«Βγαίνουν κάποιοι να μιλάνε για μπάζωμα και για τσιμέντο. Λυπάμαι πραγματικά. Λυπάμαι και οργίζομαι». Λυπάται και οργίζεται ο πρωθυπουργός, όχι για το έγκλημα που έγινε επί ημερών του, όχι για την πραγματικότητα στον σιδηρόδρομο ένα χρόνο μετά όπου τίποτα δεν άλλαξε, αλλά για τις κατηγορίες των συγγενών των θυμάτων για τους χειρισμούς του «επιτελικού κράτους» πριν και μετά το συστημικό έγκλημα των Τεμπών. Τέτοια χυδαιότητα, παρά τα υποκριτικά λόγια συμπάθειας στους ανθρώπους αυτούς.
Άλλωστε και η εξεταστική επιτροπή, μετά από μήνες συνεδριάσεων, κατέληξε πως δεν υπάρχουν πολιτικές ευθύνες – όλα είναι καλώς καμωμένα πέρα από το ατομικό λάθος του σταθμάρχη και τις ευθύνες της Hellenic Train. Χρειάστηκε μερικούς μήνες το πολιτικό σύστημα για να καταλήξει, μετά από κατ’ επίφαση έρευνα –που φωνάζει από παντού συγκάλυψη– στο σημείο από όπου ξεκίνησε το επικοινωνιακό αφήγημα αποποίησης ευθυνών του Μαξίμου την αμέσως επόμενη μέρα του τραγικού συμβάντος.
Τα κόμματα της αντιπολίτευσης από την πλευρά τους κάνουν λόγο για προσπάθεια συγκάλυψης από το Μαξίμου. ΣΥΡΙΖΑ, ΚΚΕ, Ελληνική Λύση και Νέα Αριστερά κατέθεσαν τα δικά τους πορίσματα στα οποία γίνεται λόγος και για πιθανές ποινικές ευθύνες πολιτικών, ενώ το ΠΑΣΟΚ ζητάει τη διενέργεια προανακριτικής επιτροπής, κάνοντας λόγο για προσχηματική διαδικασία.
Αρκούσαν οι ψήφοι των βουλευτών της Ν.Δ. για να εγκριθεί το πόρισμα, που αναμένεται προς συζήτηση στη Βουλή την ερχόμενη Τετάρτη. Κι ας φωνάζουν οι συγγενείς των θυμάτων πως η επιτροπή αγνόησε στοιχεία της έρευνας και της πραγματογνωμοσύνης, και ας μην κλήθηκαν να καταθέσουν άνθρωποι-κλειδιά, και ας επέτρεψε η ίδια η διαδικασία εξεταζόμενους μάρτυρες να σιωπούν ή να ψεύδονται κατ’ επανάληψη. Το θεσμικό σύστημα έχει τις δικλείδες ασφαλείας για να προστατεύει τους δικούς του ανθρώπους. Το περιγράφουν χαρακτηριστικά οι συγγενείς των θυμάτων, όταν κάνουν λόγο «για ένα ταβάνι, πάνω από το οποίο αδυνατεί κανείς να ζητήσει ευθύνες».
Με αυτό το «τέρας» θεσμικής ατιμωρησίας βρίσκονται αντιμέτωποι οι συγγενείς των θυμάτων, που σηκώνουν στις πλάτες τους τόσο το έργο της δικαστικής διερεύνησης και απόδοσης ευθυνών, αλλά και της κινητοποίησης της κοινωνικής αντιπολίτευσης που αντιλαμβάνεται ότι το πολιτικό σύστημα θα κάνει ό,τι μπορεί για να μην αποδοθεί δικαιοσύνη.
Στις 18 Μαρτίου, η Μαρία Καρυστιανού, πρόεδρος του Συλλόγου «Τέμπη 28-2-2023», θα βρεθεί ενώπιον της Ευρωπαϊκής Επιτροπής για να ζητήσει στήριξη στον αγώνα των θυμάτων για κατάργηση των διατάξεων που δίνουν ασυλία στους πολιτικούς που ευθύνονται για τέτοια εγκλήματα. Ένα πάνδημο αίτημα, που συνυπογράφουν περισσότεροι από 1,3 εκατ. συμπολίτες μας. Παράλληλα ήδη συγγενείς θυμάτων κατέθεσαν συμπληρωματική μήνυση στην Εισαγγελία Πρωτοδικών Λάρισας, ζητώντας την αναβάθμιση του κατηγορητηρίου και την ποινική δίωξη σε βάρος πολιτικών προσώπων αλλά και στελεχών της Hellenic Train, της ΕΡΓΟΣΕ, της ΓΑΙΟΣΕ, του ΟΣΕ και της ΡΑΣ (Ρυθμιστικής Αρχής Σιδηροδρόμων). Αυτό που ζητούν οι συγγενείς είναι να διερευνηθεί τυχόν δόλος των εμπλεκόμενων αυτών προσώπων, που, όπως φαίνεται και από την μέχρι τώρα διερεύνηση, γνώριζαν την κατάσταση του σιδηροδρόμου, είχαν επανειλημμένα δεχτεί από υπηρεσιακούς παράγοντες προειδοποιήσεις για τα κενά ασφαλείας, επέτρεπαν με τις αποφάσεις τους την επισφαλή λειτουργία του σιδηροδρομικού δικτύου που οδήγησε στο δυστύχημα της 28ής Φεβρουαρίου.
Η κοινωνία παρακολουθεί με αίσθημα οργής την προσπάθεια συγκάλυψης. Αναγνωρίζει πως είναι η εικόνα ενός καθεστώτος που συμπεριφέρεται αρπακτικά και αλαζονικά απέναντι στην κοινωνία και τη χώρα. Οι ελίτ ποντάρουν ότι μπροστά στην εικόνα παντοδυναμίας που εμφανίζουν, η κοινωνία θα μπλοκάρει, θα παγώσει. Και όμως η καθαρτήρια δύναμη της δικαιοσύνης είναι ο μόνος δρόμος για να δικαιωθούν τα 57 θύματα, για να ησυχάσουν οι εφιάλτες των επιζώντων, για να πάψει να βιάζεται τόσο βάναυσα η αξιοπρέπεια ενός λαού σε μια χώρα που επιβάλλεται ως μονόδρομος το «πάμε κι όπου βγει».
