Χτύπημα του αγώνα των Παλαιστινίων η απόφαση της κυβέρνησης.
Δύο μόλις μέρες μετά την ψήφιση του Μεσοπρόθεσμου και του εφαρμοστικού νόμου, που συνοδεύτηκε από απίστευτη βία και καταστολή των διαδηλώσεων των πολιτών στο κέντρο της Αθήνας, ήρθε και η ανήκουστη, απαράδεκτη απόφαση της κυβέρνησης για την απαγόρευση του απόπλου του Στόλου της Ελευθερίας II, ο οποίος είχε στόχο να σπάσει συμβολικά τον αποκλεισμό και να παράσχει ανθρωπιστική βοήθεια στην πολύπαθη Γάζα.
Τη Γάζα που από το 2006 -ουσιαστικά όμως από το 1967- βρίσκεται αποκλεισμένη από στεριά και θάλασσα από το Ισραήλ.
Τη Γάζα που τον Δεκέμβρη του 2008-Γενάρη 2009 βομβαρδίστηκε ανελέητα από τη στρατιωτική μηχανή του Ισραήλ.
Τη Γάζα που αντιστέκεται και παλεύει με το θεριό, τη στιγμή που περισσεύει η υποκρισία στο δυτικό κόσμο.
Τη Γάζα που προσδοκά και ελπίζει στην αλληλεγγύη των λαών.
Η κυβερνητική αυτή απόφαση δεν είναι κεραυνός εν αιθρία. Αποτελεί συνέχεια μιας σειράς αποφάσεων, με τις οποίες επιχειρείται γοργή προσέγγιση και στενή συνεργασία με το Ισραήλ.
Η κυβερνητική αυτή απόφαση είναι προϊόν πιέσεων των ΗΠΑ-Ε.Ε.-Ισραήλ και αποδεικνύει περίτρανα ότι ανάμεσα σ’ όλα τ’ άλλα απωλέσαμε και το δικαίωμα ως χώρα να διαμορφώνουμε την εξωτερική μας πολιτική, με ό,τι αυτό συνεπάγεται. Ο πρωθυπουργός, με την πρότασή του για μεταφορά της ανθρωπιστικής βοήθειας στη Γάζα από ελληνικά πλοία μέσω των νόμιμων διαύλων πλεύσης, ουσιαστικά αποδέχεται ντε φάκτο τον αποκλεισμό της Γάζας και την ισραηλινή κατοχή.
Η χρονική στιγμή που γίνονται όλα αυτά δεν είναι τυχαία, όταν:
• Κατ’ αρχάς έχουμε την αραβική άνοιξη, που δημιουργεί ελπίδες σ’ όλο τον αραβικό -και όχι μόνο- κόσμο (την Παρασκευή 8/7/2011 έγινε και πάλι μεγαλειώδης συγκέντρωση στην Πλατεία Ταχρίρ) και προκαλεί μεγάλο πονοκέφαλο στη Δύση και στους συμμάχους της και κυρίως στο Ισραήλ, το οποίο επιδίδεται σε αγώνα δρόμου, προκειμένου να πιέσει τις ηγεσίες των ευρωπαϊκών χωρών να μην επιτρέψουν τον κατάπλου ή τον απόπλου του Στόλου της Ελευθερίας στα λιμάνια τους. Αυτό από μόνο του δείχνει τον πανικό τους. Είναι ξεκάθαρο ότι, αν τα καράβια του στολίσκου πλεύσουν προς τη Γάζα, το Ισραήλ θα δυσκολευτεί πολύ να τα σταματήσει.
• Οι Παλαιστίνιοι σκοπεύουν τον Σεπτέμβριο να θέσουν στη Γενική Συνέλευση του ΟΗΕ θέμα για την αναγνώριση παλαιστινιακού κράτους εντός των συνοριακών γραμμών του 1967.
➢ Η Ευρώπη κλυδωνίζεται από μια πρωτόγνωρη οικονομική και συστημική κρίση. Οι λαϊκές αντιδράσεις έχουν ήδη αρχίσει. Η Τουρκία επιχειρεί επαναπροσέγγιση με το Ισραήλ, η Κύπρος συνεργάζεται κι αυτή με το Τελ Αβίβ για την εξόρυξη υδρογονανθράκων, και το Κουαρτέτο για τη Μέση Ανατολή καλεί όλες τις κυβερνήσεις να αποτρέψουν πάση θυσία την αποστολή του Στόλου της Ελευθερίας στη Γάζα.
