Η παρατεινόμενη αναμέτρηση, αλλά όχι μετωπική ρήξη, Ρωσίας-Αμερικής επιτρέπει στον Ερντογάν να χορεύει στη Συρία, αντί να κλαίει. Αν, ή όταν, οι δυο Μεγάλοι συνεννοηθούν ο Ερντογάν θα υποχρεωθεί να επιλέξει, εκτός αν αποφασίσουν να τον συνθλίψουν. Η εικόνα τού τρελού και ανεξέλεγκτου Ερντογάν που κυριαρχεί στην Ελλάδα είναι παραπλανητική. Εξυπηρετεί μια κυβέρνηση τρομαγμένη και έναν ψοφοδεή πολιτικό κόσμο που δεν ξέρουν τι τρέμουν περισσότερο ενώπιον του Ερντογάν: Να αντισταθούν ή να παραδοθούν; Κινδυνεύουν ή να αποκαλυφθούν απαράσκευοι ή να κατηγορηθούν για δειλία. Το δόγμα είναι ότι δεν πρέπει να προκαλείς έναν ανισόρροπο γείτονα γιατί μπορεί να γίνει επικίνδυνος. Ισχύει το ακριβώς αντίθετο. Ο Ερντογάν είναι επικίνδυνος επειδή δεν είναι τρελός. Σχεδιάζει ψύχραιμα, απειλεί και εκβιάζει σύμφωνα με την αρχαία κινέζικη συνταγή ότι το καλύτερο είναι να νικήσεις τον αντίπαλο χωρίς πόλεμο. Τα κέρδη της Τουρκίας στη Μ. Ανατολή είναι εφήμερα επειδή θα τα κρατήσει όσο το θέλουν άλλοι.
* * *
Η Τουρκία, σύμφωνα με παλαιότερη πληροφόρηση, έχει ζητήσει από τις ΗΠΑ να μην επέμβουν επί 72 ώρες σε περίπτωση ελληνοτουρκικής σύγκρουσης, αν, δηλαδή, μας επιτεθεί. Ως τώρα οι ΗΠΑ δεν ικανοποιούν το αίτημα της. Ο Ερντογάν εξαπέλυσε και αυτή τη φορά μύδρους και απειλές εναντίον μας. Θέλει, αλλά δεν έχει άδεια να προχωρήσει. Η στάμνα, βέβαια, πάει για νερό πολλές φορές αλλά μια σπάει. Δεν μπορεί να αποκλειστεί αλλαγή συγκυρίας και σχεδιασμού ώστε τμήμα ελληνικού εδάφους (στεριάς ή και νησιού) να γίνει αντάλλαγμα προς την Τουρκία, όπως η Αφρίν στη Συρία.
Το εύψυχο των ένστολων, αξιωματικών και οπλιτών, είναι αυτή τη στιγμή το καλύτερο όπλο της χώρας. Εφόσον δεν διαβρωθεί από απόψεις όπως του ΥΠΕΞ Ν. Κοτζιά που θεώρησε δεδομένο, όπως έγραψε το Πρώτο Θέμα, ότι θα ηττηθούμε αν η Τουρκία προκαλέσει θερμό επεισόδιο. Ο κ. Κοτζιάς, με άλλες παρόμοιες ηττοπαθείς δημόσιες δηλώσεις του προ ημερών, καλούσε τους Έλληνες να θυμηθούν την ήττα μας το 1897, την καταστροφή του 1922 και την εισβολή και κατοχή της Κύπρου.
