Ποιο είναι το μήνυμα της 1ης Συνδιάσκεψης της ΑΝΤΑΡΣΥΑ για την Αριστερά;
Μετά από δυόμισι χρόνια η ΑΝΤΑΡΣΥΑ πραγματοποίησε, πριν από μια βδομάδα, την 1η της Συνδιάσκεψη, με την οποία κατέδειξε ότι έχει τη δική της πολιτική και στρατηγική πρόταση, όχι για τον εαυτό της, αλλά για το συμφέρον του μαχόμενου μαζικού κινήματος και της προοπτικής του. Εκτιμάμε, λοιπόν, ότι μόνο μια Αριστερά πραγματικά αντικαπιταλιστική, μπορεί σήμερα να αποτελέσει τη ραχοκοκαλιά του πανεργατικού-παλλαϊκού ξεσηκωμού, αλλά και να ανοίξει δρόμους για πραγματικές ρήξεις και ανατροπές. Γι’ αυτό και θέλει να βρει δρόμους επικοινωνίας, διαλόγου, κοινής δράσης και συνδιαμόρφωσης με αγωνιστές και συλλογικότητες που αναφέρονται στον επαναστατικό δρόμο, με όλες κι όλους που σήμερα επιχειρούν να προσεγγίσουν, από διαφορετικούς δρόμους και αφετηρίες, την προοπτική ανατροπής και που μπορούν να συσπειρωθούν γύρω από ένα αντικαπιταλιστικό ανατρεπτικό πρόγραμμα και την αναζήτηση μιας σύγχρονης σοσιαλιστικής και κομμουνιστικής προοπτικής. Η ΑΝΤΑΡΣΥΑ θέλει, λοιπόν, να παίξει πρωτοπόρο ρόλο στη συγκρότηση μιας μετωπικής αντικαπιταλιστικής Αριστεράς που η εποχή μας απαιτεί.
Και για τον αγωνιζόμενο κόσμο τι προτείνετε;
Η ΑΝΤΑΡΣΥΑ προτείνει να διαμορφώσουμε, μέσα από το συντονισμό των σημερινών αντιστάσεων και μέσα από την κοινή δράση όλων των ρευμάτων του αγώνα, ένα πραγματικό εργατικό και λαϊκό αγωνιστικό μέτωπο ρήξης, νίκης και ανατροπής. Γιατί πιστεύουμε πως ένα τέτοιο ενωτικό μέτωπο, μια τέτοια κοινωνική συμμαχία των αγωνιζόμενων λαϊκών μαζών, με εργατική ηγεμονία και ανατρεπτική πολιτική προοπτική, μπορεί να νικήσει την οποιαδήποτε κυβέρνηση εφεύρουν και τον οποιοδήποτε Παπανδρέου, Σαμαρά ή Παπαδήμ(ι)ο και να ανατρέψει την επίθεση, να επιβάλει κατακτήσεις και αντιστροφή της ιστορικής πορείας. Σε μια τέτοια κατεύθυνση μπορούν να ενοποιηθούν οι αντιστάσεις, οι αναγκαίες διαδικασίες στη βάση του εργατικού κινήματος και οι μορφές λαϊκής αυτοοργάνωσης, να οργανωθεί δημοκρατικά και αποτελεσματικά η εργατική και λαϊκή πάλη απέναντι στο αστικό κράτος και τους μηχανισμούς του. Γνώμη μας είναι ότι ένα κίνημα γίνεται πραγματικά πολιτικά επικίνδυνο, ανατρεπτικό και τελικά νικηφόρο όταν το ίδιο -και όχι μόνο οι όποιες πολιτικές ή κινηματικές πρωτοπορίες- αγκαλιάζει στόχους και αιτήματα που ορίζουν τη ρήξη με την κυρίαρχη πολιτική, όταν για παράδειγμα το γενικό «Να φύγουν όλοι» ή η απαίτηση να ικανοποιηθούν οι λαϊκές ανάγκες συνδυάζεται με την απαίτηση να περάσει ο έλεγχος στα χέρια των εργαζομένων, για να επιβάλουν διαγραφή του χρέους και έξοδο από το ευρώ και την Ε.Ε., και όταν οι μορφές ταξικής συγκρότησης, διεκδίκησης και αυτοοργάνωσης το κάνουν πραγματικά αντίπαλο δέος απέναντι στους καπιταλιστές και τις κυβερνήσεις τους.
