Για πρώτη φορά μετά από 102 χρόνια, πραγματοποιήθηκε η προσευχή λήξης της νηστείας του Ραμαζανιού στο Γενί Τζαμί στη Θεσσαλονίκης μετά από απόφαση του υπουργείου Παιδείας και Θρησκευμάτων να παραμείνει ανοιχτό για τον λόγο αυτό το οθωμανικό μνημείο της πόλης. Περίπου 100 μουσουλμάνοι συμπολίτες μας προσήλθαν στην προσευχή, ενώ ο ιμάμης (αιγυπτιακής καταγωγής) ορίστηκε από τις ελληνικές αρχές. Μέχρι εδώ όλα καλά, καθώς η παραχώρηση χώρων λατρείας σε μουσουλμάνους συμπολίτες μας αποτελεί αυτονόητη υποχρέωση ενός κανονικού κράτους.
Τι γίνεται όμως όταν αυτή η αυτονόητη απόφαση μπλέκεται με την εξωτερική πολιτική και τον εν εξελίξει ελληνοτουρκικό διάλογο. Για να το πούμε αλλιώς, ήταν εσωτερικό ζήτημα η εν λόγω απόφαση ή εντάσσεται στα λεγόμενα Μέτρα Οικοδόμησης Εμπιστοσύνης (ΜΟΕ); Γιατί στην απόφαση του υπουργείου γίνεται διακριτή αναφορά στη Θεσσαλονίκη και τη Ρόδο, τις δύο περιοχές που ο ίδιος ο Ερντογάν έχει συμπεριλάβει στα σύνορα της καρδιάς του, με παραχώρηση ιστορικών χώρων (Γενί Τζαμί και πρ. τέμενος Σουλειμανίγιε αντίστοιχα) για την προσευχή, αντί κάποιου άλλου χώρου; Πόσο βοηθούν τη χώρα αναφορές ότι τέτοιες κινήσεις θα βοηθήσουν στην προσέλευση τουριστών από τη γείτονα, ειδικά όταν αυτή απειλεί ανοιχτά περιοχές της ελληνικής επικράτειας (Αν. Αιγαίο, Θράκη) με δορυφοροποίηση;
Τέλος για να μη μείνουν αναπάντητα τα ερωτήματα αυτά, τη δική του απάντηση έδωσε ο ο Μεχμέτ Σουλεϊμάνογλου, πρόεδρος του Συλλόγου Εκπαίδευσης και Πολιτισμού Μουσουλμάνων Μακεδονίας-Θράκης και εγκάθετος της Άγκυρας, ο οποίος μιλώντας σε τουρκικά Μέσα –δηλώσεις του δημοσιεύθηκαν και στο κρατικό πρακτορείο Anadolu–, έκανε παράπονα για τον διορισμό του ιμάμη από την Αθήνα και όχι από τους ελεγχόμενους από την Τουρκία ψευδομουφτήδες της Θράκης, κάνοντας μάλιστα λόγο για «προβλήματα σχετικά με τα δικαιώματα» των «6.000 ομογενών» της «τουρκικής κοινότητας» (;) της Θεσσαλονίκης. Καλά ξεμπερδέματα!
Δ.Γκ.