Οι ΗΠΑ θέλουν όλη την πίττα και κυρίως δεν θέλουν να έχει έστω και απλή παρουσία στη Μέση Ανατολή η Ρωσία. Με αυτούς τους όρους δεν υπάρχει συμβιβασμός των δυο Μεγάλων και ο Ερντογάν μπορεί να ελίσσεται, καθώς έχει ικανοποιητική αίσθηση των διεθνών συσχετισμών
Ο Αμερικανός πρεσβευτής στην Αθήνα κ. Πάιατ ήταν αρκετά σαφής: Η Τουρκία, είπε, μας είναι πολύτιμη και θέλουμε να την κρατήσουμε κοντά μας. Η Ελλάδα, πρόσθεσε, είναι πολύτιμη βοήθεια γι’ αυτόν τον σκοπό. Κάθε προσεκτικός αναγνώστης καταλαβαίνει ότι ο πρεσβευτής λέει πως θεωρεί την Ελλάδα αντίβαρο και ότι οι ΗΠΑ θα αντιταχθούν αν η Τουρκία αγνοήσει τις προειδοποιήσεις τους. Οι ΗΠΑ, κατά τον πρεσβευτή, αξιολογούν την προσέγγιση του Ερντογάν με τη Ρωσία όχι ως λόγια του αέρα αλλά ως υπολογίσιμη απειλή εκ μέρους του. Από αυτό το τελευταίο εξαρτώνται τα προηγούμενα. Οι κινήσεις του Ερντογάν στη Συρία δεν είναι εναντίον των αμερικανικών συμφερόντων. Π.χ. η κατάληψη της Αφρίν πλήττει την ενότητα και ακεραιότητα της Συρίας και αυτό εξυπηρετεί τον αμερικανικό σχεδιασμό. Ο Ερντογάν δεν συμπλέει με τις ΗΠΑ, μόνο όταν οι Αμερικάνοι απειλούν την ακεραιότητα της Τουρκίας. Οι σχέσεις με τις ΗΠΑ δεν είναι, λοιπόν, σε σημείο θραύσης, αλλά διανύουν μια φάση εντάσεων επειδή η Τουρκία αισθάνεται απειλή, αλλά και επειδή οι τουρκικές φιλοδοξίες προσκρούουν στις αμερικανικές. Η Τουρκία συμπλέει και εξυπηρετεί τις επιθυμίες των ΗΠΑ, αλλά ταυτόχρονα διεκδικεί σημαντικό αυτόνομο ρόλο στη Μ. Ανατολή και αυτό δημιουργεί τριβές. Οι ΗΠΑ θέλουν όλη την πίττα και κυρίως δεν θέλουν να έχει έστω και απλή παρουσία στην περιοχή η Ρωσία. Με αυτούς τους όρους δεν υπάρχει συμβιβασμός των δυο Μεγάλων και ο Ερντογάν μπορεί να ελίσσεται, καθώς έχει ικανοποιητική αίσθηση των διεθνών συσχετισμών.
* * *
Αν ΗΠΑ και Ρωσία παγιώσουν «επίσημα» περίοδο Ψυχρού Πολέμου, η Τουρκία θα υποχρεωθεί να πάρει θέση και το διπλό παιχνίδι θα σταματήσει. Αν, αντίθετα, Ρωσία και ΗΠΑ καταλήξουν σε συμφωνία (όσο και αν φαίνεται απίθανο αυτή τη στιγμή) τότε το λογικό είναι ότι κανείς από τους δυο δεν θα έχει λόγο να «χαρίσει» μέρος της δικής του επιρροής ή εδάφους και μάλιστα στην Τουρκία του Ερντογάν που διεκδικεί αυτόνομο, αυτοκρατορικό, ρόλο.
Αν οι «Μεγάλοι Δυτικοί Σύμμαχοι» σκεφτούν να παραχωρήσουν δικό μας έδαφος για να δελεάσουν την Τουρκία, μπορούν να το κάνουν χωρίς κόστος επειδή η κυβέρνηση και ο πολιτικός κόσμος δεν φαίνονται διατεθειμένοι και ικανοί να υπερασπιστούν το πάτριο έδαφος. Ισχυρότερη, ωστόσο, παραμένει η άποψη ότι ΗΠΑ και Ρωσία έχουν συμφέρον να αποδυναμώσουν και όχι να ενισχύσουν την Τουρκία. Ο Ερντογάν το γνωρίζει και θέλει να υποχρεώσει την Ελλάδα να αποδεχθεί, σε διμερές επίπεδο, ντε φάκτο ανατροπή της Συνθήκης της Λωζάννης. Αν η Ελλάδα δείξει αποφασισμένη να αντισταθεί, τα τουρκικά σχέδια θα ματαιωθούν. Άλλωστε, ό,τι χαθεί με πόλεμο είναι ανακτήσιμο.
Γενικότερα, επιδίωξη του Ερντογάν είναι, Ρωσία και ΗΠΑ να βρεθούν προ τετελεσμένων πριν να συγκλίνουν σε μια συμφωνία. Προσώρας, την πληρώνουν οι Κούρδοι που τους έχουν εγκαταλείψει (και από δικά τους λάθη) Ρώσοι, Άσαντ και Ιρανοί. Αν εμείς κάνουμε σαφές ότι θα πουλήσουμε ακριβά το τομάρι μας, ο κίνδυνος εξ Ανατολών θα είναι υπαρκτός, αλλά ανεκτός. Η περίπτωση να γίνει Παγκόσμιος Πόλεμος, όπως είπε προ ημερών ο Ερντογάν, δεν επιτρέπει ανάλυση, δεδομένου ότι αν έρθει η καταστροφή τα σχόλια περισσεύουν.
