Θέλω να συγχαρώ τη νέα δημοτική αρχή της Αθήνας. Άρχισε την εκκαθάριση της πόλης από τα περιττά και τα επιβλαβή που την έχουν πνίξει ως αποτέλεσμα της πολυετούς κακοδιαχείρισης κι άρχισε την αναμόρφωση και τον εξωραϊσμό από τα Εξάρχεια!
Πριν από μερικούς μήνες, κυβέρνηση και εργολάβοι αποψίλωσαν όλη την πλατεία Εξαρχείων, όπως είχαν κάνει στην πλατεία Κολωνακίου και στον περιβάλλοντα χώρο του Πνευματικού Κέντρου του Δήμου επί της οδού Ακαδημίας. Χιλιάδες δέντρα, θάμνοι και λουλούδια, αφανίστηκαν. Οι τρεις πνεύμονες πρασίνου, σημαντικοί βιότοποι για τα πουλιά της περιοχής, κοτσύφια, περιστέρια, σπουργίτια, παπαγάλους, καρακάξες, χελιδόνια κ.λπ., ανακουφιστικοί τόποι για τους περιοίκους με αισθητική απόλαυση, στον νοητό άξονα από τη Λεωφόρο Αλεξάνδρας μέχρι τη Βασιλίσσης Σοφίας, έγιναν χώμα και λαμαρίνα! Και όχι για ένα μήνα, αλλά για αρκετά -στη σχετικά σύντομη ζωή κάθε πολίτη- χρόνια!
Γλίτωσε –απ’ ό,τι φαίνεται- ο πιο πάνω λόφος του Στρέφη από την ύποπτη ανάπλαση του Μπακογιάννη, που μας έδωσε απτά δείγματα της αρχιτεκτονικής, πολεοδομικής, ρυμοτομικής και φυτολογικής του αισθητικής και επάρκειας, με τον «μεγάλο περίπατο», τους φοίνικες στο Σύνταγμα και τις κουτσουπιές που ακολούθησαν, σε συνδυασμό με κάτι καχεκτικά πλατάνια που αντικατέστησαν τις ακακίες στην Πανεπιστημίου! Κι όταν μας έδωσε κάποια ελπίδα το φρένο στο λόφο του Στρέφη για τον οποίο περιμένουμε να δούμε ποιο είναι το πλαν Β, γιατί και τα πάρκα και τα άλση θέλουν φροντίδα ουσιαστική, γιατί δεν φτάνει το πότισμα, πέρασαν κιόλας έξι μήνες χωρίς κάτι άξιο λόγου να φανεί.
Και ξαφνικά, συμβαίνει ένα γεγονός που δεν αφορά πάρκο ή άλσος, είναι μικρό σε μέγεθος αλλά δεν είναι ασήμαντο σε συμβολικό επίπεδο καθώς δείχνει τουλάχιστον την έλλειψη φαντασίας εκ μέρους της ηγεσίας του Δήμου. Το περασμένο Σάββατο, ένα συνεργείο του Δήμου στην οδό Μαυρομιχάλη, στη γωνία με Σόλωνος, μπροστά στο καφενείο «Πανελλήνιον», το πιο φροντισμένο και πιο λειτουργικό από τα ελάχιστα παραδοσιακά καφενεία της πόλης που δεν έχουν ενδώσει στην ομοιομορφία και κρατιούνται ανοιχτά με χίλια ζόρια, πιεσμένα αφόρητα από τους φόρους, το real estate και το λάιφσταϊλ, φορτώνει σε φορτηγό σαν σκουπίδια τις στενές ζαρντινιέρες με τα λουλούδια που κοσμούν το πεζοδρόμιο χωρίς καν να ενημερώσει τον άνθρωπο του καφενείου που εκείνη την ώρα φτιάχνει καφέδες!
