Την Παρασκευή 11 Ιανουαρίου 2013 συνεχίζετε η δίκη του Θοδωρή Ηλιόπουλου, του συμπολίτη μας που συνελήφθη στο «σωρό» το Δεκέμβρη του 2008 με αποτέλεσμα να φυλακισθεί για 8,5 μήνες στον Κορυδαλλό.
Μετά από 49 μέρες απεργίας πείνας ο Ηλιόπουλος αποφυλακίζεται, με σοβαρά προβλήματα υγείας και σχεδόν 4 χρόνια αργότερα, με δεκάδες μάρτυρες υπεράσπισης στο πλευρό του, δικάζεται στο μικτό ορκωτό της Χαλκίδας.
Στις 4 Δεκεμβρίου του 2012, επίσημη ημερομηνία έναρξης της δίκης, κληρώθηκαν οι ένορκοι αλλά η απουσία δικηγόρου ενός εκ’ των κατηγορουμένων, καθώς έπρεπε να παρευρεθεί σε άλλη δίκη, διέκοψε τη διαδικασία για τις 21 Δεκεμβρίου 2012.
Στις 21 του μήνα, έγινε η ουσιαστική έναρξη της διαδικασίας, αλλά ο χρόνος εξαντλήθηκε με τις καταθέσεις των τεσσάρων από τους έξι κατήγορους αστυνομικούς. Αξίζει να σημειωθεί ότι οι δύο αστυνομικοί που κατηγορούν τον Θοδωρή Ηλιόπουλο για συμμετοχή σε επεισόδια κατά τη διάρκεια των Δεκεμβριανών του 2008 απουσίαζαν από τη διαδικασία!
Η επανέναρξη της διαδικασίας την Παρασκευή αποκτά ιδιαίτερη σημασία για την έκβαση της δίκης καθώς έχουν κληθεί εκ’ νέου να καταθέσουν οι βασικοί μάρτυρες κατηγορίας του Θοδωρή Ηλιόπουλου.
Παρακάτω δημοσιεύουμε μια παλιότερη συνέντευξη του Θοδωρή Ηλιόπουλου στον Δρόμο, με αφορμή τον ένα χρόνο από τον Δεκέμβρη του 2008
Θοδωρής Ηλιόπουλος
«Εκδικείται η Δημοκρατία;»
Συνέντευξη στον Λεωνίδα Σακλαμπάνη
Αυτό θα μπορούσε να είναι το ερώτημα περιγράφοντας την ιστορία του Θοδωρή Ηλιόπουλου, ο οποίος έγινε γνωστός στο πανελλήνιο ως ο τελευταίος κρατούμενος από τα γεγονότα της 6ης Δεκεμβρίου και μετά. Στις 18 Δεκέμβρη, μετά από αναίτια επίθεση των ΜΑΤ σε περαστικούς που βρίσκονταν επί της Ακαδημίας, ο Θοδωρής συλλαμβάνεται και με πειστήρια τις καταθέσεις δύο αστυνομικών και μόνο, βρίσκεται προφυλακισμένος, την ίδια ώρα που οι αυτόπτες μάρτυρες κατέθεταν για την αθωότητά του.
Σήμερα, ένα χρόνο μετά τη θλιβερή επέτειο της δολοφονίας του Αλέξανδρου, και μετά από 8,5 μήνες στις φυλακές του Κορυδαλλού, ο Θοδωρής Ηλιόπουλος μιλά για το τι σηματοδοτεί για εκείνον η 6η Δεκέμβρη, για το νόημα της αυτοθυσίας απέναντι στη κρατική αυθαιρεσία, δηλώνει την πεποίθησή του πως ήταν πολιτικός κρατούμενος ενώ βροντοφωνάζει πως τέτοιου είδους τακτικές δεν τον πτοούν.
