Στον ευρωπαϊκό χώρο παρατηρούνται συνδυασμένες κινήσεις, στη γραμμή του διαρκούς πολέμου μέχρι τελικής πτώσεως:
► Λέει ο κ. Ρούτε, γενικός γραμματέας του ΝΑΤΟ: «Δεν παράγουμε ως Δύση τα αναγκαία στρατιωτικά εφόδια – αυτό είναι το βασικό πρόβλημα». Δηλαδή, ας ανοίξουν οι κρουνοί για την πολεμική βιομηχανία. Και εξακολουθεί το παραλήρημα ο γλείφτης του Τραμπ: «Πρέπει να προετοιμαστούμε ενόψει ενός ολοκληρωτικού πολέμου που θα μας κηρύξει σε 3-5 χρόνια η Ρωσία(!) προκειμένου να δώσει την ευχέρεια κινήσεων στην Κίνα για κατάληψη της Ταϊβάν». Συμπέρασμα: με τη στυγνή λογική του Ολλανδού καπιταλιστή, ο κ. Ρούτε μας λέει ότι η Ουκρανία είναι εν πολλοίς χαμένη υπόθεση, και το σχέδιο πολεμικής οικονομίας και πολέμου πρέπει να προσαρμοστεί έτσι ώστε να γίνει ελκυστικό για το σχέδιο σύγκρουσης των ΗΠΑ με την Κίνα.
► Ο Γερμανός καγκελάριος Φρίντριχ Μερτς δηλώνει: «Τα διπλωματικά μέσα έχουν τελειώσει(!). Η λύση δεν μπορεί παρά να δοθεί στο πεδίο του πολέμου με τη Ρωσία. Και ως προς αυτό, η Γερμανία θα δημιουργήσει την ισχυρότερη στρατιωτική δύναμη στην Ευρώπη». Πέραν των αυτονόητων σχετικά με την πολεμοκαπηλία: πίσω από όσα ξεστομίζει ο Γερμανός βρίσκονται στην πραγματικότητα όλοι οι βιομηχανικοί-κεφαλαιακοί ανταγωνισμοί της Γερμανίας με τη Γαλλία και τη Βρετανία, καθώς και η πολιτική Μερτς για κύμα εξαγορών των φιλέτων της ευρωπαϊκής βιομηχανίας από αμερικανικούς κεφαλαιακούς ομίλους. Διότι ποντάρει στη στήριξη απ’ αυτούς μιας τεράστιας (και πολύ αμφίβολης, ακόμη και ως προς τα βραχυπρόθεσμα αποτελέσματά της) καπιταλιστικής αναδιάρθρωσης μέσω πολεμικής οικονομίας κ.ο.κ.
► Πέραν αυτών, και παρά τις μεταξύ τους αντιθέσεις, σταδιακά αναδύεται ένας νέος άξονας Γερμανίας-Βρετανίας-Γαλλίας που προορίζεται να παίξει τον ρόλο της ατμομηχανής στην Ευρώπη, αντικαθιστώντας τη (δυσλειτουργική, αναποτελεσματική κ.λπ.) Ευρωπαϊκή Ένωση. Είναι αυτό το τρίο, εξάλλου, που επιχειρεί να δώσει γραμμή στους λοιπούς Ευρωπαίους σε όλα τα κεντρικά ζητήματα: από την τυχοδιωκτική φυγή προς τον πόλεμο έως την εκτόξευση απειλών κατά του Ιράν για νέες κυρώσεις επειδή, λένε, δεν τηρεί τη διεθνή συμφωνία του 2015 – δηλαδή αυτήν ακριβώς που ντε γιούρε έσκισε μονομερώς ο Τραμπ, και ντε φάκτο τσαλαπάτησαν οι Ευρωπαίοι συνυπογράψαντες! Στο μεταξύ οι κοινωνίες υποφέρουν και βράζουν, πριν καν βιώσουν τι σημαίνει να πληρώσουν (από αυτά που έτσι κι αλλιώς δεν τους περισσεύουν) ώστε ο κάθε Μερτς να βαυκαλίζεται ότι θα οδηγήσει τις ευρωπαϊκές στρατιές στην καρδιά της Ρωσίας…
