Μιλούν πολλοί και λένε για επιστροφή του ΣΥΡΙΖΑ στο 3% ή κάπου εκεί γύρω. Κι αυτό εξ αιτίας του Πολάκη.
Όμως το 3-5% εκείνης της εποχής, του τότε ΣΥΝ και του πρώιμου ΣΥΡΙΖΑ αποτελείτο και περιείχε αξιοπρεπείς ανθρώπους, αριστερούς και κομμουνιστές που υπηρετούσαν τις ιδέες τους, οι περισσότεροι, με σθένος και ήθος.
Μάλιστα τις ιδέες και τις προτάσεις αυτού του 3-5% εγκολπώθηκε το 30% των Ελλήνων, όταν η κρίση αποκάλυψε τη γύμνια του Δικομματισμού και τα Μνημόνια, τους κινδύνους για την ύπαρξη της ίδιας της πατρίδας.
…………………
Αν λοιπόν ο ΣΥΡΙΖΑ επιστρέψει σε εκείνο το 3-5%, δεν θα επιστρέψει στους αξιοπρεπείς αγωνιστές εκείνης της εποχής, αλλά στα τρολ που εξέθρεψε και τους λούμπεν, στα κυβικά του Τσίπρα και του Πολάκη.
Άλλο το 3-5% τότε και άλλο το 3-5% σήμερα! Να εξηγούμεθα. Όσο για εκείνους που ανήκαν στο 3-5% του τότε, και παρέμειναν μετά την κωλοτούμπα του Τσίπρα, ανήκουν στο 3-5% του σήμερα συν ένα 2-3% των Ραγκούση, Ακρίτα (πάει κι ο Πάιατ), Παππά, Παπαγγελόπουλου και λοιπών δημοκρατικών δυνάμεων.
Κατά τα άλλα πάμε για τριολέ δικομματισμό ή, αν προτιμάτε, για τριολέ δικομματισμό μονοκομματισμό. Υπό την ηγεσία της κυρίας… Αναμπέλα Μπέρμποκ! Ένα σχήμα (κατ’ εντολής διακυβέρνησης) ευέλικτο, σύμφωνο με τους νέους όρους εργασίας,
ευέλικτο και υπάκουο.
……………….
Όσο για τον συσχετισμό Τσίπρα-Ανδρουλάκη, όσο δεν μιλάει ο Ανδρουλάκης ανεβαίνει, όσο μιλάει ο Τσίπρας κατεβαίνει. Ελπίζω να επιληφθούν οι Επιστάτες του Μαγαζιού, ώστε οι εργασιακές σχέσεις μεταξύ των μπιστικών να είναι παραγωγικές και προς το συμφέρον των Αφεντικών, διότι
«δεν συμφαίρουν διαταράξοις στις αναταράξης» που θα έλεγε και ο Μποστ.
…………………
Δημοκρατικό τόξο, το Μνημονιακό τόξο, «ούτε στην Ουγκάντα έτσι» όπως είπε ο Πολάκης για τη Βουλή των Ελλήνων σε μια έκρηξη διεθνιστικής… αριστερότητας.
Κι έτσι «φθάσαμε έως εδώ» – να έχουμε «τέτοιους αρχιερείς»! Τον Άδωνι Γεωργιάδη που αποκαλούσε «κόμμα κλεφτών» τη ΝΔ και τον Ραγκούση που έβριζε τον Τσίπρα ωσάν καρολόγος παλαιάς κοπής.
Ο βόρβορος!
Και ο καθώς πρέπει βόρβορος – οι σαλονάτοι, Βενιζέλοι, Στουρνάρηδες, Σημίτιδες που τώρα φαίνονται διά της ολικής επαναφοράς να παίρνουν εκδίκηση από τους «αγανακτισμένους» – τους αφορισμένους αγανακτισμένους.
Πολύ πρόσφατη η Ιστορία κι όμως ξαναγράφεται – στη βράση κολλάει το σίδερο, το σίδερο από το οποίο φτιάχνονται οι αλυσίδες.
Όμως ο κόσμος, έχω την εντύπωση, έχει μπουχτίσει με όλην αυτήν την επαναλαμβανόμενη φαρσοκωμωδία. Ποιος κόσμος; Ο «πολιτικά οργανωμένος λαός» όπως έλεγε για τον Δήμο ο Θουκυδίδης, αυτό το 10% σε κάθε κοινωνία που, κατά περιόδους, κάνει τη διαφορά.
Η βοή που ακούνε οι ποιητές…
ΣΤΑΘΗΣ Σ.
3•IΙ•2022
