Η πολιτισμική καταστροφή είναι ανυπολόγιστη. Αφαιρούν βίαια από τον πολίτη της υπαίθρου την τοπική του ιδιοσυστασία, που περιλαμβάνει από τη συντήρησή του ώς τη στοιχειώδη αυτοδιαχείριση των υποθέσεών του. Υποβαθμίζουν τη ζωή στην ύπαιθρο και την οδηγούν στον αφανισμό. Η επιβίωση, η δημοκρατία και ο πολιτισμός κινδυνεύουν πάρα πολύ σοβαρά.
Κατακόβονται, σαν τα καΐκια, οι βάσεις της δημοκρατίας και της λαϊκής αυτοδιαχείρισης και πρωτοβουλίας και ξεριζώνονται, σαν τα αμπέλια, οι ρίζες μιας τεράστιας βάσης πολιτισμικών δεδομένων.
Η κοινότητα έγινε διαμέρισμα, έχασε κάθε αυτοτέλεια, κάθε ξεχωριστή οντότητα, ξέπεσε. Έγινε ένα απλό εξάρτημα. Αντί να πολλαπλασιάζονται τα κύτταρα δημοκρατίας και παραγωγής πολιτισμού στο χαμηλότερο δυνατό επίπεδο κοινωνικής συγκρότησης, οδηγηθήκαμε σε έναν υπερσυγκεντρωτισμό, που βαφτίστηκε «αποκέντρωση»!, ο οποίος ήδη φράκαρε παταγωδώς. Η ελληνική επαρχία, και όχι μόνο, ισοπεδώθηκε με βόμβες διοικητικής μεταρρύθμισης. Άραγε, αυτή η διάσταση του «Καλλικράτη» και του «Καποδίστρια» έγινε αντιληπτή από τους διανοούμενους που ασχολούνται με τον πολιτισμό;
Στις 983 λέξεις της ανακοίνωσης του Πολιτικού Γραφείου της ΚΕ του ΚΚΕ (13/1/10) για τον «Καλλικράτη», δεν υπάρχει η λέξη πολιτισμός. Αλλά ούτε στα κείμενα της ευρύτερης Αριστεράς ανιχνεύεται. Οι φωνές των συμπολιτών μας φτάνουν στην πρωτεύουσα πολύ εξασθενημένες…
Στέλιος Ελληνιάδης
Το χωριό μου σήμερα – Σεπτέμβριος 2012, δύο χρόνια μετά τον Καλλικράτη
Το τέλος μιας κωμόπολης…
S.O.S. εκπέμπει η κοινωνία της Αγιάς
Του Νίκου Γουργιώτη
Σε ολοκληρωτικό μαρασμό οδηγείται με μαθηματική ακρίβεια η περιοχή της Αγιάς, αφού κινείται, πλέον, σε ένα πλαίσιο καταργήσεων βασικών πυλώνων της οικονομικής της ανάπτυξης και της κοινωνικής της συνοχής.
Σοκαρισμένοι – ο χαρακτηρισμός δεν εμπεριέχει καμιά υπερβολή – οι Αγιώτες βλέπουν να συμβαίνουν αλλαγές μέσα και γύρω από την κωμόπολή τους που χειροτερεύουν τη ζωή τους και νιώθουν, πια, πως ο τόπος βαδίζει προς καταστάσεις που δεν έχουν προϋπάρξει και που κανένας δεν θα μπορούσε ίσως να φανταστεί λίγο καιρό πριν.
Μετά το κλείσιμο του γραφείου εξυπηρέτησης της Ένωσης Αγροτικών Συνεταιρισμών Λάρισας – Τυρνάβου – Αγιάς, μετά το κλείσιμο των γραφείων του ΟΤΕ, μετά την αναστολή λειτουργίας των Δημοτικών Σφαγείων, μετά την απομάκρυνση του υποκαταστήματος της Εμπορικής Τράπεζας, μετά το κλείσιμο πολλών σχολείων, μετά τη συγχώνευση του Κέντρου Περιβαλλοντικής Εκπαίδευσης Κισσάβου – Μαυροβουνίου μ’ αυτό της Ελασσόνας, τη μεταφορά της έδρας του στην Ελασσόνα και ουσιαστικά την υπολειτουργία του, έρχεται το κλείσιμο της τοπικής Δ.Ο.Υ. (…), αναμένεται λίαν συντόμως το κλείσιμο του Ειρηνοδικείου, το ολικό ή μερικό κλείσιμο του υποκαταστήματος του Ι.Κ.Α. και ποιος ξέρει τι άλλο δυσάρεστο επιφυλάσσει το μέλλον!
