«Πού να θυμάμαι πώς πρωτομπήκε η ποίηση στη ζωή μου! Δεν θυμάμαι ποτέ να μην έγραφα, είναι πολύ περίεργο. Η ποίηση είναι σαν τα κύματα, έρχεται ένα κύμα που είναι έρωτας, ένα άλλο κύμα που είναι κάτι άλλο, η ζωή στη μοναξιά, μετά ένα άλλο κύμα που είναι η πόλη. Δεν είναι όλα έρωτας. Ένα ποίημα γράφεται όπως γίνεται μια οποιαδήποτε πράξη στη ζωή. Το δύσκολο με το ποίημα είναι ότι δεν αναγγέλλει ποτέ την άφιξή του. Έρχεται απρόσκλητο», ανέφερε η μεγάλη ποιήτρια, τονίζοντας: «Η συγγραφή ποίησης δεν είναι καθόλου κοπιαστική. Όταν έρχεται είναι σαν ευλογία. Αυτό τον καιρό δεν γράφω ποίηση.
Γιατί;
Δεν υπάρχει γιατί. Δεν έρχεται η επίσκεψη. Κι η ποίηση είναι απόλυτα συνδεδεμένη με τη νιότη κι η νιότη με τον έρωτα. Υπάρχει κι ενός άλλου είδους ποίηση φυσικά, που τη γράφουν οι υπερήλικες. Στην ανορεξία της ύπαρξης προσπαθώ να εκφράσω μέσα απ’ την ποίηση την φοβερή εμπειρία της ηλικίας. Δεν θα έλεγα ότι συμφιλιώνομαι με το χρόνο. Μόνο που υπάρχουν κάποιες στιγμές στις οποίες αισθάνομαι αρκετή δύναμη μέσα μου για να εκμεταλλευτώ ώς και το τελευταίο λεπτό που θα μου δώσει. Ένα επίσης από τα θετικά στοιχεία είναι που έχω κάνει ασκήσεις με τον εαυτό μου. (…)
Τι έχετε αγαπήσει πολύ πολύ στη ζωή σας;
Δεν ξέρω. Ανθρώπους, τον άνδρα μου. Την φύση. (…)
Αναδειχθήκατε την δεκαετία του ’60 που ευνοούσε την ποίηση. Σήμερα όμως πώς είναι η ποιητική παραγωγή στη χώρα; Την ευνοούν οι συνθήκες;
Η ποίηση, όπως λέμε πάντα, ανθίζει με δύσκολες συνθήκες. Και τώρα βλέπω που νέοι ποιητές μού στέλνουν συλλογές τους πως η εποχή τούς έχει επηρεάσει. Και βλέπεις το άγχος για το σκοτεινό μέλλον…
Πώς αισθάνεστε για την σημερινή κατάσταση στη χώρα;
Η σημερινή Ελλάδα με πληγώνει. Δεν ξέρω. Είναι ένα σκέτο ερωτηματικό. Θα την ξεπεράσουμε κι ετούτη νομίζω την περιπέτεια. Οι όροι παγκοσμίως έχουν αλλάξει, αυτό που συμβαίνει είναι κάτι που φεύγει από τη δύναμη του ανθρώπου. Δεν μου αρέσει να μελλοντολογώ.
Η σχέση σας με την πολιτική ποια ήταν;
Πάντα ήμουνα Αριστερή. Χωρίς να είμαι φανατική κομμουνίστρια, αλλά πάντα ήμουνα στην Αριστερή μεριά. Έπαιξαν ρόλο και ο Καζαντζάκης και ο πατέρας μου και όλη μου η οικογένεια. Μόνο που δεν σημαίνει το Αριστερός τίποτα σήμερα. Όλα έχουνε γίνει ένα κουβάρι.
(Αποσπάσματα από συνέντευξη της ποιήτριας Κατερίνας Αγγελάκη–Ρουκ στην εκπομπή ΠΕΖΟΙ στον ΑΕΡΑ, με την Ιωάννα Κλεφτόγιαννη και την Φωτεινή Λαμπρίδη, στο ραδιόφωνο 24/7, την Πέμπτη 24 Ιουλίου)
