Στο φόντο της κρίσης και της λαϊκής δυσαρέσκειας πραγματοποιήθηκαν την περασμένη Κυριακή στη Βουλγαρία πρόωρες εκλογές, μετά την παραίτηση της κεντροδεξιάς κυβέρνησης το Φλεβάρη κάτω από την πίεση μαζικών διαδηλώσεων.
Χαρακτηριστικό της ανυποληψίας του πολιτικού κόσμου ήταν η ακόμη πιο μειωμένη συμμετοχή σε σχέση και με το «αρνητικό ρεκόρ» του 2009 (61%), αυτή τη φορά με έναν στους δύο πολίτες να απέχει. Κατά τα άλλα, το όριο του 4% για είσοδο στη Βουλή άφησε χωρίς εκπροσώπηση το 25% όσων ψήφισαν, οδηγώντας σε μια τετρακομματική Βουλή – σε αντίθεση με την προηγούμενη, που ήταν επτακομματική. Το κεντροδεξιό κόμμα του Μπορίσοφ, που είχε αναγκαστεί να παραιτηθεί το Φλεβάρη, κράτησε την πρώτη θέση αλλά έχασε 20 έδρες (97 από 117). Με το που ανακοινώθηκαν όμως τα αποτελέσματα, οι καταγγελίες για νοθεία και εξαγορά ψήφων άρχισαν να πέφτουν βροχή. Στη Σόφια, τη Βάρνα και άλλες πόλεις χιλιάδες βγήκαν στους δρόμους κατηγορώντας το κόμμα του Μπορίσοφ ως «μαφιόζικο», και συγκρούστηκαν με την αστυνομία ζητώντας «νέες, τίμιες εκλογές». Από την άλλη, το κεντροαριστερό «σοσιαλιστικό κόμμα», εμφανιζόμενο ως μοναδική εναλλακτική λύση, είδε τις έδρες του να υπερδιπλασιάζονται (84 από 40), χωρίς ωστόσο να καταφέρει να κερδίσει την πρώτη θέση. Ούτε βέβαια υιοθέτησε το σύνθημα «του πεζοδρομίου» για νέες εκλογές. Τρίτο ήρθε το κόμμα της τουρκικής μειονότητας που, ελλείψει αυτοδυναμίας, παραμένει ρυθμιστής, παρά τις εκλογικές του απώλειες. Απώλειες είχε και η ακροδεξιά, αν και όχι σε έδρες (χάρη στον «εκτοπισμό» τριών κομμάτων εκτός του νέου Κοινοβουλίου). Η βουλγαρική αριστερά, παραμένοντας πολυδιασπασμένη και «νοσταλγός του παρελθόντος», δεν κατάφερε να έρθει σε επαφή με την οργή που διαπερνά εδώ και μήνες την κοινωνία, και παρέμεινε στο περιθώριο…
Με δεδομένη τη δήλωση των τριών κομμάτων της ως τώρα αντιπολίτευσης ότι δεν πρόκειται να συνεργαστούν με τον Μπορίσοφ, αλλά και με την εχθρότητα μεταξύ του μειονοτικού κόμματος και της ακροδεξιάς, το εκλογικό αποτέλεσμα από πρώτη ματιά φαίνεται να επιτείνει την πολιτική κρίση. Όμως την ίδια στιγμή οργιάζουν οι υπόγειες διαπραγματεύσεις για σχηματισμό κυβέρνησης «τεχνοκρατών». Πάντως μια τέτοια λύση ανάγκης δύσκολα θα ελέγξει την κοινωνική αναταραχή, τη στιγμή που τα πολιτικά και οικονομικά σκάνδαλα «συναντιούνται» με ένα 60% του πληθυσμού το οποίο αδυνατεί να πληρώσει ακόμη και τους λογαριασμούς ηλεκτρικού, θέρμανσης και ύδρευσης. Άλλωστε, ήταν ακριβώς η ιδιωτικοποίηση της βουλγαρικής ΔΕΗ και οι επακόλουθες τεράστιες αυξήσεις στα τιμολόγια που έριξαν την κυβέρνηση του Μπορίσοφ. Η περίοδος χάριτος οποιουδήποτε κυβερνητικού σχήματος θα είναι μάλλον σύντομη!
Ε.Φ.
