Ο Λίβανος ματώνει καθημερινά από τις ισραηλινές επιθέσεις, παρά την υπογραφή της εκεχειρίας τον περασμένο Νοέμβριο. Επιπλέον, ο κατοχικός στρατός αρνείται να αποχωρήσει από πέντε τοποθεσίες επί λιβανικού εδάφους τις οποίες, σύμφωνα με τους όρους της εκεχειρίας, θα έπρεπε να έχει εγκαταλείψει από τον Ιανουάριο. Οι Δυτικοί «εγγυητές» της σχετικής συμφωνίας φυσικά δεν κουνούν ούτε το δαχτυλάκι τους για όλα αυτά. Αντίθετα, πιέζουν την κυβέρνηση του Λιβάνου να αφοπλίσει τη λιβανέζικη Αντίσταση!
Αυτό εύκολα λέγεται αλλά δύσκολα γίνεται – πόσο μάλλον όταν το λιβανέζικο κράτος δεν έχει καμιά αξιοπιστία στα μάτια των περισσότερων πολιτών. Πρώτον, διότι το πάρτι διαφθοράς της πολιτικής και επιχειρηματικής ελίτ συνεχίζεται σαν να μην συνέβη τίποτα – και μαζί του η συντριπτική οικονομική και τραπεζική κρίση. Δεύτερον, επειδή η κυβερνώσα ελίτ αδυνατεί να σταματήσει τις εκατόμβες από τις σιωνιστικές επιδρομές, παρά τις εκκλήσεις που απευθύνει, κυρίως στις ΗΠΑ και τη Γαλλία, να «πείσουν» το Ισραήλ να σεβαστεί την εκεχειρία. Τρίτον, γιατί η λιβανέζικη κυβέρνηση δεν έχει δώσει την παραμικρή βοήθεια σε εκατοντάδες χιλιάδες οικογένειες που έχασαν τα πάντα λόγω της ισραηλινής εισβολής.
Επιστροφή στον νότο, χωρίς εμφύλιο
Αντίθετα η Χεζμπολά, παρά τα τεράστια πλήγματα που έχει δεχθεί, βοήθησε έμπρακτα 400.000 οικογένειες να επιστρέψουν στον νότο του Λιβάνου και να ξαναδώσουν ζωή σε πόλεις και χωριά κοντά στα σύνορα με την κατεχόμενη Παλαιστίνη. Είναι εντυπωσιακές οι εικόνες από τα ατελείωτα κονβόι αυτοκινήτων με σημαίες του Λιβάνου και της Χεζμπολά και πορτρέτα του Νασράλα να ξαναμπαίνουν ορμητικά στα χωριά τους, συχνά μετά από αιματηρές συγκρούσεις με τις ισραηλινές μονάδες που έστηναν μπλόκα – και χωρίς καμιά υπεράσπιση είτε από τον τακτικό λιβανέζικο στρατό είτε από τους κυανόκρανους του ΟΗΕ…
Έτσι εξηγείται η απροθυμία του φιλοδυτικού αλλά και ρεαλιστή Λιβανέζου προέδρου Ζοζέφ Αούν να ενδώσει στις Δυτικές πιέσεις για «εδώ και τώρα αφοπλισμό» της Χεζμπολά και των συμμάχων της, όπως το κίνημα Αμάλ: γνωρίζει ότι αυτό θα ήταν ο πιο σίγουρος τρόπος για να ξαναβυθιστεί ο Λίβανος στον εμφύλιο πόλεμο. Οπωσδήποτε οι ισραηλινοί ελπίζουν σε μια τέτοια εξέλιξη, προσδοκώντας ότι τότε θα μπορέσουν να αρπάξουν ένα κομμάτι της χώρας. Αλλά η λιβανέζικη ελίτ, όσο και να απεχθάνεται τη σιίτικη φτωχολογιά και τα κινήματά της, δεν θέλει να ξαναζήσει μια τέτοια εμπειρία. Έτσι φτάνει ο πρώην υφυπουργός Εξωτερικών των ΗΠΑ Ντέιβιντ Σένκερ να κριτικάρει δημοσίως τον Αούν ότι «ο εθνικός διάλογος που πρότεινε ο πρόεδρος του Λιβάνου θα σπαταλήσει την ιστορική ευκαιρία για αφοπλισμό της Χεζμπολά».
