Της Ελπίδας Αλεβίζου. Τα παιδιά του νεοφιλελευθερισμού, μεγαλωμένα με νταντά τη βία της τηλεόρασης και του play station, περνώντας ατέλειωτες ώρες στα internet café σκοτώνοντας ανθρωπάκια, δεν χόρτασαν το παιχνίδι του πάρκου, δεν έπαιξαν με το χώμα και δεν γρατζούνισαν το γόνατο. Τα πρωινά του Σαββάτου εκπαιδεύονταν στον καταναλωτισμό των πολυκαταστημάτων και των σουπερ- μάρκετ. Παίρνοντας ισχυρές ιδεολογικές δόσεις γκρίζας διαφήμισης από τα ΜΜΕ και με την παραπλανητική ρητορεία του νεοφιλελεύθερου δόγματος περί ατομικής ελευθερίας, χωρίς καμία αναφορά βεβαίως στην κοινωνική δικαιοσύνη, πορεύονταν στα σκοτάδια του ψέματος.

Πείστηκαν ότι κάθε ένας καθαρίζει μόνος του το μέλλον του και άμα λάχει γίνεται και Βαρδινογιάννης, από ευκαιρίες άλλο τίποτα. Απομονωμένα από κάθε συλλογική πράξη, ζώντας τους ρυθμούς της βαρβαρότητας, ψάχνουν τώρα για την ατομική τους διέξοδο. Γκαρσόνια, courier, υπάλληλοι πολυκαταστημάτων, ψυκτικοί, δάσκαλοι, φοιτητές ζουν σήμερα τον εφιάλτη της ανεργίας, ζουν μια αδιέξοδη κατάσταση που θεωρούν ότι κανένα κόμμα δεν θα επηρεάσει τη δική τους ζωή -500 ευρώ έπαιρναν, 500 θα παίρνουν. Είναι τραγικά μικρό το ποσοστό των νέων που συνειδητοποιούν τι σημαίνει εκμετάλλευση ανθρώπου από άνθρωπο. Σε αυτό το πλαίσιο η συντριπτική πλειοψηφία της νεολαίας του νεοφιλελευθερισμού δεν είναι πολιτικοποιημένη.
Από την άλλη ακτιβιστές, φασίστες, αναρχοαυτόνομοι, αναιμικές αριστερές κομματικές νεολαίες χρωματίζουν ανάλογα μικρό ποσοστό του συνόλου της σημερινής νεολαίας. Οι κομματικές νεολαίες των παραδοσιακών κομμάτων της Aριστεράς, συμπαγείς και χειραγωγούμενες, μη έχοντας τα απαραίτητα νεανικά επαναστατικά αντανακλαστικά, δεν καταφέρνουν να είναι ένα κλικ αριστερότερα των κομμάτων τους, όπως οι νεολαίες προηγούμενων δεκαετιών.
Η ΕΚΟΝ Ρήγας Φεραίος το 1978 υποστήριξε ριζοσπαστικότερες θέσεις και κομματικά στελέχη του ΚΚΕ εσωτ. τη διέλυσαν στέλνοντας δεκαεννέα χρονών παιδιά στο σπίτι τους. Η ΚΝΕ αποχώρησε το 1989, διαφωνώντας με την κυβέρνηση συνεργασίας Τζανετάκη, αλλά και με τα συμπεράσματα από την κρίση και την πτώση του υπαρκτού. Στη νεολαία ΠΑΣΟΚ έγιναν, για τους ίδιους λόγους, μαζικές διαγραφές από τον Ανδρέα Παπανδρέου την περίοδο 1976-1980.
Οι νεολαίες της Aριστεράς δεν καταφέρνουν να πλησιάσουν τους συνομηλίκους τους στις γειτονιές και στους χώρους δουλειάς, δεν καταφέρνουν να μειώσουν το ιδεολογικό χάσμα και να διοχετεύσουν τις ιδέες της Aριστεράς στα παιδιά των λαϊκών στρωμάτων. Ένα ελπιδοφόρο μήνυμα από τον φοιτητικό χώρο έχουμε την περίοδο του άρθρου 16, που πλατιά στρώματα των νέων έκαναν το αριστερό «κλικ» βγαίνοντας στους δρόμους, διαδηλώνοντας μαζικά.
Αθώα θύματα, λοιπόν, τα παιδιά του νεοφιλελευθερισμού, μιας κακής εκπαίδευσης των κάθε λογής μεγάλων.

*Η Ελπίδα Αλεβίζου είναι μέλος της Ανοιχτής Πόλης

 

Σχόλια

Σου άρεσε αυτό το άρθρο; Ενίσχυσε οικονομικά την προσπάθειά μας!