Πριν λίγες μέρες δύο πολεμικά πλοία, ένα της Τουρκίας και ένα της Ελλάδας έφθασαν στο σημείο να «ακουμπιστούν» κάνοντας επικίνδυνους και απειλητικούς ελιγμούς στα νερά των Ιμίων.
Την περασμένη Κυριακή, στην επετειακή «παράσταση» του Καμένου για τους τρεις στρατιωτικούς και σκοτώθηκαν στα Ίμια στα γεγονότα του 1996, τουρκικά πολεμικά επιχείρησαν να εμποδίσουν το ρίξιμο του στεφανιού χωρίς να έχουν γίνει γνωστές λεπτομέρειες για την σοβαρότητα και την κατάληξη του επεισοδίου.
Κάθε μέρα γίνονται δεκάδες παραβιάσεις του εναερίου χώρου του Αιγαίου ενώ το ίδιο συχνές είναι αερομαχίες μεταξύ πολεμικών αεροπλάνων των δύο χωρών. Κάθε βδομάδα δημοσιεύονται προκλητικές δηλώσεις Τούρκων αξιωματούχων, στελεχών της κεμαλικής αντιπολίτευσης, υπουργών και του ίδιου του Ερντογάν που αμφισβητούν τα σύνορα στο Αιγαίο και την κυριαρχία σε κατοικημένα ελληνικά νησιά. Μόλις προχθές (1/2) έγιναν γνωστές δηλώσεις του επικεφαλής των συμβούλων του Ερντογάν, Γιγκίτ Μπουλούτ, που σε τηλεοπτική εκπομπή, μεταξύ άλλων είπε: «Η Αθήνα θα νιώσει την οργή της Τουρκίας, χειρότερη από αυτή στην Αφρίν. Θα σπάσουμε τα χέρια και τα πόδια αξιωματούχων, του πρωθυπουργού ή όποιου υπουργού τολμήσει να ανέβει στα Ίμια στο Αιγαίο».
Είναι τόσο πυκνές οι προκλητικές δηλώσεις και η πρακτική της Τουρκίας που υπάρχει κίνδυνος να συνηθίσουμε, ως πολίτες, αυτές τις «απειλές», να υποτιμήσουμε την σημασία και την στόχευση τους, να τις θεωρήσουμε κενές περιεχόμενου.
Η τακτική της Άγκυρας δεν αντιμετωπίζεται με εκκλήσεις προστασίας και παραχωρήσεων από και προς τις ΗΠΑ που υποδαυλίζουν το ξαναμοίρασμα των συνόρων και την αναδιανομή των σφαιρών επιρροής και ισχύος στην περιοχή
Άλλωστε αυτή την τακτική ακολουθεί κυβέρνηση και αντιπολίτευση, σε αυτή την τακτική υπακούν οι λεονταρισμοί του Καμμένου, σε αυτήν υποκλίνονται δεξιοί και «προοδευτικοί» αναλυτές που «διαλαλούν» ότι οι προκλήσεις Ερντογάν σχετίζονται με «εσωτερικές αντιπαραθέσεις» και αδιέξοδα στη γειτονική χώρα. Ξεχνούν σκόπιμα αυτό που είναι ορατό: η συντριπτική πλειονότητα του πολιτικού κόσμου της Τουρκίας, το κυβερνητικό AKP, οι κεμαλιστές, οι εθνικιστές της άκρας δεξιάς και οι μηχανισμοί της, το ιερατείο και οι φανατικοί μουσουλμάνοι στηρίζουν απόλυτα την πολιτική Ερντογάν σε Αιγαίο και Θράκη όπως βέβαια και στη Συρία.
Η ελληνική πλευρά αγνοεί επιδεικτικά και σιωπά εκκωφαντικά σε μια ακόμα, το ίδιο επικίνδυνη, κλιμάκωση της Τουρκικής στάσης αυτή τη φορά στο Θρακικό πέλαγος. Δεκάδες μεγάλα, σιδερένια τούρκικα αλιευτικά, ψαρεύουν σε ελληνικά χωρικά ύδατα και συστηματικά κάνουν επικίνδυνους χειρισμούς σε βάρος ελληνικών καϊκιών. Ο κίνδυνος ατυχήματος είναι προφανής με επίδικο όχι απλά την ακεραιότητα των ψαράδων αλλά και ενός θερμού επεισοδίου καθώς σε ετοιμότητα παραμένουν, πίσω από τις γραμμές, σκάφη του τουρκικού λιμενικού ή και πολεμικά.
Η κρισιμότητα της κατάστασης αναδεικνύεται, με τρόπο απόλυτα κυνικό, από τον Αμερικανό πρέσβη που σε συνέντευξη του στο ΣΚΑΙ (31/1) εξέφρασε το φόβο του για τις συνέπειες που θα είχε ένα «ατύχημα» στις θαλάσσιες και εναέριες αντιπαραθέσεις Ελλάδας και Τουρκίας για να προσθέσει ότι εκείνο που σώζει τη χώρα είναι η «συμμαχία της με τις ΗΠΑ» και ο εξευμενιστικές – διαμεσολαβητικές παρεμβάσεις των ΗΠΑ στην Άγκυρα.
Η στάση της Άγκυρας και οι κλιμακούμενες απειλές δεν είναι τυχαίες. Αποσκοπούν να επιβάλλουν στην πράξη το γκριζάρισμα των συνόρων στα θαλάσσια σύνορα στο Αιγαίο και πάνω στα τετελεσμένα, το φόβο ενός θερμού επεισοδίου να οικοδομήσουν όρους επιβολής νομικών λύσεων σύμφωνα με τις επιδιώξεις τους.
Ο έλεγχος του φυσικού πλούτου του Αιγαίου, η παρέμβαση στην υπερθερμασμένη Βαλκανική, η εκμετάλλευση της γεωπολιτική αναστάτωση ολόκληρης της Ν. Α Μεσογείου βρίσκονται στη βάση των επιδιώξεων της Άγκυρας και μεθοδικά καλλιεργούν το κατάλληλο κλίμα.
Αυτή είναι η βαθύτερη ουσία της τακτικής της Άγκυρας που δεν αντιμετωπίζεται με εκκλήσεις προστασίας και παραχωρήσεων από και προς τις ΗΠΑ που υποδαυλίζουν το ξαναμοίρασμα των συνόρων και την αναδιανομή των σφαιρών επιρροής και ισχύος στην περιοχή.
Σ.Π.
