Δεν μπορεί να έχετε ξεχάσει την εικότα κατά την οποία ο πρωθυπουργός έκανε το διάγγελμα-έκκληση να πάρει βοήθεια η Ελλάδα από το μηχανισμό στήριξης με φόντο το μαγευτικό τοπίο του Καστελόριζου. Την εικόνα μιας Ελλάδας αμέριμνης και νοικτού τουριστικού τοπίου, ήρεμης και γαλήνιας, με μια ηγεσία που έχει σηκώσει τα μανίκια για να κάνει απαραίτητα μερεμέτια (για να σωθεί η χώρα) ήταν προς εξαγωγή και κατανάλωση.
Στο διάστημα που μεσολάβησε (ούτε ένας χρόνος καλά – καλά) όλα έχουν αλλάξει στη χώρα. Κυριαρχεί το Μνημόνιο και η τρόικα και κυρίως ο εργαζόμενος λαός βλέπει μια απίστευτη τραγωδία με πρωταγωνιστή τον ίδιο και τη δουλειά του. Ένα τεράστιο τσουνάμι μέτρων και νόμων (σαν αυτό που βλέπουμε στις οθόνες μας από την μακρινή Ιαπωνία), σαρωτικό, καταστροφικό, κατακτητικό.
Στις Βρυξέλες αναγνώρισαν πιο βαθιά την κρίση. Αποδέχθηκαν στα χωράφια της Ευρωζώνης το ΔΝΤ, ευθυγραμμίστηκαν με τις απαιτήσεις του γερμανικού ιμπεριαλισμού και ξαναστήθηκε ο άξονας Παρισιού – Βερολίνου. Το ευρώ συνεχίζει να βρίσκεται σε κρίση και να καταδικάζει τον ευρωπαϊκό Νότο – και όχι μόνο -, από το Σύμφωνο Σταθερότητας προχωράμε στο Σύμφωνο Ανταγωνιστικότητας και, πριν από κάθε κρίσιμη οικονομική και πολιτική απόφαση, έχουμε είτε τα τηλέφωνα του Ομπάμα, είτε την επίσκεψη του υπουργού Εξωτερικών των ΗΠΑ, που τα λέει με τους πιο υψηλά ιστάμενους της ευθυγραμμισμένης Ευρώπης.
Οι κρίσιμες αποφάσεις στις Βρυξέλες, τούτες τις μέρες, συναντιούνται με άλλα κρίσιμα γεγονότα στην κοντινή Βόρεια Αφρική. Τινάζεται στον αέρα η ευρωμεσογειακή συνεργασία, αποκαθίστανται νέες γεωπολιτικές ισορροπίες στην περοχή, αλλάζουν τα δεδομένα στην ενεργειακή οικονομία, εισβάλλει ανεξέλεγκτος και ο λαϊκός παράγοντας, ενώ αναμένονται νέα μεταναστευτικά κύματα. Μια μεγαλύτερη αταξία, ένα μεγαλύτερο χάος από την τάξη που ήθελαν να επιβάλουν, αρχίζει να απλώνεται σε όλα τα σημεία του ορίζοντα.
Ο πρωθυπουργός ζητά συναίνεση από τα άλλα κόμματα και σχεδόν την παίρνει (κανένα κόμμα δεν του είπε ανοικτά ότι καλύτερα είναι να αποχωρήσει…) και ταξιδεύει. Όπως ταξιδεύει και ο Νταβούτογλου στη χώρα μας κάνοντας τις γνωστές δηλώσεις για το Καστελόριζο, το Αιγαίο, το casus beli. Η χάραξη ΑΟΖ από τις χώρες της Μεσογείου, οι νέοι άξονες που άρχιζαν να σχηματοποιούνται, τα ανοίγματα προς Ισραήλ από Αθήνα και Λευκωσία, όλα θα δοκιμαστούν και θα επανεξεταστούν στο φως των νέων συντεταγμένων που ορίζει το γεωπολιτικό πλαίσιο.
Η νοητή γραμμή της πορείας Καστελόριζο – Βρυξέλες διαπερνιέται από τις κινήσεις των τεκτονικών πλακών σε όλες τις άκρες της Μεσογείου και με την παρέμβαση και το ενδιαφέρον όλων των ιμπεριαλιστικών κέντρων. ΗΠΑ, ευρωπαϊκές δυνάμεις, Ρωσία, Κίνα και νέες αναδυόμενες περιφερειακές δυνάμεις δεν μπορούν να είναι αδιάφορες γι’ αυτή την κρίσιμη περιοχή. Και, ευτυχώς ή ατυχώς, η χώρα μας βρίσκεται στο μάτι του κυκλώνα!
Όλα, μα όλα στην κυριολεξία, επιβάλλουν μια ολόπλευρη αντιμετώπιση της κατάστασης από πλευράς λαϊκού κινήματος και Αριστεράς. Όσο πιο γρήγορα γίνει συνείδηση αυτή η παραδοχή τόσο το καλύτερο.
