Συνέντευξη στον Γιώργο Κρατημένο.
“Δεν είμαστε απλώς ενάντια στο Μνημόνιο. Είμαστε ενάντια στους παράγοντες που οδηγούν στο Μνημόνιο”, δηλώνει ο Βένιος Αγγελόπουλος, καθηγητής του ΕΜΠ και υποψήφιος αντιπεριφερειάρχης στο Βόρειο Τομέα με την περιφερειακή κίνηση “Ελεύθερη Αττική”.
Σε συνέντευξή που παραχώρησε στο Δρόμο, τονίζει ότι η Περιφέρεια μπορεί να χρησιμοποιηθεί ως “χαράκωμα αντίστασης” επιβάλλοντας τέλη επιτηδεύματος στις τράπεζες και στο χρηματηστήριο, ώστε να δημιουργηθούν θέσεις εργασίας και ταμείο βοήθειας για τις μικρές και καταχρεωμένες επιχειρήσεις. Καλό εκλογικό αποτέλεσμα για τον καθηγητή του Πολυτεχνείου θα υπάρξει αν “οι σχηματισμοί της Αριστεράς ξεπεραστούν από τη συμμετοχή του κόσμου και αναγκαστούν έτσι να μετασχηματιστούν σε μία δύναμη πραγματικά ανατροπής και αλληλεγγύης”.
Τι κρίνεται σε αυτές τις περιφερειακές εκλογές;
Σε πρώτη προσέγγιση, κρίνεται η αξιοπιστία αυτής της κυβέρνησης. Είναι σαφές ότι ούτε καν οι κυβερνητικοί υποψήφιοι δεν τολμούν να υπερασπιστούν το Μνημόνιο και την κυβερνητική πολιτική. Βεβαίως, αυτό δεν αρκεί. Σε μια δεύτερη φάση, κρίνεται αν υπάρχουν τρόποι να αντισταθούμε στην εφαρμογή αυτής της πολιτικής. Πιστεύω ότι υπάρχουν: η Ελεύθερη Αττική θέλει να δείξει ότι η αντίσταση είναι εφικτή.
Ποιος είναι ο στόχος της υποψηφιότητάς σας ως αντιπεριφερειάρχης;
Ξέρετε, αν αποφάσισα να συμμετάσχω στο ψηφοδέλτιο Ελεύθερη Αττική, δεν είναι γιατί πιστεύω ότι οι εκλογές από μόνες τους μπορούν να αλλάξουν το οτιδήποτε. Το πολύ-πολύ να είναι ένα τεράστιο γκάλοπ. Για να είναι κάτι παραπάνω, χρειάζεται οι άνθρωποι που έχουν κάποιες ιδέες για το τι πρέπει να γίνει να επωφεληθούν από την προεκλογική εκστρατεία, ώστε να πείσουν τους πολίτες που δεν βλέπουν ελπίδα και που υποφέρουν. Αν η δική μου συμμετοχή βοηθήσει κάποιους ανθρώπους να πιστέψουν ότι υπάρχει κι άλλος δρόμος και ότι το Μνημόνιο δεν είναι μονόδρομος, όπως το διακηρύσσουν σε όλους τους τόνους, θα θεωρώ ότι κάτι έχω κάνει κι εγώ.
Αν σε μία από τις περιοδείες που κάνετε ένας από τους ψηφοφόρους ζητούσε να του περιγράψετε τι κίνηση είναι το Μέτωπο Αλληλεγγύης και Ανατροπής και, συγκεκριμένα, η Ελεύθερη Αττική, τι θα του λέγατε;
Το ψηφοδέλτιο της Ελεύθερης Αττικής θέλει να παλέψει ενάντια στην κυβερνητική πολιτική και στο Μνημόνιο, όχι απλώς να καταγγείλει. Για να γίνει αυτό, θα πρέπει να δούμε τις δυνατότητες που δίνει η περιφέρεια. Κατά πόσο η περιφέρεια έχει δυνατότητες παρέμβασης από το νόμο, αλλά επίσης τι απαιτήσεις εμείς έχουμε, ανεξάρτητα από τις προβλέψεις του νόμου. Το κύριο χαρακτηριστικό, πιστεύω, είναι η άσκηση κοινωνικής πολιτικής, την οποία έχει εγκαταλείψει το κράτος εν ονόματι του ανταγωνισμού και του «ο καθένας μόνος του». Ο καθένας μόνος του είναι ανίσχυρος, άρα η περιφέρεια οφείλει να φτιάξει θέσεις εργασίας, να χτυπήσει την ανεργία, ένα από τα βασικότερα προβλήματα της ελληνικής κοινωνίας. Αν εκλεγούμε εμείς, θα το επιχειρήσουμε, αν εκλεγούν άλλοι, θα το απαιτήσουμε.