Άρα, η απαγόρευση του απόπλου του Στόλου της Ελευθερίας II αποτελεί, στην ουσία της, χτύπημα ενάντια στον αγώνα του παλαιστινιακού λαού για ελευθερία και ανεξαρτησία.
Ο ελληνικός λαός, εμφορούμενος από τις παρακαταθήκες που άφησαν η Εθνική Αντίσταση και ο αντιδικτατορικός αγώνας, έστεκε πάντα στο πλευρό των λαών που αγωνίζονταν για ελευθερία και δημοκρατία και είχε πάντα εξαιρετικές σχέσεις με τους Παλαιστίνιους. Η Μεσόγειος, αιώνες τώρα, αποτελούσε δίαυλο επικοινωνίας ανάμεσα στους λαούς της.
Γιατί αυτό θα πρέπει να αλλάξει σήμερα;
Σήμερα βιώνουμε κι εμείς τη δική μας «νάκμπα» (καταστροφή). Η γη, ο αέρας και οι θάλασσές μας ξεπουλιούνται όσο-όσο για χάρη του χρέους, οι «σύμμαχοί μας» μας θεωρούν παρίες της Ε.Ε. ,το πολιτικό κατεστημένο κάνει υποκλίσεις στην τρόικα και τα αρπακτικά ακονίζουν τα νύχια τους, ενώ ο λαός μας βρίσκεται στις πλατείες και στους δρόμους για να ανατρέψει τα σχέδιά τους.
Είναι, λοιπόν, ξεκάθαρο ότι, υπερασπιζόμενοι το στολίσκο της Ελευθερίας, υπερασπίζουμε τον αγώνα του παλαιστινιακού λαού για ελευθερία και ανεξαρτησία, υπερασπίζουμε ταυτόχρονα και τη δική μας αξιοπρέπεια και τη δική μας ανεξαρτησία.
Ο στόλος πρέπει να αποπλεύσει, και όλοι εμείς οφείλουμε να αγωνιστούμε γι’ αυτό, να γίνουμε η δύναμη που θα σπρώξει τα καράβια στη Μεσόγειο, που θα αναγκάσει την κυβέρνηση να άρει τον αποκλεισμό.
Σήμερα παρά ποτέ είναι τρομερά επίκαιρα τα λόγια του μεγάλου ποιητή της Παλαιστίνης, του Μαχμούντ Νταρουίς, και αφορούν κι εμάς τους Έλληνες:
Τη Γάζα που από το 2006 -ουσιαστικά όμως από το 1967- βρίσκεται αποκλεισμένη από στεριά και θάλασσα από το Ισραήλ.
Τη Γάζα που τον Δεκέμβρη του 2008-Γενάρη 2009 βομβαρδίστηκε ανελέητα από τη στρατιωτική μηχανή του Ισραήλ.
Τη Γάζα που αντιστέκεται και παλεύει με το θεριό, τη στιγμή που περισσεύει η υποκρισία στο δυτικό κόσμο.
Τη Γάζα που προσδοκά και ελπίζει στην αλληλεγγύη των λαών.
Η κυβερνητική αυτή απόφαση δεν είναι κεραυνός εν αιθρία. Αποτελεί συνέχεια μιας σειράς αποφάσεων, με τις οποίες επιχειρείται γοργή προσέγγιση και στενή συνεργασία με το Ισραήλ.
Η κυβερνητική αυτή απόφαση είναι προϊόν πιέσεων των ΗΠΑ-Ε.Ε.-Ισραήλ και αποδεικνύει περίτρανα ότι ανάμεσα σ’ όλα τ’ άλλα απωλέσαμε και το δικαίωμα ως χώρα να διαμορφώνουμε την εξωτερική μας πολιτική, με ό,τι αυτό συνεπάγεται. Ο πρωθυπουργός, με την πρότασή του για μεταφορά της ανθρωπιστικής βοήθειας στη Γάζα από ελληνικά πλοία μέσω των νόμιμων διαύλων πλεύσης, ουσιαστικά αποδέχεται ντε φάκτο τον αποκλεισμό της Γάζας και την ισραηλινή κατοχή.
