Του Γιώργου Γιαλούρη
Στη δημοκρατία δεν υπάρχουν αδιέξοδα, βρείτε μου τώρα μια δημοκρατία και το συζητάμε, α, η Ελλάδα είναι δημοκρατία, πολύ ωραία, άρα η Ελλάδα δεν έχει αδιέξοδα διότι είναι δημοκρατία και οι Έλληνες είναι δημοκράτες επειδή ψηφίζουν, όσοι ψηφίζουν, στις εκλογές, από εκεί κι έπειτα όλα παίρνουν τον δρόμο τους αφού με τον έναν ή με τον άλλον τρόπο κάθε τέσσερα ή λιγότερα χρόνια έχουμε έναν καινούργιο και νόμιμο capo να υποδύεται τον πρωθυπουργό, είτε με τη λεγόμενη αυτοδυναμία είτε με κυβέρνηση συνεργασίας όπως ακριβώς συνέβη παλαιότερα αλλά και όπως σχεδιάζει το σύστημα να συνεχίσει ν’ αναπαράγεται τον επόμενο χρόνο εν μέσω «ελληνικού καπιταλισμού» ή «δημοκρατικού καπιταλισμού», κάποιοι άλλοι τα είπαν αυτά, εγώ δεν ξέρω, εκείνοι κάτι θα ξέρουν, αφού το παν είναι να έχουμε κυβερνητική σταθερότητα και να συνεχίζουν οι business διότι φορώντας είτε γραβάτα, είτε ράσο, οι capomandamenti στις χερσαίες μεταφορές, στις θαλάσσιες μεταφορές, στο νόμιμο εμπόριο, στο παράνομο εμπόριο, στις χασισοκαλλιέργειες, στον τουρισμό, στο real estate, στη διανομή λευκών και κρυσταλλικών ουσιών, στην ενέργεια και σε άλλες big buck δραστηριότητες κάνουν τα κουμάντα τους και οργανώνουν τις δουλειές τους, χαρακτηριστικό παράδειγμα το παρακάτω απόσπασμα που εξασφάλισε η στήλη μας (έχουμε κι εμείς τις επαφές μας) από έναν διάλογο μεταξύ μερικών από τους πιο υγιείς παραγωγικούς πυλώνες της ελληνικής οικονομίας:
- Don Ciccio: Έχει αλλάξει το τοπίο στην ενέργεια. Η καύση σκουπιδιών δεν είναι τίποτα μπροστά στο LNG. Υπάρχει πολύ ψωμί για όλους. Κάποιοι όμως δεν είναι ικανοποιημένοι.
- Don Mitylimenti: Ο Don Ciccio έχει δίκιο. Υπάρχουν πολλές οικογένειες που θεωρούνται αδικημένες.
- Don Marino d’ Evangelo: Και ποιες είναι αυτές οι οικογένειες; Έχουμε δουλέψει πολύ για να βγούμε έξω, να δείξουμε εξωστρέφεια. Έχουμε πάρει τις ευλογίες. Κάποιες οικογένειες επιμένουν όμως στις παραδοσιακές μεθόδους. Εμείς που δείχνουμε εξωστρέφεια θα πρέπει να δώσουμε στον καθένα κομμάτια από ό,τι έχουμε μόνοι μας καταφέρει;
- Don Bakarola di Dora: Ξεχνάς εύκολα ποιοι σε στηρίξανε στα δύσκολα Don Marino. Ξεχνάς πολύ εύκολα.
- Don Marino d’ Evangelo: Δεν ξεχνάμε τίποτα Don Bakarola. Η οικογένειά σου ήταν πάντα κοντά μας. Όμως έχουμε νέους, ισχυρούς παίκτες απ’ έξω. Καινούργιους αλλά και παραδοσιακούς. Η πρέσβης ήρθε κι έχει ξεκινήσει να δίνει εντολές. Δεν θέλουμε τον πόλεμο, ούτε εκείνοι τον θέλουν. Ωστόσο είναι ικανοί για τα πάντα, φτάνει όμως να ρέει το αέριο. Και τα όπλα. Η πίτα στα όπλα είναι μεγαλύτερη από ποτέ. Δεν μπορούμε να μείνουμε απ’ έξω.
- Don Mitylimenti: Signori, signori, κανείς δεν θα μείνει απ’ έξω. Τόσα χρόνια κρατάμε την ειρήνη. Οι φίλοι μας στο Parlamento κάνουν ό,τι αποφασίζουμε στην Commissione. Αυτό δεν θα αλλάξει. Δεν πρόκειται ν’ αλλάξει. Έτσι δεν είναι Don Calogero;
O Don Calogero della Montagna Sacra, κρατώντας ένα κομποσκοίνι, με το μισό του πρόσωπο μόνο να φαίνεται αφού καθόταν εκτός του τραπεζιού σε μια γωνιά του χαμηλά φωτισμένου, μακρόστενου δωματίου, έγνεψε καταφατικά.
- Don Ciccio: Alora. Όλοι συμφωνούμε λοιπόν ότι κάποιοι πρέπει να κάνουν περισσότερα, αλλά σας δίνω τον λόγο μου ότι κανείς δεν θα μείνει απ’ έξω. D’ accordo;
Ακούστηκαν επιφωνήματα συγκατάθεσης τα οποία μετατράπηκαν πολύ σύντομα σε ενθουσιώδεις εκδηλώσεις ευγνωμοσύνης. Μερικοί σηκώθηκαν όρθιοι συμπαρασύροντας και τους πιο διστακτικούς. «Grazie Don Ciccio», ακούστηκε εδώ κι εκεί. Ο Don Ciccio ύψωσε το ποτήρι του. Τον μιμήθηκαν όλοι και αναφώνησαν εν χορώ: Salute!
