Από την πρώτη κιόλας στιγμή, μετά το συστημικό έγκλημα των Τεμπών, το εγχώριο σύστημα εξουσίας επιστράτευσε όλες του τις δυνάμεις με στόχο τη διαχείριση της κοινωνικής οργής αλλά και τη συγκάλυψη του συστημικού εγκλήματος. Σε αυτή την υπόθεση φανερώνεται η διαφθορά, οι σχέσεις και η δράση ενός συστήματος που περιλαμβάνει την κυβέρνηση και τη συμπολίτευση των ΣΥΡΙΖΑ-ΠΑΣΟΚ ως πυλώνες της διαχείρισης, αλλά και πληθώρα μηχανισμών και θεσμών, όπως τα συστημικά ΜΜΕ, τις περιφέρειες, τη δικαιοσύνη, τνη αστυνομία και τη «υπέυθυνη» συμπεριφορά των λοιπών αντιπολιτευτικών δυνάμεων σε κρίσιμες στιγμές. Από τις πρώτες μέρες μετά το δυστύχημα ξεκίνησε η πολιτική διαχείριση της κοινωνικής οργής, επιχειρώντας το βάρος της ευθύνης να πέσει αποκλειστικά στο ανθρώπινο λάθος και τον σταθμάρχη. Η κριτική της αντιπολίτευσης επικεντρώθηκε σε δευτερεύοντα ζητήματα, όπως αν ο σταθμάρχης ήταν προϊόν ρουσφετιού και σε μια μάχη ενάντια στις ιδιωτικοποιήσεις σε ιδεολογικό σχεδόν επίπεδο, λες και αυτά συμβαίνουν σε μια οποιαδήποτε χώρα. Οι επιπτώσεις των μνημονίων με τη διάλυση των υποδομών σε όλη την επικράτεια και το ξεπούλημα κρίσιμων τομέων από το ΤΑΙΠΕΔ μαζί με τη μετατροπή όλης της χώρας σε πεδίο μειωμένης κυριαρχίας που κερδοσκοπούν παρασιτικές ελίτ, μετά βίας μπήκε στη συζήτηση. Επιπλέον η συζήτηση προχώρησε στις εκλογές, την παροχολογία και την κανονικότητα, χωρίς εντούτοις να τεθεί και να παλευτεί ποτέ σοβαρά το αυτονόητο αίτημα για άμεση παραίτηση της κυβέρνησης. Μόνο ο Α. Καραμανλής παραιτήθηκε, για ένα μόλις μήνα, ώστε να λάβει ξανά μέρος στις επόμενες εκλογές.
Σχεδόν παράλληλα με την πολιτική διαχείριση ξεκίνησαν και οι πρώτες ενέργειες συγκάλυψης. Ο χώρος του δυστυχήματος μπαζώθηκε σε χρόνο ρεκόρ και τα βαγόνια μεταφέρθηκαν όπως-όπως σε κλειστές αποθήκες με αποτέλεσμα να χαθούν κρίσιμα στοιχεία. Την ίδια στιγμή, τα ερωτήματα για το φορτίο της εμπορικής αμαξοστοιχίας, έμειναν για καιρό αναπάντητα. Η Hellenic Train αργότερα ενημέρωσε με εμπιστευτικό έγγραφο το υπουργείο Υποδομών και Μεταφορών ότι το φορτίο της αμαξοστοιχίας ήταν κάποιες λαμαρίνες. Όμως όλα τα βίντεο από την παραλαβή, το φόρτωμα και το πέρασμα της αμαξοστοιχίας από όλους τους σταθμούς είχαν διαγραφή από την εταιρεία σεκιούριτι με δικαιολογία ότι «δεν ζητήθηκαν από κανέναν». Σε πείσμα των υπευθύνων οι γονείς των θυμάτων κατέθεσαν μήνυση για τη συγκάλυψη και προσέλαβαν ειδικούς πραγματογνώμονες οι οποίοι από το καλοκαίρι έχουν κάνει λόγο για την αδικαιολόγητη παρουσία εύφλεκτων, εκρηκτικών ουσιών όπως το ξυλόλιο. Και πάλι όμως, κανείς δεν ενδιαφέρθηκε, τα πορίσματα εκδόθηκαν χωρίς καν να γίνει έρευνα του χώρου, το μιντιακό σύστημα μετά βίας πρόβαλε τα παραπάνω και η δικαιοσύνη ελάχιστα θορυβήθηκε από τις καταγγελίες.
