Επί τρεις εβδομάδες η μικροσκοπική Γάζα πλήττεται με χιλιάδες πυραύλους, βόμβες και οβίδες που ρίχνονται από τα αεροσκάφη, τα πολεμικά πλοία και τα τανκς του κατοχικού στρατού. Σπίτια, σχολεία, νοσοκομεία και τόποι λατρείας μετατρέπονται σε συντρίμμια κάτω από τα οποία ξεψυχούν χιλιάδες άμαχοι, σε μια εφαρμογή χιτλερικής έμπνευσης αντιποίνων από το κράτος-απαρτχάιντ – που έτσι ασκεί το ανύπαρκτο για κατακτητές «δικαίωμα αυτοάμυνας». Η κατάσταση είναι ο ορισμός του εγκλήματος πολέμου, αλλά το Συμβούλιο Ασφαλείας του ΟΗΕ για μια ακόμη φορά αυτοεξευτελίζεται, ο δε γενικός γραμματέας του διεθνούς οργανισμού απειλείται επειδή –με τεράστια καθυστέρηση και εξ απαλών ονύχων– αναγκάστηκε να ανοίξει το στόμα του για το κουρέλιασμα του διεθνούς δικαίου και των κανόνων πολέμου από το Ισραήλ. Πιθανόν βέβαια η σημερινή συνεδρίαση της Γενικής Συνέλευσης του ΟΗΕ, όπου οι ΗΠΑ και οι λοιποί Μεγάλοι δεν έχουν δικαίωμα να θέσουν βέτο, να πράξει το αυτονόητο, να καταδικάσει δηλαδή το (τρομο)κράτος.
Είναι σαφές ότι, όσο πολλαπλασιάζεται το απροσχημάτιστο έγκλημα, το κλίμα στη διεθνή κοινή γνώμη αλλάζει. Εξίσου σαφές είναι ότι όλο και περισσότερες χώρες φοβούνται το ενδεχόμενο ανεξέλεγκτης γενίκευσης της σύρραξης. Κι ακόμα περισσότερο, ότι οι Παλαιστίνιοι δεν προτίθενται να πάνε σαν πρόβατα στο σφαγείο. Αυτά τα τρία φαινόμενα, που συνδυαστικά ασκούν μεγάλη επίδραση στις εξελίξεις, οδηγούν καταρχήν σε διαρκώς πυκνότερες κινητοποιήσεις υποστήριξης του άνισου αλλά πεισματικού αγώνα των Παλαιστινίων για Πατρίδα – οι οποίες δεν μπορούν να καταπνιγούν πια ούτε σε μια Ευρώπη που οι ακροκεντρώες «δημοκρατικές» ηγεσίες της προσπαθούν να βάλουν στον γύψο. Οδηγούν όμως και σε μια αλληλουχία συμβάντων που το καθένα ξεχωριστά μπορεί να περνά απαρατήρητο, αλλά όλα μαζί υποδεικνύουν ότι στριμώχνονται και οι αυτουργοί και οι υποστηρικτές του μακελειού. Χαρακτηριστικό παράδειγμα, η εξαιρετικά σπάνια προχθεσινή κίνηση των ΗΠΑ, να προτείνουν στο Συμβούλιο Ασφαλείας μια «προσωρινή κατάπαυση του πυρός για ανθρωπιστικούς λόγους» (άσχετο αν καταψηφίστηκε π.χ. από τα Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα επειδή ονομάτιζε την Χαμάς ως τρομοκρατική οργάνωση).
Ο Γολιάθ και οι Ελεύθεροι Πολιορκημένοι
Η κατάσταση στη Γάζα είναι όντως απελπιστική. Οι λίγες δεκάδες φορτηγών του ΟΗΕ με είδη πρώτης ανάγκης που διέσχισαν το πέρασμα της Ράφα ήταν μια άσκηση δημοσίων σχέσεων, κυριολεκτικά σταγόνα στον ωκεανό των αναγκών. Οι επιτόπιες υπηρεσίες του ΟΗΕ, που κι αυτές μετρούν δεκάδες σκοτωμένους από τις ισραηλινές βόμβες, έχουν καταστήσει σαφές ότι δεν υπάρχουν πια καύσιμα, ούτε τρόφιμα, ούτε φάρμακα, ούτε τίποτα. Προφανώς, το ισραηλινό σχέδιο είναι οι Παλαιστίνιοι να αραιώσουν και να λυγίσουν όχι μόνο με βόμβες αλλά και με πείνα και αδυναμία περίθαλψης. Είναι κι αυτά όπλα της «αυτοάμυνας»… Την ίδια στιγμή, το μεγαλύτερο μέρος του ισραηλινού στρατού (170.000 στρατιωτικοί συν 470.000 έφεδροι, 340 μαχητικά αεροσκάφη και 140 ελικόπτερα, 2.200 τανκς και 530 βαρέα πυροβόλα, 50 πολεμικά πλοία και 5 υποβρύχια, συν όλο το πυραυλικό σύστημα) ετοιμάζεται για εισβολή σε μια στενή λωρίδα γης όπου «ζουν» πάνω από 2 εκατομμύρια άνθρωποι – ενώ ένα άλλο, μικρότερο τμήμα, επικουρούμενο από τους ένοπλους ακροδεξιούς εποίκους, εξακολουθεί να σκοτώνει στη Δυτική Όχθη και να «αμύνεται» στα σύνορα με τον Λίβανο. Ένα τρίτο τμήμα «αμύνεται» κι αυτό, βομβαρδίζοντας ακόμη και τη Συρία – άλλο ένα τσαλαπάτημα του διεθνούς δικαίου που όμως αφήνει παγερά αδιάφορη τη Δύση.
Όλος αυτός ο τρομακτικός μηχανισμός ενάντια σε μερικές χιλιάδες μαχητών με συγκριτικά αστείο εξοπλισμό; Όχι, διότι πραγματικός στόχος δεν είναι η εξόντωση της Χαμάς, αλλά η προώθηση μιας «τελικής λύσης» εναντίον του παλαιστινιακού λαού. Ο οποίος περιμένει στωικά, σαν τους πολιορκημένους στο Μεσολόγγι, πότε τα παζάρια του εκτός ελέγχου Νετανιάχου με τους αγχωμένους στρατηγούς του και με τους διεθνείς συμμάχους του θα ανάψουν το πράσινο φως για τη χερσαία εισβολή – που, κατά τις ξεδιάντροπες ισραηλινές διακηρύξεις, αποσκοπεί να μετατρέψει τη Γάζα σε πάρκινγκ. Και να εξαλείψει από προσώπου γης τα «ανθρωπόμορφα ζώα» που την κατοικούν; Προκαλώντας τι είδους αντιδράσεις σε περιφερειακό και διεθνές επίπεδο; Εδώ θα φανεί για άλλη μια φορά ότι τα αλαζονικά σχέδια επί χάρτου, και ιδίως αυτά που συνιστούν Ύβρι, στην πράξη καταντούν αγνώριστα από Ελεύθερους Πολιορκημένους οι οποίοι προτιμούν να πεθάνουν παρά να υποταχθούν – και γι’ αυτό, όσο αίμα και να χυθεί, κανείς δεν μπορεί να τους εξαφανίσει μια και καλή.
