Όσο το δυνατόν πιο γρήγορα, αλλά και αθόρυβα, προσπαθεί να κλείσει η κυβέρνηση την υπόθεση της προανακριτικής για τα Τέμπη, η οποία αναμένεται να συζητηθεί στη Βουλή τις επόμενες ημέρες. Είναι προφανές πως η έκβαση της διαδικασίας θεωρείται σχεδόν δεδομένη από την κυβέρνηση, η οποία άλλωστε διαθέτει την κοινοβουλευτική πλειοψηφία. Σύμφωνα με δηλώσεις του κυβερνητικού εκπροσώπου, έπειτα από την έκπτωση των βουλευτών των Σπαρτιατών, ο αριθμός 151 παραμένει αμετάβλητος, ενώ στόχος της κυβέρνησης είναι η πλήρης συσπείρωση της κοινοβουλευτικής της ομάδας, δηλαδή οι 155 ψήφοι. Πρόκειται για στόχο που, παρά την αυξανόμενη πίεση όσο διατηρείται το ζήτημα των Τεμπών στη δημοσιότητα, δεν είναι ανέφικτο να επιτευχθεί, καθώς και η ίδια η διαδικασία είναι ευνοϊκή.
ΣΤΗΝ ψηφοφορία θα στηθούν 14 κάλπες, όσες και τα πρόσωπα / προτάσεις που έχουν κατατεθεί, γεγονός που δυσχεραίνει την απόκρυψη ενδεχόμενων διαρροών. Ωστόσο, πέρα από το ενδεχόμενο διαρροών, η κυβέρνηση της Ν.Δ. καλείται να διαχειριστεί τη φθορά που, εκ των πραγμάτων, προκαλεί η επαναφορά του εγκλήματος των Τεμπών στη δημόσια συζήτηση. Οι προσπάθειες αποσιώπησης του θέματος παραμένουν εμφανείς, όπως φάνηκε και από την αναβολή της δίκης για τη διαχείριση των βίντεο, η οποία ορίστηκε για τις 15 Οκτωβρίου, προκαλώντας την οργή των συγγενών των θυμάτων.
ΑΥΤΟ που διευκολύνει το έργο της κυβέρνησης είναι, αναμφίβολα, η στάση της αντιπολίτευσης, η οποία εξακολουθεί να αδυνατεί όχι μόνο να πιέσει αποτελεσματικά την κυβέρνηση, αλλά και να αναλάβει ουσιαστικές πολιτικές πρωτοβουλίες. Αντιθέτως, το θέμα αξιοποιείται για μικροκομματικούς διαξιφισμούς σχετικά με το ποια πρόταση είναι νομικά αρτιότερη, λες και η διαδικασία δεν είναι πλήρως ελεγχόμενη. Η επιμονή στο νομοτεχνικό σκέλος της διαδικασίας φανερώνει την αποκοπή της αντιπολίτευσης από την πραγματικότητα, αγνοώντας τη μέχρι τώρα στάση της κυβέρνησης και τον ρόλο της δικαιοσύνης στην αποσιώπηση της αλήθειας. Το μόνο τους πρόβλημα, τελικά, φαίνεται να είναι το αν η κατηγορία περί «εσχάτης προδοσίας» είναι νομικά βάσιμη, χωρίς ωστόσο να υφίσταται κάποιο πολιτικό σχέδιο για την προώθηση της υπόθεσης. Η απροθυμία εμπλοκής του Κ. Μητσοτάκη στην όλη διαδικασία είναι ενδεικτική αυτής της αμηχανίας.
Η ΠΡΟΤΑΣΗ της Μ. Καρυστιανού από την άλλη μπορεί να αναστάτωσε τόσο την κυβέρνηση όσο και την αντιπολίτευση και, σε συνδυασμό με τις εκδηλώσεις που οργανώθηκαν σε πολλές πόλεις της χώρας, να επανέφερε το ζήτημα στη δημοσιότητα, όπως και να ανέδειξε την πολιτική ευθύνη του πρωθυπουργού και βασικών στελεχών της κυβέρνησης, όμως όσο παραμένει στο ασφυκτικό πλαίσιο του υπαρκτού κοινοβουλευτικού συσχετισμού δεν φαίνεται να έχει κάποια σοβαρή τύχη. Μπορεί τα κόμματα της «αντισυστημικής» αντιπολίτευσης να είδαν στην πρόταση αυτή ένα σωσίβιο διάσωσης και απόκρυψης της αφλογιστίας τους, η κυβέρνηση να βρίσκει ευκαιρία να δείξει πως η υπόθεση αφορά «μειοψηφίες» και «άκρα», όμως σε κάθε περίπτωση ο εγκλωβισμός των Τεμπών στις μυλόπετρες και τα αδιέξοδα του πολιτικού συστήματος δεν φαντάζει εύκολη υπόθεση ειδικά όσο η κοινωνία συγκινείται, δηλώνει διαθέσιμη να βγει στο δρόμο κ.ο.κ. Το ερώτημα που υπάρχει είναι ποιος και με ποιο τρόπο μπορεί να βοηθήσει αυτή την κοινωνική διαθεσιμότητα να γίνει πρωταγωνιστής, διεκδικώντας δικαιοσύνη, οξυγόνο και εκδημοκρατισμό παντού και όχι να είναι παθητικός θεατής ή ψηφοφόρος γιαλαντζί λύσεων.
ΣΕ ΚΑΘΕ περίπτωση κάτι τέτοιο δεν μπορεί παρά να συμβεί σε διάσταση με το πολιτικό σύστημα που είναι υπεύθυνο για το έγκλημα των Τεμπών και τη μέχρι σήμερα πορεία της χώρας. Οι συγκεντρώσεις της προηγούμενης περιόδου αποτέλεσαν μια ευκαιρία για αποφασιστικά βήματα προς αυτή την κατεύθυνση. Ωστόσο, κάτι τέτοιο δεν συνέβη για ποικίλους λόγους, γεγονός που περιορίζει τις δυνατότητες απεμπλοκής των Τεμπών από τον επικοινωνιακό χειρισμό που επιχειρεί το σύστημα. Παρ’ όλα αυτά, η ανάγκη για ευρύτερο συντονισμό και αυτοοργάνωση του κινήματος των Τεμπών παραμένει κρίσιμη ‒ και ίσως να αποτελεί το μοναδικό κλειδί που μπορεί να ξεμπλοκάρει τα πράγματα. Η προανακριτική αποτελεί απλώς το επόμενο επεισόδιο σε έναν μακρύ αγώνα για την αποκάλυψη της αλήθειας και την απόδοση δικαιοσύνης.