Σχεδόν 8,5 μήνες στη φυλακή, 49 ημέρες σε απεργία πείνας και από τις 27 Αυγούστου, ελεύθερος, μετά από συνεχή αγώνα και αγωνία. Πως είναι η προσαρμογή στην πραγματικότητα;
Το όλο διάστημα που προηγήθηκε (φυλάκιση – απεργία πείνας) το θεωρώ νεκρό… Νεκρός χρόνος που με έβγαλε έξω από τα κοινά. Προσπαθώ σιγά σιγά να επανέλθω στην πραγματικότητα, κάτι το οποίο είναι αρκετά δύσκολο όταν οι ανησυχίες σου για το τι μέλλει γενέσθαι συνεχίζονται.
Για τις φυλακές η κοινωνία αδιαφορεί κανείς δεν ενδιαφέρεται να μάθει τι συμβαίνει πίσω από τους ψηλούς τοίχους. Υπάρχουν ομοιότητες της ζωής πίσω από τα κάγκελα με τη ζωή που ζούμε όλοι εμείς από έξω; Και εσένα πως σε αντιμετώπισαν οι συγκρατούμενοί σου που γνώριζαν γιατί είσαι «μέσα» και κυρίως τις ημέρες της απεργίας πείνας;
Η κοινωνία όντως αδιαφορεί για τους έγκλειστους και είναι λυπηρό που συμβαίνει αυτό γιατί πρόκειται για ένα κομμάτι – δημιουργία αυτής. Είναι μια αντιμετώπιση αφελής, μιας και ανά πάσα στιγμή μπορεί να βρεθεί στην φυλακή ο καθένας μας. Αυτό το γνωρίζουν πολύ καλύτερα οι παθόντες – έγκλειστοι. Το αντιφατικό βέβαια είναι ότι και ένα μεγάλο ποσοστό των κρατουμένων – τουλάχιστον αυτό που βίωσα κατά τη διάρκεια της κράτησης μου – δεν ενδιαφέρεται για αυτή την κατάσταση. Η φυλακή έχει γίνει για ορισμένους τρόπος ζωής – φαινόμενο ανάλογο του σύγχρονου τρόπου ζωής. Η αντιμετώπιση τους σε μένα κινήθηκε στα άκρα. Από τον ωχαδερφισμό μέχρι το «κράτα γερά και είμαστε δίπλα σου». Όντως στάθηκαν με οποιοδήποτε τρόπο δίπλα μου (παράλληλη απεργία πείνας, αποχή συσσιτίου, επιστολές κ.ά.), άνθρωποι με κοινό ή και διαφορετικό πολιτικό χαρακτήρα, άνθρωποι της διπλανής πόρτας…
Ποιο μήνυμα ήθελες να στείλεις με την απεργία πείνας; Θυσιάζουμε ακόμη και τον ίδιο μας τον εαυτό για να αποδείξουμε το δίκιο μας;
Οι μηχανισμοί και οι νόρμες του κράτους προσπαθούν να σε τσακίσουν. Το ζήτημα είναι σε καμία περίπτωση να μην σκύψεις το κεφάλι. Η ζωή σου είναι η αξιοπρέπειά σου, οπότε όποια θυσία είναι αυτονόητη.
