουμε αλλά ό,τι πιο σοβαρό έχει υπάρξει ως σύμβαση, πως θα μπουν τα πράγματα σε μια σειρά, πως η ανάπτυξη είναι στη γωνία (απορώ πώς δεν τη βλέπετε…) και διάφορα άλλα του γιατρού, πέρασαν στο plan B: «Είμαστε κι εμείς απλοί άνθρωποι, μεροκαματιάρηδες, μεροδούλι-μεροφάι, δεν έχουμε να πληρώσουμε τα χαράτσια, τους φόρους, υποφέρουμε κι εμείς όπως κι εσείς». Άκουσα τον σεμνό πλην… φτωχό Πάγκαλο να λέει πως αδυνατεί να πληρώσει το φόρο που του αναλογεί για τα ακίνητα που διαθέτει, τον Φαήλο να δηλώνει πως αν δεν δουλέψει δεν θα φάει (και τρώει και πολύ το σκασμένο!), τη μάνα του Στουρνάρα να ζει με μια ψωροσύνταξη. Για να μην περάσουμε και στα παιδιά των μεγαλοδημοσιογράφων που μένει πίσω η εκπαίδευσή τους με τόσες καταλήψεις σχολείων, πανεπιστημίων…
Καλό το παραμύθι σας, αγαπητοί, αλλά δεν έχει δράκο. Φάγατε, ήπιατε, λεηλατήσατε και πυρπολήσατε τα πάντα. Έχετε, βέβαια, ακόμα παίκτες στον πάγκο (βλ. Σώτη) και τους βγάζετε σιγά-σιγά. Μην παίρνετε θάρρος, όμως, γιατί οι εφεδρείες σας τελειώνουν, όπως και ο χρόνος σας. Και επειδή από φιλότιμο δεν κατέχετε ούτε καν τον ορισμό και επειδή ο καιρός περνάει και δεν βλέπω να δρομολογείτε το φευγιό σας, αυτοβούλως, σας έχω άσχημα νέα: Έχουμε μείνει πολλοί ακόμα. Στεκόμαστε μπροστά σας όρθιοι, με την αξιοπρέπειά μας να οπλίζει τη σκέψη και την ψυχή μας – κι αυτά δεν πρόκειται να μας τα πάρετε.
Να μας φοβάστε!