Τη Δευτέρα, μίλησα με το νέο αντιδήμαρχο της Δημοτικής Αστυνομίας. Αγνοούσε το γεγονός και την επόμενη μέρα που μου τηλεφώνησε, απλά και ευγενικά μου είπε ότι υπήρχε μια καταγγελία ότι τα λουλούδια εμποδίζουν την κυκλοφορία στο πεζοδρόμιο. Κι αυτό δεν χρειαζόταν επιβεβαίωση, αν συμβαίνει πραγματικά ή το κάνει κάποιος από κακία. Και χωρίς καμία δικαιολογία για την παράλειψη ειδοποίησης για την επικείμενη αφαίρεση των λουλουδιών, ακόμη και για την τύχη τους, αφού δεν δόθηκε καν η ευχέρεια στον ιδιοκτήτη του καφενείου να τα μεταφέρει μόνος του σε ιδιόκτητο χώρο. Ακόμα και στα εγκαταλειμμένα αυτοκίνητα αφήνουν σημείωμα και περιθώριο απόσυρσής τους. Δηλαδή, πρόκειται για απαράδεκτη πρακτική και καταφανή αυθαιρεσία.
Ζούμε επικίνδυνα
Ζούμε στα Εξάρχεια. Είμαστε δημότες. Δεν μπορούμε να περπατήσουμε πουθενά με στοιχειώδη άνεση και ασφάλεια γιατί τα πεζοδρόμια είναι από επιεικώς προβληματικά έως πανάθλια. Από έλλειψη συντήρησης. Από τις αυθαιρεσίες των εργολάβων που τα ξηλώνουν για οποιοδήποτε λόγο και τα ξαναστήνουν πρόχειρα και ελαττωματικά χωρίς να υφίστανται κανένα έλεγχο για την ποιότητα των εργασιών τους ούτε για τη διάρκεια τους που πολύ συχνά τραβάει σε μάκρος. Από κάθε είδους εμπόδια: παρκαρισμένες μηχανές για τις οποίες δεν έχει προβλεφθεί κανένας χώρος στάθμευσης, κάδοι σκουπιδιών που είναι σε υποδοχές που καταλαμβάνουν το μισό από το στενό πεζοδρόμιο, ψωραλέα δεντράκια από την αφροντισιά, κομμένους κορμούς δέντρων παρατημένους, σπασμένα πλακάκια και λακκούβες, σκαλοπάτια μονοκατοικιών και πολυκατοικιών που βγαίνουν στο πεζοδρόμιο ή κατεβαίνουν από τη μέση του πεζοδρομίου σε ημιυπόγεια, μεταλλικά υπολείμματα που εξέχουν από πασσάλους που έχουν ξηλωθεί και αποτελούν θανάσιμες παγίδες για να σκοντάψεις και να φας τα μούτρα σου, αραγμένα αυτοκίνητα πάνω στα πεζοδρόμια, τα οποία με το βάρος τους έχουν σπάσει τα μεταλλικά καλύμματα των ρολογιών της ύδρευσης και βυθίσει ή θρυμματίσει τα θαυμάσια πέτρινα κράσπεδα που κοσμούν τις άκρες των πεζοδρομίων.
Επίσης, σε πολλά πεζοδρόμια -μικρού πλάτους – έχουν τοποθετηθεί πάσσαλοι από το Δήμο ή από ιδιώτες που προστατεύουν τα καταστήματα από την εισβολή των οχημάτων μπροστά στις πόρτες και τις βιτρίνες τους, αλλά παρ’ όλη την προφανή ανάγκη να εμποδιστούν τα οχήματα, οι πάσσαλοι δεν είναι εντελώς ακίνδυνοι για τους πεζούς, ιδίως τις νυχτερινές ώρες που δεν φαίνονται από τον χαμηλό φωτισμό. Τώρα, αν σε όλα αυτά προσθέσεις τα επεκτεινόμενα με φρενήρεις ρυθμούς τραπεζοκαθίσματα με τα συμπράγκαλά τους, κατασκευές παντός είδους που οριοθετούν το χώρο που νοικιάζει ο κάθε καταστηματάρχης από το Δήμο, σχηματίζεται η πραγματική εικόνα των πεζοδρομίων, από την Πατησίων και τα Χαυτεία μέχρι το Κολωνάκι, τον περιφερειακό του Λυκαβηττού, τη Νεάπολη, το Πεδίο του Άρεως και τη λεωφόρο Αλεξάνδρας!