Η περιφέρεια οφείλει να ασχοληθεί με θέματα υγείας, φτιάχνοντας λαϊκά ιατρεία. Τέτοια πράγματα έχουν γίνει σε κάποιες πόλεις της Ελλάδας, όπως στην Κρήτη. Αυτό μπορεί να γενικευθεί σε ευρύτερη κλίμακα. Να γίνουν έργα με διαφάνεια και όχι με απευθείας αναθέσεις. Γιατί ξέρουμε πολύ καλά ότι τα έργα, τα οποία γίνονται, αποτελούν μία από τις μεγαλύτερες πηγές διασπάθισης του δημόσιου χρήματος και συγκροτούν το χρέος.
Συζητάμε, επίσης, πού θα βρούμε τα χρήματα. Κάποιοι πόροι προβλέπονται από το νόμο. Η περιφέρεια μπορεί επίσης να βάλει τέλη. Τα τέλη που θα βάλει η περιφέρεια πρέπει να είναι προς αυτούς οι οποίοι δημιούργησαν και τροφοδοτούν το χρέος, προς αυτούς οι οποίοι έχουν υπερκέρδη, προς το κινούμενο χρήμα. Και το κινούμενο χρήμα, αυτή τη στιγμή, είναι οι τράπεζες και το χρηματιστήριο. Στην Ουγγαρία π.χ. γίνονται παρόμοια πράγματα. Εάν η τράπεζα χρεώνει ένα ευρώ την προμήθεια, το μισό ευρώ να πάει στο κράτος και στην περιφέρεια αντίστοιχα. Εάν χρεώνει δύο ευρώ, το ενάμιση να πάει στο κράτος.
Πρέπει να εφαρμοστεί μία προοδευτική φορολογία, η οποία να μην επιτρέπει τα υπερκέρδη. Να επιβληθεί διαφάνεια, η οποία να εμποδίζει τη διασπάθιση του δημόσιου χρήματος. Η περιφέρεια μπορεί να αποφασίσει πώς, σε ποιους και με ποιους τρόπους θα βάλει τέλη επιτηδεύματος. Θα μπορούσε, επίσης, να φτιάξει ένα ταμείο βοήθειας των μικρών επιχειρήσεων, που είναι καταχρεωμένες, στα πρόθυρα της πτώχευσης, και να το συμψηφίσει με τα τραπεζικά τέλη. Είναι θέμα πολιτικής βούλησης, και από εκεί και πέρα θα εξαρτηθεί από την έκβαση των εκλογών.
Επίσης, στο χώρο που ζούμε να έχουμε μια ανθρώπινη ζωή, που σημαίνει περιβάλλον, πράσινο. Το Ελληνικό δεν θα πρέπει να γίνει τσιμέντο. Η περιφέρεια, σε συνεργασία με τους δήμους, πρέπει να ασχοληθεί συστηματικά ώστε να υπάρξει μια άμυνα ενάντια στην τσιμεντοποίηση της Αθήνας.
