Της Ματίνας Παπαχριστούδη. Τα ψέματα τελείωσαν. Το αναμενόμενο, από την περασμένη κιόλας άνοιξη, ντόμινο στα Μedia συμπαρασύρει Μέσα και ανθρώπους σε μια κατρακύλα άνευ προηγουμένου για την Ελλάδα.
Κανάλια θα κλείσουν, εφημερίδες θα κηρύξουν αναστολή έκδοσης, Μedia θα συρρικνωθούν, διαφημιστικές εταιρίες πτωχεύουν, χιλιάδες εργαζόμενοι στη βιομηχανία Τύπου και ΜΜΕ μπαίνουν στην ανεργία, τα ταμεία τους καταρρέουν.
Οι περικοπές της προηγούμενης χρονιάς, βαφτιζόμενες ως αναγκαίες κινήσεις σωτηρίας για τις εφημερίδες και τους τηλεοπτικούς σταθμούς, οι απολύσεις, οι μειώσεις μισθών, η στάση πληρωμών, όχι μόνο δεν έσωσαν τα Μέσα αλλά ενέτειναν, μεγέθυναν την απαξίωση της ενημέρωσης. Πυρπόλησαν και τις τελευταίες εστίες αυταπάτης των επαγγελματιών σε εφημερίδες, ραδιόφωνα και τηλεοπτικά κανάλια, πως μπορούν ακόμη να διατηρήσουν τις θέσεις τους, αρκεί να συμπεριφερθούν ωσάν πειθήνιοι δούλοι στους αλλοπρόσαλλους σχεδιασμούς των πρώην golden boys, νυν πανικόβλητων μάνατζερ. Το νεοφιλελεύθερο μοντέλο που εφαρμόστηκε στα Μedia, τα τελευταία χρόνια, ταυτόσημο και προωθούμενο παράλληλα με τη γιγάντια επιχείρηση χειραγώγησης των Ελλήνων πολιτών, απέτυχε. Και καταρρέει με πάταγο.
Κι όμως, ενώ ο χώρος των Μedia συνταράσσεται από τεκτονικές αλλαγές στη δομή και τη φύση του, απόρροια επιλογών της τελευταίας 20ετίας, καθόλου περιέργως οι πραγματικοί υπεύθυνοι και ιδιοκτήτες των υπό κατάρρευση Μedia ζουν και βασιλεύουν. Και όχι μόνο. Συνεχίζουν να υπαγορεύουν και να υποδεικνύουν πολιτικές και στάσεις, ενέργειες και πρόσωπα.
Για να γίνουμε πιο συγκεκριμένοι. Πλειάδα ιδιοκτητών των Μedia εμφανίζεται σε λίστες φοροφυγάδων, αποδεδειγμένα εισφοροδιαφεύγουν, τα ονόματά τους συμπεριλαμβάνονται σε μηνύσεις για μη καταβολή του Δώρου των Χριστουγέννων (ποινικό αδίκημα -υποτίθεται- για το κράτος που εκσυγχρονίζεται). Ορισμένοι εξ αυτών, μάλιστα, έχουν καταδικαστεί κιόλας στο παρελθόν. Κι όμως, συνεχίζουν να αναπτύσσουν τη δράση τους γύρω από τα χρεοκοπημένα Μέσα τους ή από καινούργιες επιχειρήσεις που στήνουν με άλλα ονόματα και τίτλους, παραμένουν συνεργάτες και συνδαιτυμόνες κορυφαίων πολιτικών παραγόντων, «σβήνουν» και αποσύρουν τα ονόματά τους από λίστες δανειοδοτήσεων αμαρτωλών τραπεζών. Κυρίως, σχεδιάζουν να βρεθούν στην απέναντι πλευρά της όχθης, καβάλα στα ίδια συμφέροντα που εκφράζουν και προωθούν, μόλις περάσει αυτός ο τυφώνας.
Το βέβαιο είναι ότι αυτή η διαδικασία θα έχει συνέπειες και στο μπλογκ της μιντιακής εξουσίας. Ήδη, ως την ολοκλήρωση της ανταλλαγής των ομολόγων, οι «τραπεζικοί φίλοι» έδωσαν το μήνυμα: κανένα δάνειο δεν εγκρίνεται πριν από την άνοιξη. Ήδη οι κρατικοί μηχανισμοί κήρυξαν στάση πληρωμών σε παλαιότερα χρέη τους στο μιντιακό σύστημα. Ήδη οι κεφαλαιούχοι, δωρητές και χορηγοί εκδοτών περιορίζουν τις επιλογές χρηματοδότησής τους σε Μέσα και στελέχη.
Η αυγή του 2012 θέτει τους εργαζόμενους στο χώρο των Μέσων σε πραγματικά πια διλήμματα. Ή θα θυμηθούν τη δημοσιογραφική καταγωγή τους και θα διεκδικήσουν μερίδιο στην παραγωγή του προϊόντος της ενημέρωσης ή απλώς θα εξαφανισθούν. Η σύνδεση της δημοσιογραφίας με την κοινωνία και η αποδέσμευση των Μέσων από τα κυρίαρχα συμφέροντα εξουσίας είναι ο μόνος τρόπος επιβίωσης και σωτηρίας για τα Μedia. Και αυτό θα πρέπει να επιβληθεί με κάθε τρόπο. Οφείλει να γίνει η βάση σε κάθε διεκδίκηση των εργαζομένων στη βιομηχανία του Τύπου και της πληροφόρησης.
