Τα πάντα εδώ στη Χαλκιδική, στο 34 ο Συνέδριο της ΓΣΕΕ, θυμίζουν κάτι από τις τελευταίες ημέρες της Πομπηίας, την εποχή της κατάρρευσης των χωρών του “υπαρκτού σοσιαλισμού”.
Με τους τεράστιους ξενοδοχειακούς χώρους δίπλα στη θάλασσα να ξυπνούν μνήμες από τα θέρετρα της Μαύρη Θάλασσας, στη Βάρνα. Με τη συζήτηση στην κεντρική αίθουσα να παραπέμπει περισσότερο σε μια εικονική πραγματικότητα που δεν εκπροσωπεί τους ανθρώπους της εργασίας. Με τους συνδικαλιστές της κυβερνητικής κίνησης να χειροκροτούν και μάλιστα όρθιοι τον πρωθυπουργό του οποίου η κυβέρνηση επέβαλε τα σκληρότερα μέτρα περικοπής εισοδήματος και αμφισβήτηση των συλλογικών συμβάσεων στις ΔΕΚΟ σε πρώτη φάση (ούτε τα προσχήματα!).
Με τους φουσκωτούς που δε φρόντισαν ούτε τα πιστόλια τους να κρύψουν, να περικυκλώνουν τους συνδικαλιστές της Αυτόνομης Παρέμβασης, κατά τη διάρκεια της ομιλίας του κ. Παπανδρέου, προκειμένου να αποφευχθούν… έκτροπα. Με τις γνωστές θεαματικές αλλά μονίμως άσφαιρες βολές των συνδικαλιστών του ΠΑΜΕ, στραμμένες στον εκπρόσωπο της Συνομοσπονδίας Ευρωπαϊκών Συνδικάτων, ώστε να καταγραφεί ο αγώνας στην τηλεοπτική κάμερα και να λήξει ακόμη μία φάση επαναστατικής γυμναστικής. Με τους ίδιους τους συνδικαλιστές του ΚΚΕ να αποχωρούν από τη συνεδρίαση, αλλά όχι κι από τις εκλογές της Κυριακής. Με τους συνέδρους να προτιμούν τα φουαγιέ, αφήνοντας όλη την αίθουσα στους ξένους προσκεκλημένους.
Ένα συνέδριο εν πλήρει και πραγματική αποξένωση: Απομακρυσμένο από την πόλη, σε ένα καλοκαιρινό θέρετρο στο πρώτο πόδι της Χαλκιδικής όπου κανείς δεν μπορεί να φτάσει…για να διαδηλώσει. Χωρίς νέες σκέψεις, χωρίς αγωνίες, χωρίς ουσιαστικές αντιπαραθέσεις και με μοναδική διακύβευση τη μία έδρα που θα κάνει τη διαφορά στο νέο συσχετισμό δυνάμεων που θα διαμορφωθεί στη διοίκηση της ΓΣΕΕ.
Θα πάρει η ΠΑΣΚΕ τη μια έδρα από την Αυτόνομη Παρέμβαση για να εξασφαλίσει την απόλυτη πλειοψηφία των 23 εδρών ή θα απομείνει με τις 22;
Αυτό είναι το κυρίαρχο ζήτημα ενός Συνεδρίου που κόστισε χιλιάδες ευρώ (από τη χρηματοδότηση της δημόσιας Εργατικής Εστίας η οποία μάς παρακρατεί μηνιαία εισφορά για να συμβάλει στο θεάρεστο έργο των συνδικαλιστικών τριτοβάθμιων και δευτεροβάθμιων οργανώσεων). Δικαίως, το 34ο Συνέδριο της ΓΣΕΕ αξίζει τον τίτλο Συνέδριο της παρακμής.