Στις 18 Δεκέμβρη, συλλαμβάνεσαι, ενώ όπως δηλώνουν και οι αυτόπτες μάρτυρες, δεν είχες καμία ανάμιξη με τα επεισόδια που διαδραματίζονταν στη Νομική. Η δίωξή σου ωστόσο συνεχίστηκε με τη φυλάκισή του. Σχεδόν ένα χρόνο μετά θεωρείς πως είχε πολιτικά χαρακτηριστικά η παρατεταμένη κράτησή σου; Ήσουν πολιτικός κρατούμενος;
Κάποιος πρέπει να λειτουργήσει ως όμηρος του κράτους για εκδίκηση των όσων προηγήθηκαν, για παραδειγματισμό των άλλων. Η επιλογή εμένα του ίδιου ως όμηρο δεν ήταν διόλου τυχαία. Εξ αρχής βροντοφώναξα την αθωότητά μου και το στημένο κατηγορητήριο. Ήμουν ένας από τους πολικούς κρατούμενους εκείνη τη περίοδο…
Η σύλληψή σου σε μια πορεία διαμαρτυρίας και η χωρίς στοιχεία κράτησή σου θεωρείς ότι έγινε για να αποτρέψει κόσμο από το να κατέβει στο δρόμο; Εσύ θα ξαναβρεθείς σε πορεία;
Αυτού του είδους οι πρακτικές έχουν σκοπό να αποτρέψουν τον κόσμο από κάθε αγώνα που λαμβάνει χώρα στους δρόμους. Προσωπικά δεν πτοήθηκα. Θα συνεχίσω να διεκδικώ τα όσα μου / μας ανήκουν, την ίδια μας τη ζωή που μας κλέβουν καθημερινά.
Τελικά τι σηματοδοτεί η 6η Δεκεμβρίου; Όσο κι αν ακούγεται κυνικό μπορεί ένα παιδί με τον άδικο θάνατό του να προκαλέσει κοινωνική αλλαγή; Στις 6 Δεκεμβρίου του 2008 δημιουργήθηκε ένα κίνημα που έχει στόχο να αγωνιστεί για μία πιο δίκαιη κοινωνία ή ήταν ένα ξέσπασμα μιας δίκαιης οργής που ξεθύμανε, μία εξέγερση που χάθηκε όταν έσβησε το Χριστουγεννιάτικο δέντρο της πλατείας Συντάγματος;
Την 6η Δεκέμβρη, την εκλαμβάνει ο καθένας διαφορετικά. Από μια μέρα μνήμης ως και μια μέρα εξέγερσης με τα θεμιτά /αθέμιτα αποτελέσματα. Μια κρατική δολοφονία που έθεσε κάποια ερωτήματα και έβαλε κάποιες βάσεις. Για την κοινωνική αλλαγή δεν φταίει μόνο αυτό. Πιστεύω ότι πρέπει να δουλευτεί το προσωπικό του / της καθενός /μιας. Απουσιάζει η αυτοκριτική. Είναι πολύ εύκολο να μιλάς για τον άλλο, να τον κρίνεις. Αν δεν ξεπεραστεί το συλλογικό θα παραμείνει ως έχει, στάσιμο…Και οι αγώνες θα παραμένουν απλά ως «οι αγώνες του ημερολογίου».
Ιατρικό πόρισμα
Το πόρισμα, μετά την εξέταση της Παθολόγου, στις 3 Αυγούστου 2009: «Εξετάσθηκε ο κ. Ηλιόπουλος Θεόδωρος, μετά από αίτημα του ιδίου και της οικογένειας του. Ο ασθενής ευρίσκεται στην 25η ημέρα απεργίας πείνας, λαμβάνοντας μόνον νερό. Από την λεπτομερή κλινική εξέταση προέκυψε ότι έχει χάσει 8 κιλά με βάρος εκκινήσεως τα 60 κιλά, δηλαδή πάνω από το 10% του σωματικού του βάρους. Είναι εμφανής η απώλεια μυικής μάζας και παρουσιάζει υπνηλία, ορθοστατική υπόταση, σχετική βραδυκαρδία, εμβοές ώτων και μυικές κράμπες και παραισθησίες κάτω άκρων στα πλαίσια ηλεκτρολυτικών διαταραχών. Συνοψίζοντας ο ασθενής παρουσιάζει επιπλοκές από ζωτικά συστήματα όπως μυικό, καρδιαγγεικό, ήπαρ και νευρικό σύστημα. Κατόπιν τούτου κρίνεται απαραίτητη η επείγουσα μεταφορά του σε χώρο αυξημένης ιατρικής φροντίδας (νοσοκομείο) προκειμένου να παρακολουθείται στενά η εξέλιξη της υγείας του και πιθανών μη αναστρέψιμων επιπλοκών».
