Η Δευτέρα θα είναι μία άλλη μέρα, αλλά αυτό ούτε δεδομένο ήταν μόλις λίγες εβδομάδες πριν, ούτε, πολύ περισσότερο, αποτελούσε εδραιωμένη πεποίθηση και επιδίωξη.
Η Αριστερά μέσα από τη δημιουργική παρέμβαση του ΣΥΡΙΖΑ, σήμερα ενσαρκώνει σε μεγάλο βαθμό τις προσδοκίες της κοινωνικής δυναμικής. Κι η έμφαση αποδίδεται, όχι άδικα, στον λαϊκό παράγοντα. Η στείρα ανακατάταξη των κομματικών ποσοστών σε ένα πολιτικό σκηνικό, με αλώβητες τις βασικές δομές του, αποτελεί πλέον ξεπερασμένο επίδικο.
Η κλίμακα και η ποιότητα τροποποιήθηκαν άρδην. Παραμονές της εκλογικής αναμέτρησης ό,τι αντιλαμβανόμασταν στερεότυπα ως «αποτελέσματα», έχει συμπεριλάβει τέτοια νοηματοδότηση, που ορίζει ένα άλλο ημερολόγιο.
Η τρόικα και το ντόπιο κατεστημένο έστησαν κάλπες εξ ανάγκης, με στόχο την εκτόνωση της αγανάκτησης και την υποκλοπή της συναίνεσης. Την ύστατη ώρα ο δοτός Παπαδήμος εκπληρώνοντας στο ακέραιο το ρόλο του, εξήγγειλε, αυτός προεκλογικά, τις προγραμματικές δηλώσεις της επιδιωκόμενης συγκυβέρνησης των «δύο». Μία ενδεχόμενη επιτυχία του συστήματος εδώ, θα είχε πανευρωπαϊκές διαστάσεις μπροστά στην κρίση που βαθαίνει και τη σαρωτική επίθεση που προδιαγράφει για τους ευρωπαϊκούς λαούς το νέο δρακόντειο «σύμφωνο για το ευρώ». Αλλά τα σχέδια επί χάρτου μετατρέπονται σε μπούμερανγκ εναντίον των εμπνευστών τους.
Τα τετελεσμένα ανέτρεψε η καθοριστική εισβολή της λαϊκής πρωτοβουλίας στο προσκήνιο των εξελίξεων. Στο δίχρονο του ολέθρου έριξε δύο κυβερνήσεις και βραχυκύκλωσε την τρίτη στο τωρινό εκλογικό σάλτο μορτάλε, όπως αποδεικνύεται. Η ώσμωση αυτής της δυναμικής με την πολιτική πρόταση του ΣΥΡΙΖΑ, δίνει σήμερα σάρκα, οστά και φτερά στην προοπτική της ανατροπής και της σωτηρίας με εφαλτήριο την πολιτική μάχη της Κυριακής.
Τι προβάλλει πλέον ως κυρίαρχη απαίτηση; Τι σηματοδοτεί η επικέντρωση της εκλογικής διαμάχης στην πρόταση εξουσίας, που διατύπωσε ο Αλ. Τσίπρας; Γιατί σκανδαλίστηκε ώς τα όρια της απορρύθμισης όλο, μα όλο το σύστημα; Επειδή αναδύεται ως ρεαλιστική δυνατότητα η αποτίναξη των δεσμών του Μνημονίου και η κατάλυση του ειδικού καθεστώτος προβάλλει σαν καταστατική αρχή της ανατροπής του σάπιου πολιτικού συστήματος και όλου του πλέγματος της μιντιακής διαπλοκής και της οικονομικής ολιγαρχίας. Ο δρόμος της ανεξαρτησίας και της δημοκρατίας μπορεί να ανοίξει.
Έτσι λοιπόν γράφτηκαν ώς τώρα και έτσι γράφονται τώρα οι νέες σελίδες του ημερολογίου της μεταπολίτευσης του λαού. Κάθε «στιγμή» είχε, έχει και αποκτάει πολύσημο περιεχόμενο. Δημιουργεί αξιοποιήσιμες παρακαταθήκες άμεσα. Η παλλαϊκή κινητοποίηση την 5η Μάη του 2010, ο κλονισμός της κυβέρνησης Παπανδρέου στις 15 Ιούνη του 2011, η αποφασιστική μάχη του μεσοπρόθεσμου στις πλατείες στις 28 και 29 Ιούνη, ο διήμερος ξεσηκωμός στις 19 και 20 Οκτώβρη, οι παρελάσεις του λαού την 28η του «όχι» στη νέα κατοχή και η μεγάλη σύγκρουση για το νέο Μνημόνιο στις 12 Φλεβάρη. ‘Όλα αυτά θα εκφράσει το ψηφοδέλτιο του ΣΥΡΙΖΑ-Ενωτικό Κοινωνικό Μέτωπο στις κάλπες στις 6 του Μάη.