Έπειτα από τις εκλογές, το 41% της Ν.Δ. θεωρήθηκε αρκετό για να θαφτεί το ζήτημα. Η κυβέρνηση αμέσως δήλωσε πως το εκλογικό της ποσοστό αποτελεί τη λαϊκή ετυμηγορία για τα Τέμπη. Από εκεί και έπειτα οποιαδήποτε αναφορά στο ζήτημα, παρακάμπτονταν ως δευτερεύουσα και τοξική. Η εξεταστική επιτροπή της Βουλής αποτελεί το τελευταίο βήμα για το ξέπλυμα του πολιτικού συστήματος από τις ευθύνες του για το δυστύχημα. Μέσα από αλλεπάλληλες μεθοδεύσεις η επιτροπή έκλεισε χωρίς να διαθέτει ούτε καν τη δικογραφία. Το πόρισμα αναμένεται να επικεντρώνεται στο ανθρώπινο λάθος ως βασική αιτία του δυστυχήματος. Μέσα από τις συνεδριάσεις της επιτροπής παρέλασαν οι υπουργοί των τελευταίων ετών, ο ένας μετά των άλλον νίπτοντας τας χείρας τους, ενώ ο Α. Καραμανλής σε ένα κρεσέντο κυνισμού δήλωσε απόλυτα αθώος. Τόσο εξόφθαλμος είναι ο ρόλος της επιτροπής που δεν καλέστηκαν σημαντικοί μάρτυρες όπως ο συνδικαλιστής σιδηροδρομικός Κ. Γενιδούνιας, ενώ ο Μ. Καποτόρτο, διευθύνων σύμβουλος της Hellenic Train, κατηγορείται για ψευδορκία με βάση την κατάθεσή του. Παράλληλα ο πρώην περιφερειάρχης, ο Κ. Αγοραστός, που κατηγορείται για το μπάζωμα της περιοχής, επικαλέστηκε το δικαίωμα της σιωπής. Κι ενώ όλα δείχνουν πως έχει υπάρξει μεθοδευμένη συγκάλυψη, η αντιπολίτευση επέλεξε να αποχωρήσει από την τελευταία συνεδρίαση της επιτροπής σε ένδειξη διαμαρτυρίας. Πολιτισμένα και φρόνιμα γιατί έρχονται και ευρωεκλογές.
Το ερώτημα που μένει αναπάντητο
Το μόνο μέλημα του πολιτικού συστήματος ήταν το καταλάγιασμα της οργής και η διαχείριση της κοινωνικής δυσαρέσκειας. Οι εκλογές διαδέχονται η μια την άλλη και η χώρα «πρέπει» να μπαίνει κάθε φορά σε ήρεμη προεκλογική περίοδο, με τα μεγάλα ζητήματα να απουσιάζουν. Μόνο όταν έχει παρέλθει αρκετός χρόνος ώστε να θεωρηθεί πως το ζήτημα είναι πλέον ακίνδυνο και άρα κατάλληλο προς χρήση, η αντιπολίτευση κάνει πιρουέτες μήπως και μαζέψει τίποτα πριν τις επόμενες εκλογές. Μεγάλες καταστροφές που αποκαλύπτουν ένα συνολικότερο πρόβλημα και κανονικά θα έπρεπε να αποτελούν σταθμό στην πολιτική ζωή της χώρας, συζητούνται στη Βουλή και τα πάνελ των ΜΜΕ, στο πλαίσιο της δήθεν σοβαρότητας και της πολιτικής ευπρέπειας. Ωστόσο, κανείς δεν μιλά για το σημαντικόό, ότι η χώρα μοιάζει με ένα τρένο που «πάει και όπου βγει», για πόσο όμως και με ποιές συνέπειες; Το θέμα παρακάμπτεται διαρκώς από το κομματικό σύστημα, καθώς άλλα θεωρούνται πιο πρόσφορα για την εξασφάλιση της απρόσκοπτης αναπαραγωγής του. Αν δεν υπήρχε η κινητοποίηση των γονέων των θυμάτων για τα Τέμπη είναι βέβαιο, πως και αυτό το ζήτημα θα είχε θαφτεί, μαζί με όλα τα άλλα. Άλλωστε ο βασικός προσανατολισμός της χώρας δεν αμφισβητείται, σε ό,τι αφορά το τι χώρα θα είναι η Ελλάδα, ποιος θα είναι ο ρόλος της, ποια θα είναι η οικονομία της και σε ποιους θα δοθούν οι βασικές υποδομές. Φυσιολογικό, αν αυτά είναι δεδομένα, οι συνέπειες αυτού του προσανατολισμού να αποσιωπούνται από όλο το πολιτικό σύστημα.