Τον να περπατήσεις για δουλειά, περίπατο ή σωματική άσκηση είναι άθλος που προϋποθέτει εξάσκηση σε ανώμαλο έδαφος, ειδικά παπούτσια, φακούς τη νύχτα, ενισχυμένα ανακλαστικά, θάρρος και μεγάλο προσωπικό ρίσκο. Ειδικά σε ηλικιωμένους, ανάπηρους, εγκύους και μητέρες με μικρά παιδιά θα έπρεπε –για την προστασία τους- να απαγορεύεται η χρήση των πεζοδρομίων ή να υπογράφουν υπεύθυνη δήλωση για την ανάληψη της ευθύνης προκειμένου να βαδίσουν σ’ αυτά τα πεζοδρόμια.
Επί δημαρχίας Ντόρας Μπακογιάννη προστέθηκε στη μέση της πλακόστρωσης σειρά γραμμωτών πλακών ως οδηγοί για τους τυφλούς συμπολίτες μας. Αλλά ούτε οι τυφλοί τολμούν να τις χρησιμοποιήσουν γιατί συχνά είναι σπασμένες ή διακόπτονται ακανόνιστα και δεν ξέρουν πού καταλήγουν. Επιπλέον, έχουν καταστήσει τα πεζοδρόμια ακόμα πιο δύσβατα για την τεράστια πλειονότητα των πολιτών επειδή προκαλούν αστάθεια στο βηματισμό που γίνεται ιδιαίτερα απειλητική για γυναίκες που φορούν τακούνια και για μεγάλους ανθρώπους που αναζητούν ίσιο χωρίς ράγες έδαφος για να μην χάνουν την ισορροπία τους. Αυτά και πολλά άλλα…
Εν ολίγοις, η υπόθεση των πεζοδρομίων που δεν αφορά μόνο τα Εξάρχεια, είναι πάρα πολύ σοβαρή για να τη χειρίζονται με επιπολαιότητα και ασχετοσύνη οι ιθύνοντες των Δήμων. Κι όταν οι πολίτες αναγκάζονται να πάρουν μέτρα για την πιο ασφαλή, πιο εύρυθμη και αισθητικά καλύτερη λειτουργία των δρόμων και των πεζοδρομίων τους, είναι πραγματικά παράλογη και εξοργιστική η αντίδραση των δημοτικών αρχών και οργάνων που αντί να συνεργαστούν με τους πολίτες και να τους επιβραβεύσουν, τους τιμωρούν κιόλας για την πρωτοβουλία τους.
Η περίπτωση του καφενείου «Πανελλήνιον» ανήκει σίγουρα σ’ αυτή την κατηγορία. Τα λουλούδια κατά μήκος του πεζοδρομίου, με ιδιαίτερη φροντίδα, επί 36 συναπτά έτη, αφενός διασφάλιζαν την ασφαλή -από αυτοκίνητα, μηχανάκια και πατίνια- διέλευση των πεζών και αφετέρου αποτελούσαν ένα μικρό διακριτικό «κήπο» μέσα στο τσιμεντένιο περιβάλλον. Κι όμως, οι υπηρεσίες του Δήμου, από όλο το μπάχαλο στο οποίο έχουν περιέλθει τα Εξάρχεια από την αφροντισιά και την αδιαφορία των ιθυνόντων και πολλών κατοίκων και επισκεπτών που δεν περιορίζεται στα πεζοδρόμια, επιλέξανε την καλόγουστη «installation» μπροστά στο καφενείο «Πανελλήνιον» για αιφνιδιαστικό ξήλωμα μετά από τέσσερις δεκαετίες παρουσίας της. Χωρίς καν να ειδοποιήσουν τους υπεύθυνους. Δηλαδή, δεν έχουν ούτε τρόπους!
