Ο Αλέξης Τσίπρας στην κηδεία του Ούγκο Τσάβες. Του Δημήτρη Υφαντή
Δεν μπορεί, βεβαίως, να καταχωριστεί σε κανενός είδους εθιμοτυπικό πρωτόκολλο η εσπευσμένη επίσκεψη του προέδρου της Κ.Ο. του ΣΥΡΙΖΑ στη Βενεζουέλα, για να παραστεί στην κηδεία του Ούγκο Τσάβες. Τέτοιες κινήσεις εκπέμπουν ισχυρά μηνύματα. Μέσα από ένα εύρος στάσεων (μία τυπική ανακοίνωση συλλυπητήριων, μία πολιτική δήλωση ταύτισης και έμπνευσης έως και τη φυσική παρουσία) οι επιλογές έχουν βαρύτητα. Η δήλωση του Αλ. Τσίπρα απηχούσε ένα ξεκάθαρο προσανατολισμό συστράτευσης στο δρόμο της ανατροπής του νεοφιλελεύθερου μονόδρομου και της αντίστασης στους γεωπολιτικούς καταναγκασμούς: «Ο ηγέτης του λαού της Βενεζουέλας, των λαών της Λατινικής Αμερικής, ένας εμπνευστής των ιδεών της Δημοκρατίας και των μεγάλων επαναστατικών δημοκρατικών και προοδευτικών κατακτήσεων, έφυγε πολύ πρόωρα από κοντά μας.
Ο Ούγκο Τσάβες, κάτω από εξαιρετικά δύσκολες συνθήκες, μπόρεσε να οδηγήσει το λαό του και τους λαούς της Λατινικής Αμερικής σε δρόμους δημοκρατίας, λαϊκής κυριαρχίας και κοινωνικής απελευθέρωσης. Ακολούθησε άξια το δρόμο του Σαλβαδόρ Αλιέντε, του Τσε, του Αουγκούστο Σαντίνο, του Χούλιο Αρμπένζ, αλλά και τους ηγέτες της μεγάλης απελευθέρωσης της πατρίδας του, τον Φρανσίσκο ντε Μιράντα και τον Σιμόν Μπολίβαρ.
Σε καιρούς δύσκολους έστρεψε τα φώτα της παγκόσμιας κοινότητας σε μία ολόκληρη ήπειρο που αυτή τη φορά δεν ήταν πειραματόζωο βάρβαρων νεοφιλελεύθερων πολιτικών, αλλά δημιουργικό εργαστήριο δημοκρατικής διακυβέρνησης και εθνικής ανεξαρτησίας.
Ο Ούγκο Τσάβες εναντιώθηκε στην καταπίεση και υπεράσπισε τα φτωχά λαϊκά στρώματα. Έδωσε μεγάλες μάχες ώστε να εξαλειφθεί η φτώχεια και η κοινωνική εξαθλίωση. Γι’ αυτό και έγινε σύμβολο για τη συντριπτική πλειοψηφία του λαού του.
Οι άνθρωποι φεύγουν, η σπορά τους όμως μένει. Είμαι βέβαιος ότι ο λαός του Μπολίβαρ θα συνεχίσει να πορεύεται το δρόμο της απελευθέρωσης και της κοινωνικής δικαιοσύνης. Δρόμο που αργά ή γρήγορα θα πορευτούν και άλλοι λαοί σε ολόκληρο τον κόσμο».
Μετά τη δήλωσή του αυτή ήταν μάλλον αναμενόμενο το ταξίδι-αστραπή, όπου ο Α. Τσίπρας όχι μόνο έλαβε μέρος στην παλλαϊκή κηδεία, αλλά είχε και συναντήσεις και συνομιλίες με τον αντιπρόεδρο της χώρας Ν. Μαδούρο (τον υποδέχτηκε ο ίδιος στο αεροδρόμιο και τον οδήγησε στη σορό του Τσάβες) καθώς και με τον πρόεδρο της Κούβας, Ρ. Κάστρο, τον τέως πρόεδρο της Βραζιλίας, Λούλα ντα Σίλβα, την πρόεδρο της Βραζιλίας, Ντ. Ρουσέφ και τον πρόεδρο του Εκουαδόρ, Ρ. Κορρέα.
Δεν είναι καθόλου τυχαίο που οι ποικιλώνυμοι και λαλίστατοι σχολιαστές κάθε πρωτοβουλίας και δημόσιας παρουσίας του προέδρου της Κ.Ο. του ΣΥΡΙΖΑ, εν προκειμένω, επέλεξαν να σιωπήσουν. Προφανώς όχι από σεβασμό στη μνήμη του Ούγκο Τσάβες…
