Το Business Week της 15/4 έσπευσε να εκφράσει την ανησυχία του ότι οι επί ένα μήνα εκτυλισσόμενες διαδηλώσεις υπονομεύουν την εμπιστοσύνη και έχουν αρνητική επίδραση στην οικονομική μεγέθυνση και στον τουρισμό. Από κοντά και η γνωστή μας εταιρία αξιολόγησης Moody’s που δήλωσε ότι ενδέχεται να ζημιωθεί η αξιολόγηση της Ταϊλάνδης. Η πιο σοβαρή Wall Street Journal επισημαίνει ότι η επιχειρηματική κοινότητα και η μεσαία τάξη της Μπανγκόκ στηρίζουν την πραξικοπηματική κυβέρνηση του Δημοκρατικού Κόμματος του Άμπχισιτ Βετζατζίβα και θεωρούν τα Κόκκινα Πουκάμισα επικίνδυνα για τη χώρα.
Η κυβέρνηση επιχειρεί να παρουσιάσει το κίνημα ως «τρομοκρατικό» και ότι επιδιώκει να ανατρέψει τη μοναρχία, θεσμό ιερό για τους παραδοσιακούς Ταϊλανδούς, προσπαθώντας να κινητοποιήσει τα συντηρητικά αντανακλαστικά και να δικαιολογήσει ευρύτερα μέτρα καταστολής. Ο λόγος της μεγάλης ανησυχίας της κυβέρνησης και του κατεστημένου, γράφει η WSJ, είναι το βάθος και η ένταση της υποστήριξης προς το κίνημα, καθώς μεγάλα τμήματα του πληθυσμού ενώθηκαν με τα Κόκκινα Πουκάμισα. Και όχι μόνο χωρικοί αλλά και κάτοικοι της Μπανγκόκ, διαψεύδοντας εκείνους που θεωρούσαν ότι επρόκειτο για ένα κίνημα του χωριού ενάντια στην πόλη.
Επίσης, η οργανωμένη παρουσία, οι μη βίαιες κινητοποιήσεις και η αφοσίωση στο σκοπό τους που επέδειξαν οι διαδηλωτές διέλυσαν τις ψευδαισθήσεις όλων όσοι πίστευαν ότι επρόκειτο περί πληρωμένου όχλου. Ανησυχία προκαλεί, επίσης, η επίδραση που έχει το κίνημα στους βουδιστές μοναχούς και στους απλούς αστυνομικούς και στρατιώτες. Οι αστυνομικοί κράτησαν ουδέτερη στάση. Πολλοί μοναχοί πήραν μέρος στις διαδηλώσεις και την περασμένη εβδομάδα όλο και περισσότεροι στρατιώτες έδειχναν σημάδια αδελφοποίησης με τους διαδηλωτές.
Εν τω μεταξύ φαίνεται πως εμφανίστηκαν τα πρώτα ρήγματα και μέσα στην κυβέρνηση. Ο υπουργός Εξωτερικών της Ταϊλάνδης, μιλώντας τη Δευτέρα 12/4, στο πανεπιστήμιο Τζονς Χόπκινς των ΗΠΑ, είπε πως η αναταραχή στη χώρα αποτελεί «τραυματική εμπειρία», εντούτοις αποτελεί «μέρος μιας διαδικασίας προς μια πιο ανοιχτή και δημοκρατική κοινωνία».
Ενδεικτική των εξελίξεων είναι η άποψη συνεργάτη του Ινστιτούτου Νοτιοασιατικών Μελετών της Σιγκαπούρης, ο οποίος έγραψε στην Jakarta Globe (15/4): «Το πρόγραμμα των Κόκκινων Πουκάμισων είναι εντυπωσιακό. Αγωνίζονται για τη δημοκρατία, την εξάλειψη της κυριαρχίας της εξουσίας από τις ελίτ, την ενίσχυση της κατώτερης τάξης και για μια τροποποίηση του Συντάγματος έτσι ώστε να αποκατασταθεί η λαϊκή κυριαρχία. Παρ’ όλο που αρχικά εμφανίστηκαν ως οπαδοί του φυγάδα Τακσίν που ανατράπηκε από πραξικόπημα το 2006, οι Κόκκινοι αποστασιοποιούνται πλέον απ’ αυτόν. Δίνουν μάχη κατά της κοινωνικής αδικίας και των δύο μέτρων και σταθμών που επικρατούν επί μακρόν στην ταϊλανδέζικη κοινωνία, μια στάση η οποία δεν ευθυγραμμίζεται με τα συμφέροντα του Τακσίν».
