Γεωπολιτικά δεδομένα παραχαράσσονται, ενώ τα ξένα τεράστια συμφέροντα που μεθοδεύουν την υποθήκευση των πλουτοπαραγωγικών δυνατοτήτων της χώρας συσκοτίζονται κάτω από τις δήθεν πρωτοβουλίες της κυβέρνησης.
Ο πρωθυπουργός εσχάτως χόρεψε το πρώτο ζεϊμπέκικο μπροστά στην τουρκική επιθετικότητα. Παρόντος του Φ. Ολάντ, που υπερθεμάτισε, ο «δικός μας» το μπουμπούνισε και στη Σύνοδο του Ευρωπαϊκού Λαϊκού Κόμματος έθεσε το… σκεπτικό: «Το ελληνικό ή το κυπριακό πετρέλαιο ή φυσικό αέριο είναι “ευρωπαϊκό” φυσικό αέριο και “ευρωπαϊκό” πετρέλαιο. Όλοι γνωρίζουμε ότι υπάρχει πρόβλημα έλλειψης ασφάλειας του ενεργειακού ανεφοδιασμού στην Ευρώπη. Πότε, λοιπόν, θα μιλήσει η Ευρώπη για τις ΑΟΖ; Για μια κοινή πολιτική; Γιατί θα πρέπει να είναι πρόβλημα μόνο για μένα, για τη χώρα μου;».
Άραγε περίμενε πως θα έβρισκε έναν απρόσμενο υποστηρικτή; «Έχω διάφορες φοβίες, οι οποίες επίσης είναι δικαιολογημένες, περί ευρωπαϊκών, συμμετοχής στην αξιοποίηση, κ.ο.κ., αλλά στο γεωπολιτικό στοιχείο νομίζω ότι είναι μια ευφυής κίνηση», δήλωσε ο Γ. Σταθάκης, βουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ και εξήγησε: «Ακριβώς γιατί επιτρέπει στο ελληνικό κράτος να το απεμπλέξει από την προφανή σύγκρουση, η οποία θα το συνοδεύσει πολύ γρήγορα και πολύ άμεσα. Και βέβαια βάζει την Ευρώπη εντός ενός πλαισίου αναγκαστικού, το οποίο πρέπει να οριοθετήσει, προκειμένου να αξιοποιηθούν στη Μεσόγειο, αυτές και άλλες πιθανές πηγές που θα εμφανιστούν στο μέλλον». Ο Α. Τσίπρας άμεσα τοποθετήθηκε σε εντελώς αντίθετη τροχιά: Η ιδιοκτησία και η εκμετάλλευση των ενεργειακών πόρων αποτελούν κυριαρχικό αποκλειστικό δικαίωμα του ελληνικού λαού, ενώ τα περί «ευρωπαϊκής συνεκμετάλλευσης» στηλιτεύθηκαν ως επικίνδυνοι ακροβατισμοί.
Μπορεί οι καταιγιστικές εξελίξεις των ημερών γύρω από την επίσκεψη της τρόικας αρχικά και τα γεγονότα στην Κύπρο στη συνέχεια να έριξαν στη σκιά άλλη μία περίπτωση, όπου ένα στέλεχος του ΣΥΡΙΖΑ δημιούργησε σύγχυση και ερωτηματικά. Όμως, όταν πρόκειται για το μείζον ζήτημα της ΑΟΖ, που λαμβάνει νέες διαστάσεις μετά την απόπειρα εκβιαστικής αρπαγής των πλουτοπαραγωγικών πηγών της Κύπρου και το κυπριακό «όχι», τότε οι σκιές μένουν και η ατμόσφαιρα βαραίνει. Ορισμένοι κατ’ επανάληψη αισθάνονται μεγάλη σπουδή να προβάλλουν τη… γνώμη τους, προκαταλαμβάνοντας τις συλλογικές θέσεις και δίνοντας τροφή στα ΜΜΕ. Αδιαφορώντας για τα καθοριστικά πολιτικά μέτωπα απέναντι στην κυβέρνηση που διεκπεραιώνει την αποικιοποίηση της χώρας στη μερκελική ευρωκρατία. «Ευφυής κίνηση στο γεωπολιτικό στοιχείο» ο τυχοδιωκτισμός του Σαμαρά, που ανεμίζει ευρωπαϊκή σημαία ευκαιρίας, ενώ έχει παραδώσει τα κλειδιά στους δανειστές και, όπως είναι αναμενόμενο, σιωπά μπροστά στις προκλήσεις του τουρκικού επεκτατισμού; Στοιχειώδες το φάουλ κ. Σταθάκη. Πώς να περάσει απαρατήρητο, ιδιαίτερα για τη δική σας ευφυΐα;
Θητεία Τυμβωρύχου
εκτελεί η «σειρά» του ’69
