Ο Παπανδρέου κάθεται πάνω στο δυναμίτη και αυτό το γνωρίζει. Έχει όμως και περιθώρια κινήσεων, τα περισσότερα εκ των οποίων προέρχονται από την κυριαρχία του στο πολιτικό σκηνικό.
Στο πλαίσιο αυτά, το τελευταίο διάστημα προβάλλεται εντονότερα η ευθυγράμμιση ΠΑΣΟΚ – Ν.Δ. – ΛΑΟΣ, σε σημείο που ορισμένοι πλέον μιλούν για τη δημιουργία ενός άτυπου άξονα, τον οποίο μάλιστα βλέπουν να επεκτείνεται και σε άλλες πλευρές της πολιτικής και της δημόσιας σφαίρας.
Την εικόνα, βεβαίως, χειρίζεται η κυβέρνηση με τακτικές και μικροσκηνοθεσίες. Οι ανάγκες όμως δεν είναι στενά κυβερνητικές. Είναι και πιο συστημικές. Αφορούν στην αντοχή του πολιτικού συστήματος, του οποίου η αρχιτεκτονική, εκτός από την πάγια αμφισβήτηση, θα αντιμετωπίσει και το ωστικό κύμα της κρίσης. Εδώ, ας μην ξεχνάμε ότι για τέτοια θέματα το λόγο θα έχουν πλέον και οι Βρυξέλλες. Είναι ακόμη αδιευκρίνιστο πού θα καταλήξει το «σχήμα». Προς το παρόν μοιάζει περισσότερο με καιροσκοπισμό του Παπανδρέου ή με τακτικές διαμερισμού της φθοράς, παρά με εναλλακτικό σχέδιο. Ωστόσο, η ιδέα μηρυκάζεται ολοένα και πλατύτερα, πρώτα απ’ όλα από τον Μητσοτάκη, καθώς επίσης και από κομματικά στελέχη, κέντρα αποφάσεων, διανοούμενους της εξουσίας κ.ά. Σ’ ό,τι αφορά στους δύο άλλους «εταίρους», ο ΛΑΟΣ το προωθεί ανοιχτά: Η αντιπολίτευση των θετικών προτάσεων και ο λαϊκιστικός πολιτικός λόγος προς τα εκεί επενδύουν. Άλλωστε, για την αναβάθμισή του πρόκειται.
Στη Ν.Δ. τα πράγματα είναι πιο περίπλοκα. Η αποδοχή των μέτρων από τις Βρυξέλλες και η δημιουργική εφαρμογή τους είναι πάντα το κοινό πλαίσιο. Ταυτόχρονα, όμως, τη στάση της καθορίζουν οι εσωτερικοί όροι ανάκαμψης και το γεγονός ότι προβλέπεται να είναι το δεύτερο βιολί στην ορχήστρα. Όσο έχει επιλογές προτιμά να μετεωρίζεται και να ελπίζει πως έτσι τουλάχιστον θα χαλαρώσει η πίεση του ΠΑΣΟΚ γύρω από τους καβγάδες των εξεταστικών.
Ωστόσο, για την υλοποίηση ενός τέτοιου πολιτικού άξονα δεν αρκούν μόνο οι προθέσεις των εταίρων, ούτε ακόμη και των κάθε είδους πατρόνων του σχεδίου. Γιατί η τύχη του δεν θα κριθεί στο ίδιο του το έδαφος. Κυρίως θα κριθεί από τις ανάγκες που θα προκύψουν στην αναμέτρηση με τις λαϊκές δυνάμεις.
Κ.Α.