Αδυνατεί κάθε σώφρων άνθρωπος να καταλάβει πώς μπορεί να πορευτεί η τοπική κοινωνία μέσα από μια τέτοια άσκηση πολιτικής, η οποία πλήρως αποδυναμώνει την περιοχή, προκαλεί την αποδόμηση του διοικητικού της ιστού, συμβάλλει καταλυτικά στην οικονομική της κατακρήμνιση, υποβαθμίζει την ποιότητα ζωής, αποστερεί από τους πολίτες την άμεση και αυτοδύναμη εξυπηρέτησή τους από σοβαρές και αναγκαίες σε καθημερινή βάση δημόσιες υπηρεσίες, αποψιλώνει την αγορά από μεγάλη μερίδα καταστημάτων και επαγγελματιών, αναζωπυρώνει την ανεργία, τρέπει σε φυγή τον τοπικό πληθυσμό, δυσχεραίνει την εξυπηρέτηση των δημοτών, δημιουργεί μέγιστα προβλήματα στην εμπορική και αγροτική ζωή του Δήμου, αναγκάζει τους πολίτες να διανύουν πολύ μεγάλες χιλιομετρικές αποστάσεις προκειμένου να λύσουν τις υποθέσεις τους, γεννά ταλαιπωρία και αυξάνει το κόστος των συναλλαγών με το δημόσιο, συντελεί στη δημιουργία υπερσυγκεντρωτικού κράτους της πρωτεύουσας και, τέλος, αναιρεί την ουσία της αποκέντρωσης και της περιφερειακής ανάπτυξης και έρχεται σε αντίθεση με τις πομπώδεις εξαγγελίες περί αναγέννησης της υπαίθρου με την εφαρμογή της νέας διοικητικής δομής του σχεδίου Καλλικράτης.
Ας σταματήσει έγκαιρα αυτή η κατρακύλα. Πίσω από τα νούμερα, υπάρχουν και οι άνθρωποι, οι ανάγκες τους και φυσικά ο αναπτυξιακός προσανατολισμός της υπαίθρου.
Οι απλοί πολίτες της Αγιάς στις καθημερινές τους συζητήσεις διαβλέπουν τον κίνδυνο της ερήμωσης του τόπου τους και αναρωτιούνται αν, πέραν της τοπικής Δημοτικής Αρχής και των δημοτικών συμβούλων όλων των παρατάξεων, νοιάζεται κανείς άλλος για τις εξελίξεις αυτές. Ποιες οι θέσεις των βουλευτών του νομού ή τουλάχιστον όσων ακόμη εξ αυτών δεν έχουν τοποθετηθεί για όλα αυτά; Δεν γνωρίζουν την κατάσταση; Τι λένε για όλα αυτά; Πώς θα αντικρίσουν ξανά ανθρώπους μιας περιοχής καταρρέουσας η οποία χάνει μέσα σε λίγο χρονικό διάστημα τόσες βασικές της υπηρεσίες; Πώς θα αντικρίσουν ανθρώπους που επένδυσαν σ’ αυτήν την περιοχή, που ακόμη επενδύουν, που θέλησαν να μείνουν για να βοηθήσουν στην ανάπτυξή της αν και θα μπορούσαν να είχαν φύγει, όπως εκατοντάδες άλλοι, και που βλέπουν τώρα η Πολιτεία να τους γυρίζει την πλάτη, να τους απαξιώνει, να τους πηγαίνει δεκαετίες πίσω και να τους οδηγεί σε τέλμα;
Η κοινωνία της Αγιάς εκπέμπει SOS! Αλήθεια, ακούει κανείς;
(από την εφημερίδα της Λάρισας «Ελευθερία»)
...Από δω και πέρα, δεν ξέρω τι θα γίνει. Κι όταν κινδυνεύει με μαρασμό ένα άλλοτε πλούσιο μέρος, σκεφτείτε τι έχει να γίνει – αν δεν έγινε ήδη – σε λιγότερο προνομιούχα μέρη και στις μεγάλες πόλεις. Δεν ξέρω αν θα φορολογηθώ με 30% ή 35% ή 135%, και δεν με νοιάζει κιόλας μπροστά στο σοβαρό ενδεχόμενο να καταλήξει το μέρος που ζω σε πόλη-φάντασμα. Κι εδώ είμαστε λίγοι. Μπορούμε να αντιδράσουμε. Και δεν αφορά μόνο την Αγιά Λάρισας, αλλά και την Φιλιππιάδα Άρτας, τη Θήβα Βοιωτίας, τον Τύρναβο Λάρισας, τον Αλμυρό Μαγνησίας και όλα γενικά τα μέρη όπου υπάρχει ακόμα κοινωνική συνοχή.
Αν θέλουμε, συνάδελφοι και φίλοι, να μην δούμε τον τόπο μας ερείπια, ας προσπαθήσουμε – τουλάχιστον όσοι ζούμε σε μικρά μέρη – να τα κρατήσουμε ζωντανά. Μόνο έτσι έχουμε μια ελπίδα να ζήσουμε κι εμείς.
Αποστόλης Αρχοντής
(αναδημοσίευση από taxheaven)