Με τη λαϊκή χειραφέτηση στο επίκεντρο, καταλύτη των ριζικών ανατροπών που ανοίγουν το δρόμο σωτηρίας της χώρας, τη Δευτέρα χαράζει η πολυπόθητη ξαστεριά!
Η κλίμακα και η ποιότητα τροποποιήθηκαν άρδην. Παραμονές της εκλογικής αναμέτρησης ό,τι αντιλαμβανόμασταν στερεότυπα ως «αποτελέσματα», έχει συμπεριλάβει τέτοια νοηματοδότηση, που ορίζει ένα άλλο ημερολόγιο.
Η τρόικα και το ντόπιο κατεστημένο έστησαν κάλπες εξ ανάγκης, με στόχο την εκτόνωση της αγανάκτησης και την υποκλοπή της συναίνεσης. Την ύστατη ώρα ο δοτός Παπαδήμος εκπληρώνοντας στο ακέραιο το ρόλο του, εξήγγειλε, αυτός προεκλογικά, τις προγραμματικές δηλώσεις της επιδιωκόμενης συγκυβέρνησης των «δύο». Μία ενδεχόμενη επιτυχία του συστήματος εδώ, θα είχε πανευρωπαϊκές διαστάσεις μπροστά στην κρίση που βαθαίνει και τη σαρωτική επίθεση που προδιαγράφει για τους ευρωπαϊκούς λαούς το νέο δρακόντειο «σύμφωνο για το ευρώ». Αλλά τα σχέδια επί χάρτου μετατρέπονται σε μπούμερανγκ εναντίον των εμπνευστών τους.
Τα τετελεσμένα ανέτρεψε η καθοριστική εισβολή της λαϊκής πρωτοβουλίας στο προσκήνιο των εξελίξεων. Στο δίχρονο του ολέθρου έριξε δύο κυβερνήσεις και βραχυκύκλωσε την τρίτη στο τωρινό εκλογικό σάλτο μορτάλε, όπως αποδεικνύεται. Η ώσμωση αυτής της δυναμικής με την πολιτική πρόταση του ΣΥΡΙΖΑ, δίνει σήμερα σάρκα, οστά και φτερά στην προοπτική της ανατροπής και της σωτηρίας με εφαλτήριο την πολιτική μάχη της Κυριακής.
Τι προβάλλει πλέον ως κυρίαρχη απαίτηση; Τι σηματοδοτεί η επικέντρωση της εκλογικής διαμάχης στην πρόταση εξουσίας, που διατύπωσε ο Αλ. Τσίπρας; Γιατί σκανδαλίστηκε ώς τα όρια της απορρύθμισης όλο, μα όλο το σύστημα; Επειδή αναδύεται ως ρεαλιστική δυνατότητα η αποτίναξη των δεσμών του Μνημονίου και η κατάλυση του ειδικού καθεστώτος προβάλλει σαν καταστατική αρχή της ανατροπής του σάπιου πολιτικού συστήματος και όλου του πλέγματος της μιντιακής διαπλοκής και της οικονομικής ολιγαρχίας. Ο δρόμος της ανεξαρτησίας και της δημοκρατίας μπορεί να ανοίξει.
Έτσι λοιπόν γράφτηκαν ώς τώρα και έτσι γράφονται τώρα οι νέες σελίδες του ημερολογίου της μεταπολίτευσης του λαού. Κάθε «στιγμή» είχε, έχει και αποκτάει πολύσημο περιεχόμενο. Δημιουργεί αξιοποιήσιμες παρακαταθήκες άμεσα. Η παλλαϊκή κινητοποίηση την 5η Μάη του 2010, ο κλονισμός της κυβέρνησης Παπανδρέου στις 15 Ιούνη του 2011, η αποφασιστική μάχη του μεσοπρόθεσμου στις πλατείες στις 28 και 29 Ιούνη, ο διήμερος ξεσηκωμός στις 19 και 20 Οκτώβρη, οι παρελάσεις του λαού την 28η του «όχι» στη νέα κατοχή και η μεγάλη σύγκρουση για το νέο Μνημόνιο στις 12 Φλεβάρη. ‘Όλα αυτά θα εκφράσει το ψηφοδέλτιο του ΣΥΡΙΖΑ-Ενωτικό Κοινωνικό Μέτωπο στις κάλπες στις 6 του Μάη.
Με τη λαϊκή χειραφέτηση στο επίκεντρο, καταλύτη των ριζικών ανατροπών που ανοίγουν το δρόμο σωτηρίας της χώρας, τη Δευτέρα χαράζει η πολυπόθητη ξαστεριά!
Σχόλια