Όμως σε κρίσιμες στιγμές, η ίδια η κινητοποίηση της κοινωνίας τροποποιεί το πολιτικό σκηνικό και το ζήτημα επανέρχεται. Τι είναι αυτό που κινητοποίησε πάνω από ένα εκατομμύριο ανθρώπους πριν ένα χρόνο και ακόμη και σήμερα οδήγησε πάνω από 700.00 να υπογράψουν το ψήφισμα που ζητά την κατάργηση της βουλευτικής ασυλίας όταν προκύπτουν ποινικές ευθύνες; Πέρα από τα προφανή που αφορούν τη συγκίνηση και το θυμικό εν γενεί, ή ακόμη και την αλληλεγγύη που η κοινωνία έχει δείξει σε όλες τις δύσκολες στιγμές, είτε πρόκειται για τα Τέμπη, είτε για τις φωτιές και τις πλημμύρες, υπάρχει και ένα βαθύτερο αίσθημα ότι η κατάσταση είναι εντελώς οριακή και χρειάζεται να υπάρξουν μεγάλες αλλαγές. Αναζητείται διέξοδος που να δικαιώνει την αξιοπρέπεια των ανθρώπων και αυτό απαιτεί μεταξύ άλλων πραγματική δικαιοσύνη. Ποια όμως μπορεί να είναι αυτή η διέξοδος ή για να το θέσουμε αλλιώς τι πρέπει να αλλάξει και πως για είναι βιώσιμη μια χώρα όπως η Ελλάδα;
Τίποτα δεν έχει αλλάξει
Ένα χρόνο μετά τα Τέμπη δεν έχει αλλάξει απολύτως τίποτα: οι υπεύθυνοι, οι κυβέρνηση, το κόμματα της αντιπολίτευσης, η δικαιοσύνη, οι εταιρείες, τα συστημικά ΜΜΕ, κανείς δεν κατάλαβε τίποτα. Καμία βελτίωση δεν έχει υπάρξει στις σιδηροδρομικές γραμμές της χώρας, αντίθετα, λίγες μέρες μετά τα τρένα επαναλειτούργησαν χωρίς καμία ουσιαστική αλλαγή στα συστήματα ασφαλείας, χωρίς έστω νέες προσλήψεις. Αντίστοιχα, μέσα σε αυτό το χρόνο εμφανίστηκαν κι άλλα «Τέμπη», μαύρες τρύπες κατάρρευσης του κράτους και των υποδομών του, όπου διάφορα συμφέροντα κερδοσκοπούν σε βάρος της κοινωνίας με τραγικές συνέπειες.
Μέσα στους επόμενους μήνες βιώσαμε τις τεράστιες πυρκαγιές με ανυπολόγιστο κόστος στον Έβρο και τις εκρήξεις στο στρατόπεδο της Αγχιάλου, τη δολοφονία του Α. Καρυώτη στο λιμάνι του Πειραιά και τις τραγικές πλημμύρες στην Θεσσαλία. Σε όλες τις περιπτώσεις το κράτος ήταν απών, οι υποδομές παρατημένες ή ανύπαρκτες και οι χειρισμοί από τη μεριά της κυβέρνησης σκιώδεις. Σύμφωνα με το συστημικό αφήγημα, ένοχη είναι «η κακιά η ώρα», ποτέ όμως δεν είναι ένοχοι οι πολιτικοί προϊστάμενοι που έχουν αφήσει τη χώρα να σμπαραλιαστεί ενώ κρύβονται πίσω από το ακαταδίωκτο και την ασυλία, ποτέ επίσης δεν είναι ένοχη καμία ιδιωτική εταιρεία, άσχετα αν δεν έχει κάνει τα προβλεπόμενα, αν τα έργα της κατέρρευσαν στην πρώτη βροχή ή ακόμη κι αν δολοφονεί για ένα εισιτήριο. Αντί για φυλάκιση των υπευθύνων και πρόστιμα στις εταιρείες, δίνονται προαγωγές σε όσους θα έπρεπε να ελέγχονται και κλείνονται μπίζνες εκατομμυρίων ως μπόνους στις εταιρείες που δεν έκαναν τα αυτονόητα. Ένα χρόνο μετά το πολιτικό σύστημα και οι ελίτ κινούνται σε καθεστώς πλήρους ατιμωρησίας, το μόνο που άλλαξε είναι ότι αυξήθηκε η αλαζονεία τους.
Υπογράψτε το ψήφισμα: Τραγωδία – Τέμπη 2023
Οι Έλληνες πολίτες απαιτούν από τη Βουλή, την έναρξη των διαδικασιών, για την αναθεώρηση του Συντάγματος και την ενεργοποίηση του νόμου περί ευθύνης υπουργών, καθώς και την κατάργηση της βουλευτικής ασυλίας, όταν προκύπτει ποινική ευθύνη πολίτικων προσώπων. Η ατιμωρησία, πολιτικών προσώπων δεν συνάδει με την ηθική ούτε με τη Δημοκρατία, αρετές για τις οποίες είμαστε περήφανοι!
Κατά τη διαδικασία θα σας ζητηθεί χρηματικό ποσό, το οποίο είναι προαιρετικό και δεν άφορα τον σύλλογο «Τέμπη 2023», αλλά την πλατφόρμα που φιλοξένει το ψήφισμα. Επιλέγετε την κοινοποίηση αντί της κατάθεσης χρημάτων, με e-mail επιβεβαίωσης, ώστε να είναι έγκυρη η υπογραφή σας.
Μπορείτε να υπογράψετε το ψήφισμα «Τραγωδία – Τέμπη 2023» στην πλατφόρμα www.change.org και στη ηλεκτρονική διεύθυνση https://chng.it/zxt6gXkRGc.
Επίσης μπορείτε να σκανάρετε με το κινητό σας το QR-Code που δημοσιεύουμε εδώ για να μπορέσετε να υπογράψετε το ψήφισμα πιο εύκολα.
