Του Μάριου Διονέλλη. Εδώ και αρκετό καιρό δουλεύω με μπλοκάκι.
Είμαι ένας ελεύθερος επαγγελματίας της Ενημέρωσης. Πουλάω λέξεις δηλαδή, αν το δεις τυπικά, για να βγάλω το ψωμί μου. Μερικές από τις λέξεις αυτές γράφτηκαν για να υπερασπίσουν το δίκαιο αίτημα των πολύτεκνων που ζητούν να έχουν ένα επίδομα, να έχουν φοροελαφρύνσεις και μια κάποια βοήθεια για να μεγαλώσουν τα παιδιά τους.
Και πιάσανε τόπο απ’ ό,τι φαίνεται οι λέξεις οι δικές μου και άλλων πολλών. Και έτσι η κυβέρνηση το πήρε απόφαση. Και έτσι το επίδομα δεν θα κοπεί.
Μόνο που βρέθηκε αμέσως το… ισοδύναμο. Θα την πληρώσουν λέει, τα μπλοκάκια και όλοι οι ελεύθεροι επαγγελματίες. Εγώ δηλαδή. Με 150 ευρώ επιπλέον στο τέλος επιτηδεύματος. Το τέλος, δηλαδή, που πληρώνω για να προσπαθώ να βγάλω το ψωμί μου. Έτσι, χωρίς λόγο, χαράτσι κάθε χρόνο επειδή υπάρχω ως ατομική επιχείρηση. Όχι με κάποιο αντάλλαγμα. Μόνο επειδή υπάρχω. Μέχρι πέρυσι ήταν 500. Τώρα, εξαιτίας των τριτέκνων, θα πάει στα 650.
Είναι κρυμμένος στη γωνία και με τραβάει από το μανίκι ο Στουρνάρας για να μετανιώσω για τις λέξεις που τους αφιέρωσα. Να γράψω τις επόμενες λέξεις μου εναντίον τους. Γιατί κύριοι; Γιατί να πληρώσω εγώ για να πάρετε εσείς επίδομα…
Μπορώ να τους πω κι άλλα χειρότερα: Μαζί τα κάναμε τα παιδιά σας; Τι φταίω εγώ να τα πληρώσω; Εξάλλου, εγώ ακόμα δεν έχω καν παιδιά…
Αυτό θέλει όμως κυρίως ο Στουρνάρας. Ακόμα πιο πολύ και από το τέλος επιτηδεύματος, περισσότερο και από τα 650 ευρώ μου, θέλει κυρίως να αντιστρέψει τις λέξεις μου. Στην εφημερίδα, στο ραδιόφωνο, στη γειτονιά και στην παρέα μου. Να με φέρει εναντίον τους. Να φέρει όλους μας εναντίον όλων μας.
Το νου μας. Το παιχνίδι είναι στημένο. Έχει βαθύ χάσμα ανάμεσα σε μας και τον εχθρό και θέλει προσοχή για να μην τον χάσουμε από τα μάτια μας.
Και να είστε σίγουροι πως δεν είναι ο τρίτεκνος…