Άμεσα μπροστά μας τίθεται το καθήκον της στήριξης των αγώνων ενάντια στη νέα συγκυβέρνηση ΠΑΣΟΚ-Ν.Δ.-ΛΑΟΣ και τη νέα δανειακή σύμβαση που ετοιμάζουν (απείρως χειρότερη από την προηγούμενη), το νέο «μνημόνιο του κουρέματος» και η πάλη κατά του πιο αντιλαϊκού προϋπολογισμού της μεταπολίτευσης, αλλά και ο αγώνας για να μην περάσουν, όσο αυτό είναι δυνατό, οι επιχειρησιακές συμβάσεις, οι απολύσεις στο δημόσιο και ιδιωτικό τομέα, οι ιδιωτικοποιήσεις και η καταβαράθρωση των μισθών και συντάξεων. Με μπλόκα, διαδηλώσεις, καταλήψεις επιχειρήσεων που κλείνουν, δημόσιων κτιρίων και χώρων, με απεργίες και αγώνες διαρκείας, με λαϊκές συνελεύσεις, γενικευμένη ανυπακοή στα χαράτσια, με δίκτυα αλληλεγγύης, να δώσουμε τη μάχη μέχρι τον πανεργατικό-παλλαϊκό ξεσηκωμό. Οι λαϊκές συνελεύσεις πρέπει να γίνουν τα κύτταρα αντίστασης και αλληλεγγύης σε κάθε γειτονιά, για να αποτραπεί η κοινωνική εξαθλίωση. Ταυτόχρονα, πρέπει να οργανωθούν οι αντιστάσεις σε όλες τις βαθμίδες της εκπαίδευσης, όπως και στο χώρο της υγείας, για να μην εφαρμοστούν τα μέτρα διάλυσης της δημόσιας δωρεάν παιδείας και υγείας και να συνδεθούν με τις λαϊκές αντιστάσεις σε κάθε γειτονιά, αλλά και σε έναν ευρύτερο συντονισμό των συντονισμών.
Πώς τοποθετείστε απέναντι στις τελευταίες εξελίξεις και τη συγκυβέρνηση ΠΑΣΟΚ-Ν.Δ.-ΛΑΟΣ;
Η πρωθυπουργία Παπαδήμου δεν καθορίστηκε από τις γελοιοποιημένες ηγεσίες των ΠΑΣΟΚ-Ν.Δ.-ΛΑΟΣ, αλλά απευθείας από τη «μαύρη συμμαχία» του ΔΝΤ, της Ε.Ε., των τραπεζικών ομίλων, του ελληνικού κεφαλαίου και των «νταβατζήδων» των ΜΜΕ. Παπανδρέου και Σαμαράς, με δεκανίκι τον Καρατζαφέρη, αφού κατεξευτελίστηκαν για μία εβδομάδα στην άχαρη προσπάθειά τους να σώσουν τα προσχήματα, συμπράττουν ανοικτά πια σε ένα «μαύρο μέτωπο» για να προχωρήσει η σκληρή αντεργατική και αντιλαϊκή πολιτική της Δανειακής Σύμβασης, των παλιών και των νέων μνημονίων, που οδηγούν σε πτώχευση το λαό, σε ξεπούλημα το δημόσιο πλούτο και σε ακύρωση ακόμα και των τυπικών σημείων δημοκρατίας και λαϊκής κυριαρχίας. Όσο κι αν κομπάζουν, η συγκυβέρνησή τους δεν θα είναι το άθροισμα της δύναμής τους, αλλά το γινόμενο της δυσαρέσκειας και της οργής του λαού για το σάπιο αστικό πολιτικό σύστημα.
Η ΑΝΤΑΡΣΥΑ καλεί σε άμεση κλιμάκωση των αγώνων, χωρίς καμιά ανακωχή – καμιά αναστολή των κινητοποιήσεων, για την ανατροπή των χαρατσιών, των απολύσεων, των περικοπών, που ψήφισε η προηγούμενη κυβέρνηση και θα συνεχίσει η νέα. Το μαζικό εργατικό και λαϊκό κίνημα μπορεί να αποκρούσει και να ανατρέψει και τη νέα επίθεση, όπως τσαλάκωσε και πέταξε στα σκουπίδια της ιστορίας και την κυβέρνηση Παπανδρέου.
Σε αυτή την υπόθεση πρέπει να συμβάλει, με την κοινή της δράση η Αριστερά, αντί να ζητά διαρκώς εκλογές. Ο λαός βγαίνει ήδη στους δρόμους κατά του κοινοβουλευτικού πραξικοπήματος. Το τριήμερο του Πολυτεχνείου, με αποκορύφωμα την παλλαϊκή πορεία στις 17 Νοέμβρη (που θα είναι η μαζικότερη πορεία του Πολυτεχνείου των τελευταίων ετών), θα δώσει την πρώτη δική του απάντηση.
