Της Λόλας Σκαλτσά. Για μια στιγμή, γιατί δεν το ’πιασα.
Ο Ε. Βενιζέλος -Οργής και Αλαζονείας γωνία- προχτές στη Βουλή, άρχισε να ωρύεται και να απαριθμεί τις μέχρι τώρα προσπάθειες/επιτυχίες του ως πρώην υπουργός Οικονομικών (για παρακάτω δεν τον έχω…) – και όχι μόνον. Καταρχήν δεν τον ρώτησε κανείς, άλλο ήταν το θέμα μας. Άσε που η στάση του δηλώνει ενοχή. Έπειτα, γιατί μας τα λέει όλα αυτά; Δουλειά του δεν ήταν; Γι’ αυτό δεν τον ψήφισε ο κόσμος; Για να κάνει τη δουλειά του και μάλιστα σωστά και όχι να πετάει χαρταετό. Δεν μας έκανε χάρη – τ’ αντίθετο, μάλιστα. Ε, δεν θα του έχουμε και υποχρέωση τώρα. Δεν θα τον χειροκροτήσουμε για τα αυτονόητα.
Τι ύφος εκατό καρδιναλίων, τι ξιπασιά είναι αυτή που έχεις κ. Βενιζέλο – και συγγνώμη για τον ενικό. Αλλά ο ρόλος σου στην κυβέρνηση, καθώς και όλων όσοι συμμετέχουν, είναι συγκεκριμένος: Να υπηρετείτε το λαό – έτσι σας βλέπω εγώ και έτσι πρέπει να σας βλέπουμε όλοι. Ως υπηρέτες του λαού. Η υπεροψία, οι απειλές και οι ύβρεις δεν ταιριάζουν σε… υπηρετικό προσωπικό. Ταιριάζουν μόνο στον αφέντη και αφέντης είμαστε εμείς, αγαπητέ κύριε. Ο λαός.
Τι δεν καταλαβαίνεις και φέρεσαι έτσι; Προς τι οι φωνές; Γιατί κουνάς απειλητικά το χέρι σου μπροστά στο πρόσωπό μου; Προσπαθείς να με τρομάξεις, προσπαθείς να με κάνεις να μαζευτώ και να φοβηθώ, να κλειστώ στο καβούκι μου και να σε δω με δέος; Κάνεις λάθος και πάρ’ το χαμπάρι. Ξεμπροστιάστηκες και συ και οι όμοιοί σου. Γιατί το θέμα, κ. Βενιζέλο, δεν είναι το στικάκι. Δεν είναι η συγκάλυψη, η απάτη, τα ψέματα… Το θέμα είναι πολυπαραγοντικό. Πόσα χρόνια ανοχής και αντοχής να μετρήσουμε πια. Από πού να αρχίσουμε και πού να τελειώσουμε.
Λοιπόν, για να βάλουμε τα πράγματα στη θέση τους, γιατί βλέπω πως έχεις εξoκείλει. Κατέβασε τους τόνους και μπες, επιτέλους, στο πετσί του ρόλου σου. Βρίσκεσαι σ’ αυτή τη θέση για να προσφέρεις έργο και εγώ είμαι αυτή που θα κρίνω αν το έκανες σωστά – όχι εσύ. Εγώ είμαι πάνω από σένα, σε κρίνω, σε αξιολογώ. Εγώ θα αποφασίσω για την τύχη σου. Όχι εσύ για τη δική μου. Πάρ’ το αλλιώς, γιατί και η υπομονή έχει όρια…
