Κι ενώ, λοιπόν, ο λαός παρακολουθεί άναυδος κι απηυδισμένος πολιτικά πρόσωπα -μεταξύ των οποίων ο ίδιος ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας- και στρατιωτικούς, πρώην και νυν, ενεργούς και σε διαθεσιμότητα, να προσποιούνται άγνοια και να αποποιούνται κάθε ευθύνη, ρίχνοντας το μπαλάκι οι μεν στους δε ενώπιον της Διερευνητικής Επιτροπής για την τραγωδία της 11ης Ιουλίου κι ενώ κυβέρνηση, Βουλή, συνδικάτα, εργοδότες-επιχειρηματίες κονταροχτυπιούνται ποιος θα πληρώσει, σε μικρότερο βαθμό, τα σπασμένα για τα δημοσιονομικά ελλείμματα, η έναρξη των ερευνητικών γεωτρήσεων στο οικόπεδο 12 («Αφροδίτη», όπως το ονόμασε η αμερικανική Νόμπλ Ένερτζι) της κυπριακής ΑΟΖ θα μπορούσε να χαιρετιστεί και με πανηγυρισμούς.
Πλην, όμως, η Τουρκία κατάφερε να μετατρέψει αυτό το ελπιδοφόρο γεγονός σε πονοκέφαλο για τη Λευκωσία, όχι όμως τόσο ισχυρό ώστε να αναβληθεί η ερευνητική γεώτρηση, στα τέλη του Σεπτέμβρη, αρχές του Οκτώβρη.
Γιατί αυτή τη φορά τα δεδομένα είναι διαφορετικά και η Τουρκία δεν έχει κανένα απολύτως έρεισμανα αντιδράσει με στρατιωτικούς όρους, μη έχοντας, μεταξύ άλλων,υπογράψει τη σύμβαση του ΟΗΕ για το δίκαιο της θάλασσας. Κι αν το 2004 απειλούσε με «αντίδραση χωρίς όρια» σε περίπτωση ένταξης της Κύπρου στην Ευρω- παϊκή Ένωση -για να αναδιπλωθεί στη συνέχεια- οι σημερινές φωνασκίες και απειλές για έξοδο των πολεμικών πλοίων στ’ ανοιχτά της Κύπρου και του Ισραήλ και για εξόρυξη δυτικά της Πάφου, σε συνεργασία με το ψευδοκράτος, μοιάζουν περισσότερο να γίνονται για το θεαθήναι, παρά ως πραγματική απειλή.
Βεβαίως μια μικρή χώρα που βιώνει εδώ και 37 χρόνια την τουρκική κατοχή δεν έχει την πολυτέλεια να αγνοεί την προκλητικότητα και τις απειλές της Τουρκίας. Όταν, μάλιστα, όλα αυτά τα χρόνια αρνείται να συναινέσει σε μια λύση κατ’ ελάχιστον δημοκρατική, λειτουργική και βιώσιμη (για δίκαιη ούτε λόγος) και η συμπεριφορά της αυτή γίνεται ανεκτή από ΗΠΑ, ΟΗΕ και Ε.Ε. Απεναντίας, η Λευκωσία οφείλει να διασφαλίσει τα νώτα της και να εισπράξει πρακτικές εγγυήσεις ότι η άσκηση των αυτονόητων κυριαρχικών της δικαιωμάτων γίνεται απόλυτα σεβαστή και ότι η Τουρκία δεν θα αποτολμήσει να υλοποιήσει τις απειλές της χωρίς κόστος.
Η κυβέρνηση του Δημήτρη Χριστόφια διαβεβαιώνει, πάντως, πως τα διαβήματα της Λευκωσίας έτυχαν εις ευήκοον ους σημαντικών χωρών και της ίδιας της Ευρωπαϊκής Ένωσης, προβάλλοντας το απαράδεκτο της τουρκικής συμπεριφοράς.
Εξάλλου, το γεγονός ότι τις έρευνες ανέλαβε η αμερικανική εταιρία Νόμπλ Ένερτζι, η οποία πήρε πρόσφατα διαβεβαιώσεις από το Στέιτ Ντιπάρτμεντ, αποτελεί ακόμα ένα παράγοντα πως ίσως αυτή τη φορά η Ουάσιγκτον δεν θα χορέψει στο ντέφι της Άγκυρας. Και φαίνεται λογικό, προσμετρώντας και τη δυσαρέσκεια των ΗΠΑ για την επιδεινούμενη κρίση στις σχέσεις Τουρκίας-Ισραήλ, την οποία οδηγεί στα άκρα ο ισλαμιστής Ταγίπ Ερντογάν, επιδιώκοντας να εμφανιστεί ως η νέα ηγεμονική φυσιογνωμία στον αραβικό κόσμο. Η Λευκωσία προσβλέπει και στην πλήρη στήριξη των Βρυξελλών, δεδομένου ότι η μεγάλη πιθανότητα ανεύρεσης κοιτασμάτων υδρογονανθράκων στην κυπριακή ΑΟΖ οδηγεί ένα βήμα παρακάτω την πορεία ενεργειακής απεξάρτησης της Ευρωπαϊκής Ένωσης από τη Ρωσία. Κάνοντας καλού-κακού και το σταυρό μας(!), εντός των ημερών το γεωτρύπανο της Νομπλ Ένερτζι μετακινείται από το ισραλινό Λεβιάθαν στην κυπριακή Αφροδίτη, για να διαπιστώσουμε αν θα κολυμπήσουμε στο μαύρο χρυσό ή αν θα μας πάρει και θα μας σηκώσει!
Επί του πιεστηρίου: Υπό προκλητική παρακολούθηση ο «Όμηρος»
Ο «Ομηρος», η πλατφόρμα-γεωτρύπανο κατέπλευσε ήδη στην κυπριακή ΑΟΖ και όπως ανακοινώθηκε, μεθαύριο Δευτέρα (19 Σεπτεμβρίου), εκτός απροόπτου, θα τρυπήσει στην «Αφροδίτη». Παραβιάζοντας τα χωρικά ύδατα της Κύπρου -και της Ελλάδας- η Τουρκία παρακολουθούσε με τρεις φρεγάτες την άφιξη της πλατφόρμας (και μαχητικά F16 να υπερίπτανται), ενώ τουλάχιστον 17 πολεμικά πλοία είχαν αναπτυχθεί μεταξύ Ρόδου και Καστελόριζου. Την ίδια ώρα, Άγκυρα και ψευδοκράτος συμφώνησαν να προχωρήσουν σε οριοθέτηση της υφαλοκρηπίδας ως αντίποινο. Μια συμφωνία, βεβαίως, χωρίς κανένα αντίκρισμα σε διεθνείς όρους. Από την Τύνιδα, ο Ταγίπ Ερντογαν έσπευσε να εξαπολύσει νέες απειλές κατά της Κύπρου και του Ισραήλ, λέγοντας πως η Ανατολική Μεσόγειος δεν τους ανήκει και πως η Τουρκία δεν θα τους επιτρέψει να προχωρήσουν στην εξόρυξη υδρογονανθράκων. Αναμφισβήτητα, φαίνεται όντως ότι «τα νερά της Μεσογείου θερμαίνονται», όπως έγραψε ο τουρκικός Τύπος, ενώ η Εθνική Φρουρά στο νησί ενισχύει τις θέσεις της στη γραμμή Αττίλα για παν ενδεχόμενο. Ουάσιγκτον και Τελ Αβίβ δηλώνουν, με νόημα, ότι παρακολουθούν στενά τις κινήσεις της Άγκυρας…
