του Αθανάσιου Κολότσιου*
Η πρόταση της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ για το ασφαλιστικό αποδέχεται και ενσωματώνει πλήρως τη λογική του Ν.3863/10 (μνημονιακός νόμος Λοβέρδου). Η σύνταξη του φορέα κύριας ασφάλισης θα υπολογίζεται σαν άθροισμα της εθνικής και της ανταποδοτικής σύνταξης.
Η «εθνική σύνταξη» θα χορηγείται στα 67 έτη και θα είναι 384 ευρώ το μήνα, συνδεόμενη με το ΑΕΠ. Η ανταποδοτική θα υπολογίζεται με βάση τα έτη ασφάλισης, τα ποσοστά αναπλήρωσης και τις συντάξιμες αποδοχές, που υπολογίζονται για μισθωτούς και αυτοαπασχολούμενους, αντίστοιχα, με μια συγκεκριμένη μεθοδολογία που, για να μην μπούμε στη μαγεία των αριθμών, καταλήγει να απομειώνει συνολικά τις σημερινές συντάξεις κατά ποσοστό 30-50%. Εν τω μεταξύ η κυβέρνηση με τις νέες «βελτιωμένες προτάσεις» της συνεχίζει την κοροϊδία σε αυτοαπασχολούμενους (μαζί και στα «μπλοκάκια») υποσχόμενη μείωση των εισφορών.
Αυτό με το οποίο, φαινομενικά, δεν ασχολούνται καθόλου (ενώ με την πρότασή τους εξαφανίζουν περίπου το 65% του εισοδήματος των ελευθεροεπαγγελματιών), είναι το πώς θα επιζήσουν πλέον όσοι έχουν απομείνει στο επάγγελμα. Δεν γνωρίζουν από απλή αριθμητική ή για το ελάχιστο κόστος επιβίωσης του καθένα που ζει σ’ αυτή τη χώρα; Φυσικά και το γνωρίζουν. Και δεν είναι αυτό, που δυστυχώς ακούγεται πολύ συχνά από πολλούς συναδέλφους, ότι δηλαδή δεν τους ενδιαφέρει! Τους ενδιαφέρει και με το παραπάνω, όχι όμως για το καλό των ασφαλισμένων, αλλά απλούστατα για να διώξουν από το επάγγελμα το μεγαλύτερο ποσοστό.
Ο ρυθμός εγγραφής νέων μελών στο ΤΕΕ έχει πέσει τα τελευταία χρόνια κάτω από το 50% και ένα μεγάλο ποσοστό από όσους αποφοιτούν από τα ελληνικά Πολυτεχνεία έχει ψάξει και έχει ήδη προσανατολιστεί, προτού καν αποφοιτήσει, για μια θέση στο εξωτερικό. Το ίδιο βέβαια ισχύει και για παλιότερους συναδέλφους που, χωρίς μέλλον πλέον εδώ, οδηγούνται σε τέτοιες λύσεις.
Όταν πριν από 3 χρόνια που ξεκίνησαν να εφαρμόσουν τις αυξήσεις στις εισφορές μας, αυτό, σε συνδυασμό με το νέο τρόπο φορολόγησης, με οδήγησε στη σκέψη περί του 1/3: ότι δηλαδή (και χωρίς πολλούς υπολογισμούς) θα απέμενε προσεχώς μόνο το 1/3 από τους ενεργούς μηχανικούς, με χρονικό ορίζοντα πολύ λίγων ετών. Σε ένα βαθμό επιβεβαιώθηκα (ο ρυθμός αποχώρησης από το επάγγελμα τα 3 τελευταία χρόνια είναι κατά μέσο όρο 4.000/έτος) και σε έναν άλλο γελάστηκα: ομολογώ ότι δεν είχα φανταστεί, όπως νομίζω και ο πιο αρρωστημένος νους, μια τέτοια πρόταση περί ασφαλιστικού ν/σ.
Και σαν να μην έφταναν αυτά, δημιούργησαν το ΚΕΑΟ, με στόχο την υφαρπαγή όποιου περιουσιακού στοιχείου ασφαλισμένων που δεν μπορούν να ανταποκριθούν στις υποχρεώσεις τους, ποινικοποιώντας έτσι την αδυναμία συνέπειάς τους.
Και αφού εξαφανιστεί η πλειοψηφία των συναδέλφων από το χώρο των ελεύθερων επαγγελματιών, τότε τι; Μα, φυσικά, θα εργαστούμε σαν φθηνότερη εργατική δύναµη σε μονοπωλιακούς ομίλους – μεγάλες τεχνικές εταιρίες και δεν θα τολμούμε να διεκδικήσουμε τίποτα.
Την ίδια στιγμή οι διοικήσεις του ΤΕΕ, που καιρό τώρα κάνουν ό,τι μπορούν για να ετοιμάσουν «επαγγελματικό» ταμείο, απόλυτα ανταποδοτικό (με τις απαραίτητες «τεκμηριώσεις-αναλογιστικές μελέτες» κλπ.) «ξεσηκώνονται» απέναντι στην πρόταση-έκτρωμα της κυβέρνησης, χωρίς να μιλάνε καθόλου για τον κοινωνικό χαρακτήρα της ασφάλισης. Επιμένουν ακόμα εντελώς συντεχνιακά να αναφέρονται στο «καλύτερο ταμείο», ενώ ταυτόχρονα δεν βγάζουν τσιμουδιά ούτε για το PSI, ούτε για τα εκατομμύρια που φύγανε για την Τράπεζα Αττικής, το αντίθετο μάλιστα, συναινούν πάντα για τις «ανακεφαλαιοποιήσεις» της με τα λεφτά του Ταμείου. Επί της ουσίας δεν απέχουν και πολύ στις θέσεις τους για το Ασφαλιστικό, αφού δεν τους ενδιαφέρει η πλειοψηφία των συναδέλφων, αλλά μάλλον άλλου είδους συμφέροντα. Απλά, επειδή το μίγμα ασφαλιστικού-φορολογικού έγινε πλέον εκρηκτικό, αναγκάζονται να κρατήσουν τα προσχήματα απέναντι στην πρόδηλη απάτη του ν/σ.
Πρέπει να συνειδητοποιήσουμε όλοι μας ότι η αντιασφαλιστική επίθεση κυβέρνησης-Ε.Ε.-άρχουσας τάξης αφορά το σύνολο του λαού, μισθωτούς και αυτοαπασχολούµενους, άνεργους και συνταξιούχους. ∆εν αφορά τον έναν ή τον άλλο κλάδο. Πρόκειται για βάναυση επίθεση του κεφαλαίου στα εργατικά δικαιώµατα. Γι’ αυτό και η απάντηση των εργαζόµενων πρέπει να είναι κοινή, ενιαία και αποφασιστική.
* Ο Αθανάσιος Κολότσιος είναι Διπλωματούχος Μηχανολόγος Μηχανικός, Πρόεδρος του Συλλόγου Μηχ.-Ηλ. Β. Ελλάδας
