Υπόκλιση Βενιζέλου στις διαταγές της τρόικας. Του Δημήτρη Υφαντή.
Πόσες φορές το είδαμε το έργο; Διλήμματα, απειλές, εκβιασμοί, μονόδρομοι, τελεσίγραφα, θριαμβολογίες, διαψεύσεις, μέτρα σοκ. Μπορούμε να τις απαριθμήσουμε μία προς μία. Ε, λοιπόν, το ξαναζήσαμε και αυτή τη φορά, αλλά παιγμένο σε… γρήγορη κίνηση. Αυτή η παραλλαγή δεν ζάλισε κανέναν, παρά μόνο κλόνισε ακόμα πιο απειλητικά τα σαθρά θεμέλια της παραπαίουσας κυβερνητικής πλειοψηφίας.
Δικαίως απορεί κάποιος. Κάνουν πως δεν καταλαβαίνουν ή δεν καταλαβαίνουν στ’ αλήθεια; Σε ποιο περιβάλλον βρίσκονται, σε τι δεσμεύονται, πού βάζουν την υπογραφή τους ως θλιβεροί μεσάζοντες του ΔΝΤ και της Ε.Ε. Είναι δυνατόν να θεωρούν τον κόσμο, μετά ενάμιση χρόνο Μνημονίου και μετά από όσα έχουν προηγηθεί τον Ιούνιο σε όλη τη χώρα, τόσο αφελή; Ή μήπως οι χειρισμοί του Βενιζέλου και του Παπανδρέου προδίδουν τη δική τους εγκληματική πολιτική τύφλωση; Πού πήγε η «διαπραγμάτευση» των σκληρών όρων του Μεσοπρόθεσμου, η «εθνική» γραμμή, στην οποία ο… πονηρούλης Βενιζέλος οικοδομούσε τη συναίνεση με ορίζοντα τη συγκυβέρνηση, φιλοδοξώντας βέβαια πρωταγωνιστικό ρόλο για την αφεντιά του; Αναζητείται εκεί που εξατμίστηκε και η φούσκα της κόντρας με την τρόικα. Στη συνέντευξη της επόμενης μέρας όλα κουκουλώθηκαν, ώστε η προθεσμία που δόθηκε ώς τις 15 Σεπτέμβρη -εν είδη τελεσιγράφου- κατά τα συνήθη έθιμα των ευγενών μας συμμάχων, να εξαντληθεί εντός πενθημέρου.
Με την ανακοίνωση του ορυμαγδού των μέτρων αποδεικνύεται ότι οι τύποι που παριστάνουν ότι κυβερνούν εκτός από μοιραίοι και άβουλοι είναι αδίστακτοι. Κάθε μέτρο ακούγεται σαν η χαριστική βολή σε ό,τι ακόμη απομένει μισοζώντανο στην κοινωνία.
– Ιδιωτικοποιούνται με ταχύτητες εξπρές κρατικές επιχειρήσεις, η γη και τα ακίνητα – όσο-όσο στην κυριολεξία, μετά τη χρηματιστηριακή κατάρρευση του καλοκαιριού.
– Γενικεύονται οι συνθήκες εργασιακής ζούγκλας των επιχειρησιακών συμβάσεων και επισπεύδεται η κατάργηση των βαρέων και ανθυγιεινών.
– Υλοποιείται άμεσα το πογκρόμ της εργασιακής εφεδρείας στο Δημόσιο. Ωμά δηλώθηκε ότι αποτελεί διαβατήριο ανεργίας για όσους δεν «αξιοποιήσουν τις ευκαιρίες εργασίας».
– Γενικεύεται το ενιαίο Μισθολόγιο, δηλαδή οι άγριες νέες περικοπές στους μισθούς στο Δημόσιο, επιπλέον των καλοκαιρινών χαρατσιών και της έκτακτης κεφαλικής φοροαφαίμαξης.
– Συλλήβδην ακρωτηριάζεται ο δημόσιος τομέας, δημοτικές υπηρεσίες, καίριοι κοινωνικοί φορείς, όπως της ψυχικής υγείας και της βοήθειας στους εξαρτημένους, ερευνητικοί και αναπτυξιακοί τομείς, η δημόσια τηλεόραση και ραδιοφωνία. Όλα στην πυρά, οι εργαζόμενοι στο δρόμο και το πεδίο ελεύθερο στις δυνάμεις του υγιούς, προπαντός, κέρδους.
– Πλήρης ισοπέδωση στα επαγγέλματα και τις υπηρεσίες, μια σειρά κοινωνικές κατηγορίες βρίσκονται άμεσα αντιμέτωπες με την ολοκληρωτική απαξίωσή τους. Η υγεία και οι μεταφορές παραδίδονται με τους πιο επαχθείς όρους ασύδοτης εκμετάλλευσης στο μεγάλο κεφάλαιο.
– Νέες βάρβαρες περικοπές στις δημόσιες και κοινωνικές δαπάνες εξαγγέλθηκαν ήδη στο προσχέδιο του Προϋπολογισμού του νέου έτους.
Η… βραδυφλεγής αντίδραση της Ν.Δ. δεν οφείλεται σε καθυστερημένα αντανακλαστικά. Ο Α. Σαμαράς με την καταγγελία του Μνημονίου και της συναίνεσης φιλοδοξεί -και το κατορθώνει- να κερδίζει ένα κομμάτι της δυσαρέσκειας. Αλλά η στήριξη που προσφέρει στις κρίσιμες επιλογές της λεηλασίας του εθνικού πλούτου, της κατεδάφισης της Παιδείας, των απολύσεων, της λιτότητας και της προγραφής των μεσαίων στρωμάτων… βρομάει συγκυβέρνηση, το είπε, άλλωστε κι ο Μανώλης…