Οι περικοπές της προηγούμενης χρονιάς, βαφτιζόμενες ως αναγκαίες κινήσεις σωτηρίας για τις εφημερίδες και τους τηλεοπτικούς σταθμούς, οι απολύσεις, οι μειώσεις μισθών, η στάση πληρωμών, όχι μόνο δεν έσωσαν τα Μέσα αλλά ενέτειναν, μεγέθυναν την απαξίωση της ενημέρωσης. Πυρπόλησαν και τις τελευταίες εστίες αυταπάτης των επαγγελματιών σε εφημερίδες, ραδιόφωνα και τηλεοπτικά κανάλια, πως μπορούν ακόμη να διατηρήσουν τις θέσεις τους, αρκεί να συμπεριφερθούν ωσάν πειθήνιοι δούλοι στους αλλοπρόσαλλους σχεδιασμούς των πρώην golden boys, νυν πανικόβλητων μάνατζερ. Το νεοφιλελεύθερο μοντέλο που εφαρμόστηκε στα Μedia, τα τελευταία χρόνια, ταυτόσημο και προωθούμενο παράλληλα με τη γιγάντια επιχείρηση χειραγώγησης των Ελλήνων πολιτών, απέτυχε. Και καταρρέει με πάταγο.
Κι όμως, ενώ ο χώρος των Μedia συνταράσσεται από τεκτονικές αλλαγές στη δομή και τη φύση του, απόρροια επιλογών της τελευταίας 20ετίας, καθόλου περιέργως οι πραγματικοί υπεύθυνοι και ιδιοκτήτες των υπό κατάρρευση Μedia ζουν και βασιλεύουν. Και όχι μόνο. Συνεχίζουν να υπαγορεύουν και να υποδεικνύουν πολιτικές και στάσεις, ενέργειες και πρόσωπα.
Για να γίνουμε πιο συγκεκριμένοι. Πλειάδα ιδιοκτητών των Μedia εμφανίζεται σε λίστες φοροφυγάδων, αποδεδειγμένα εισφοροδιαφεύγουν, τα ονόματά τους συμπεριλαμβάνονται σε μηνύσεις για μη καταβολή του Δώρου των Χριστουγέννων (ποινικό αδίκημα -υποτίθεται- για το κράτος που εκσυγχρονίζεται). Ορισμένοι εξ αυτών, μάλιστα, έχουν καταδικαστεί κιόλας στο παρελθόν. Κι όμως, συνεχίζουν να αναπτύσσουν τη δράση τους γύρω από τα χρεοκοπημένα Μέσα τους ή από καινούργιες επιχειρήσεις που στήνουν με άλλα ονόματα και τίτλους, παραμένουν συνεργάτες και συνδαιτυμόνες κορυφαίων πολιτικών παραγόντων, «σβήνουν» και αποσύρουν τα ονόματά τους από λίστες δανειοδοτήσεων αμαρτωλών τραπεζών. Κυρίως, σχεδιάζουν να βρεθούν στην απέναντι πλευρά της όχθης, καβάλα στα ίδια συμφέροντα που εκφράζουν και προωθούν, μόλις περάσει αυτός ο τυφώνας.
Το βέβαιο είναι ότι αυτή η διαδικασία θα έχει συνέπειες και στο μπλογκ της μιντιακής εξουσίας. Ήδη, ως την ολοκλήρωση της ανταλλαγής των ομολόγων, οι «τραπεζικοί φίλοι» έδωσαν το μήνυμα: κανένα δάνειο δεν εγκρίνεται πριν από την άνοιξη. Ήδη οι κρατικοί μηχανισμοί κήρυξαν στάση πληρωμών σε παλαιότερα χρέη τους στο μιντιακό σύστημα. Ήδη οι κεφαλαιούχοι, δωρητές και χορηγοί εκδοτών περιορίζουν τις επιλογές χρηματοδότησής τους σε Μέσα και στελέχη.
Η αυγή του 2012 θέτει τους εργαζόμενους στο χώρο των Μέσων σε πραγματικά πια διλήμματα. Ή θα θυμηθούν τη δημοσιογραφική καταγωγή τους και θα διεκδικήσουν μερίδιο στην παραγωγή του προϊόντος της ενημέρωσης ή απλώς θα εξαφανισθούν. Η σύνδεση της δημοσιογραφίας με την κοινωνία και η αποδέσμευση των Μέσων από τα κυρίαρχα συμφέροντα εξουσίας είναι ο μόνος τρόπος επιβίωσης και σωτηρίας για τα Μedia. Και αυτό θα πρέπει να επιβληθεί με κάθε τρόπο. Οφείλει να γίνει η βάση σε κάθε διεκδίκηση των εργαζομένων στη βιομηχανία του Τύπου και της πληροφόρησης.
Σχόλια