Όλα αυτά είναι πολύ ωραίες ιδέες, αλλά είναι ενδεικτικά. Δεν κατέχουμε την απόλυτη αλήθεια των αναγκών των κατοίκων της Αττικής και γενικότερα της Ελλάδας. Οι ίδιοι οι κάτοικοι θα πρέπει να τις πουν, να τολμήσουν να μιλήσουν και μαζί να βρούμε τις λύσεις. Οι λύσεις από τα πάνω μάς έχουν τελειώσει: Οι λύσεις από τα πάνω, για το καλό μας δήθεν, «τα ψεύτικα τα λόγια τα μεγάλα», είναι η τεχνοκρατική αντιμετώπιση, για την οποία οι αριθμοί ευημερούν όταν οι άνθρωποι υποφέρουν. Δεν είναι τυχαίο ότι τώρα προεκλογικά ακούμε να λένε «καλά πάμε», ενώ βλέπουμε ξεκάθαρα ότι δεν πάμε καλά.
Εμείς δεν είμαστε απλώς ενάντια στο Μνημόνιο: Είμαστε ενάντια στους παράγοντες που οδηγούν σε μνημόνια, και σ’ αυτό και στα επόμενα και μεθεπόμενα μνημόνια. Δεν θέλουμε να πληρώσουν το χρέος -όσο περνάει από το χέρι μας- αυτοί οι οποίοι δεν τα φάγανε. Διότι δεν τα φάγαμε όλοι μαζί. Και, για να γίνει αυτό, θα χρειαστεί να συγκρουστούμε με κάποια συμφέροντα, διότι, αν δεν συγκρουστούμε, δεν θα υπάρξει λύση.
Όλοι σήμερα δηλώνουν αντιμνημονιακοί. Είναι έτσι; Τι σημαίνει σήμερα να είναι κάποιος αντιμνημονιακός;
Χωρίς να θέλω να σχολιάσω κανένα από τα άλλα ψηφοδέλτια, εφόσον όλοι δηλώνουν αντιμνημονιακοί, αυτό που θα κάνει τη διαφορά είναι ποιοι θέλουν να χρησιμοποιήσουν την περιφέρεια και τις δυνατότητες που έχει ως ανάχωμα, ως χαράκωμα αντίστασης ενάντια σε αυτά που προβλέπει το Μνημόνιο, και ποιοι θα περιοριστούν σε μία φραστική καταδίκη του Μνημονίου. Ποιοι θα σταθούν αλληλέγγυοι σε όσους αγωνίζονται ενάντια στην ακρίβεια και την ανεργία και ποιοι θα αναστενάξουν «γιατί δεν γίνεται αλλιώς». Ο κόσμος θα κρίνει.
Ένα καλό αποτέλεσμα στις περιφερειακές εκλογές τι δρόμους μπορεί να ανοίξει για το Μέτωπο Αλληλεγγύης και Ανατροπής και την Αριστερά γενικότερα;
Αυτό που θεωρώ καλό αποτέλεσμα δεν είναι το οποιοδήποτε αριθμητικό αποτέλεσμα. Καλό αποτέλεσμα θα υπάρχει για μένα, αν οι υπάρχοντες πολιτικοί σχηματισμοί -κυρίως οι σχηματισμοί της Αριστεράς- ξεπεραστούν από τη συμμετοχή του κόσμου και αναγκαστούν έτσι να μετασχηματιστούν σε μία δύναμη πραγματικά ανατροπής και αλληλεγγύης.
Αυτή τη στιγμή, αυτό είναι μια ευχή. Ωστόσο, επειδή ακριβώς δεχόμαστε μια ολομέτωπη επίθεση όχι μόνο στα χρήματά μας αλλά και στον τρόπο διαχείρισης της εξουσίας -στο ποιος αποφασίζει και το πώς οι λίγοι πάντα αποφασίζουν για τους πολλούς-, πιστεύω ότι υπάρχει η δυνατότητα αυτής της υπέρβασης, ώστε να γεννηθεί κάτι καινούριο μέσα στην Αριστερά και μέσα στον τόπο. Γιατί η Αριστερά και οι οργανώσεις της δεν είναι αυτοσκοπός. Είναι εργαλείο. Εργαλείο για μια κοινωνία πιο ελεύθερη, πιο δίκαιη, λιγότερο καταναγκαστική, μια κοινωνία αλληλεγγύης, αλληλοσεβασμού και δημιουργίας.