Νίκη της συμμαχίας Χεζμπολά-Αμάλ στις κάλπες
Οι Δυτικές πρεσβείες απειλούν ότι η κυβέρνηση δεν θα δει φράγκο από τη Δύση αν δεν «ξεμπερδέψει» με τη Χεζμπολά, αλλά ο Αούν κάτι ξέρει. Κι αυτό το κάτι επιβεβαιώθηκε πολύ πρόσφατα από ένα γεγονός που οι Δυτικές ηγεσίες έκριναν ότι δεν χρειαζόταν να το πληροφορηθεί η κοινή γνώμη τους: τις δημοτικές εκλογές που ολοκληρώθηκαν κανονικά το περασμένο Σάββατο σε όλο τον Λίβανο με την ψηφοφορία στον νότο της χώρας. Είναι εντυπωσιακό, αλλά και εξηγήσιμο, ότι κανένα «έγκυρο» Δυτικό ΜΜΕ δεν θεώρησε ενδιαφέρουσα την είδηση πως η ηττημένη και απομονωμένη Χεζμπολά κατήγαγε νίκη στις κάλπες. Δηλαδή πως διατηρεί αλώβητη τη λαϊκή βάση της, σε αντίθεση με τις διαβεβαιώσεις Δυτικών και ισραηλινών ότι καταρρέει. Είναι το δεύτερο σχετικό σημάδι μετά τη δυναμική επιστροφή του «λαού της Αντίστασης» στον νότο.
Τα ψηφοδέλτια που υποστηρίχθηκαν από τη Χεζμπολά και την Αμάλ κέρδισαν σχεδόν όλες τις πόλεις και τα χωριά στον νότο (269 σε σύνολο 272!), και διατήρησαν τον έλεγχο των δήμων στα νότια προάστια της Βηρυτού και άλλες πόλεις της χώρας, ακόμα και εναντίον ετερόκλητων συνασπισμών που περιλάμβαναν από τις δεξιές «Λιβανικές Δυνάμεις» ως το Λιβανέζικο Κ.Κ.! Στην δε καθαυτό Βηρυτό τα υπόλοιπα μεγάλα κόμματα, φοβούμενα μια ήττα τους από τον «συνασπισμό της Αντίστασης», σχημάτισαν μια ενιαία λίστα μαζί με… τη Χεζμπολά και την Αμάλ – οδηγώντας έτσι σε εκλογική συντριβή τους λεγόμενους «ανεξάρτητους μεταρρυθμιστές», που αποτελούν τους πιο ακραίους εκφραστές μιας πλήρους συνθηκολόγησης με τη Δύση και το Ισραήλ.
***
Υπάρχει δυστυχώς και η σκοτεινή πλευρά αυτής της, «σοκαριστικής» για το Δυτικό αφήγημα, άνετης πολιτικής επιβίωσης της Χεζμπολά και των συμμάχων της: τώρα δυσκολεύουν κι άλλο οι προσπάθειες συνεννόησης με τις πολιτικές δυνάμεις των άλλων θρησκευτικών κοινοτήτων του Λιβάνου για μια πραγματική μεταρρύθμιση. Η οποία θα επέτρεπε στον κάθε πολίτη να επιλέγει το κόμμα που επιθυμεί και στις βουλευτικές εκλογές, κι όχι αναγκαστικά ένα κόμμα της δικής του θρησκευτικής κοινότητας, όπως συμβαίνει μέχρι σήμερα. Αυτήν την πάγια πρόταση της Χεζμπολά θα την εξέταζαν οι αντίπαλοί της μονάχα αν η Αντίσταση διαλυόταν! Με τη Χεζμπολά και την Αμάλ πληγωμένες αλλά όρθιες, «δεν συμφέρει»…