Η χρονική στιγμή που γίνονται όλα αυτά δεν είναι τυχαία, όταν:
• Κατ’ αρχάς έχουμε την αραβική άνοιξη, που δημιουργεί ελπίδες σ’ όλο τον αραβικό -και όχι μόνο- κόσμο (την Παρασκευή 8/7/2011 έγινε και πάλι μεγαλειώδης συγκέντρωση στην Πλατεία Ταχρίρ) και προκαλεί μεγάλο πονοκέφαλο στη Δύση και στους συμμάχους της και κυρίως στο Ισραήλ, το οποίο επιδίδεται σε αγώνα δρόμου, προκειμένου να πιέσει τις ηγεσίες των ευρωπαϊκών χωρών να μην επιτρέψουν τον κατάπλου ή τον απόπλου του Στόλου της Ελευθερίας στα λιμάνια τους. Αυτό από μόνο του δείχνει τον πανικό τους. Είναι ξεκάθαρο ότι, αν τα καράβια του στολίσκου πλεύσουν προς τη Γάζα, το Ισραήλ θα δυσκολευτεί πολύ να τα σταματήσει.
• Οι Παλαιστίνιοι σκοπεύουν τον Σεπτέμβριο να θέσουν στη Γενική Συνέλευση του ΟΗΕ θέμα για την αναγνώριση παλαιστινιακού κράτους εντός των συνοριακών γραμμών του 1967.
➢ Η Ευρώπη κλυδωνίζεται από μια πρωτόγνωρη οικονομική και συστημική κρίση. Οι λαϊκές αντιδράσεις έχουν ήδη αρχίσει. Η Τουρκία επιχειρεί επαναπροσέγγιση με το Ισραήλ, η Κύπρος συνεργάζεται κι αυτή με το Τελ Αβίβ για την εξόρυξη υδρογονανθράκων, και το Κουαρτέτο για τη Μέση Ανατολή καλεί όλες τις κυβερνήσεις να αποτρέψουν πάση θυσία την αποστολή του Στόλου της Ελευθερίας στη Γάζα.
Άρα, η απαγόρευση του απόπλου του Στόλου της Ελευθερίας II αποτελεί, στην ουσία της, χτύπημα ενάντια στον αγώνα του παλαιστινιακού λαού για ελευθερία και ανεξαρτησία.
Ο ελληνικός λαός, εμφορούμενος από τις παρακαταθήκες που άφησαν η Εθνική Αντίσταση και ο αντιδικτατορικός αγώνας, έστεκε πάντα στο πλευρό των λαών που αγωνίζονταν για ελευθερία και δημοκρατία και είχε πάντα εξαιρετικές σχέσεις με τους Παλαιστίνιους. Η Μεσόγειος, αιώνες τώρα, αποτελούσε δίαυλο επικοινωνίας ανάμεσα στους λαούς της.
Γιατί αυτό θα πρέπει να αλλάξει σήμερα;
Σήμερα βιώνουμε κι εμείς τη δική μας «νάκμπα» (καταστροφή). Η γη, ο αέρας και οι θάλασσές μας ξεπουλιούνται όσο-όσο για χάρη του χρέους, οι «σύμμαχοί μας» μας θεωρούν παρίες της Ε.Ε. ,το πολιτικό κατεστημένο κάνει υποκλίσεις στην τρόικα και τα αρπακτικά ακονίζουν τα νύχια τους, ενώ ο λαός μας βρίσκεται στις πλατείες και στους δρόμους για να ανατρέψει τα σχέδιά τους.
Είναι, λοιπόν, ξεκάθαρο ότι, υπερασπιζόμενοι το στολίσκο της Ελευθερίας, υπερασπίζουμε τον αγώνα του παλαιστινιακού λαού για ελευθερία και ανεξαρτησία, υπερασπίζουμε ταυτόχρονα και τη δική μας αξιοπρέπεια και τη δική μας ανεξαρτησία.
Ο στόλος πρέπει να αποπλεύσει, και όλοι εμείς οφείλουμε να αγωνιστούμε γι’ αυτό, να γίνουμε η δύναμη που θα σπρώξει τα καράβια στη Μεσόγειο, που θα αναγκάσει την κυβέρνηση να άρει τον αποκλεισμό.
Σήμερα παρά ποτέ είναι τρομερά επίκαιρα τα λόγια του μεγάλου ποιητή της Παλαιστίνης, του Μαχμούντ Νταρουίς, και αφορούν κι εμάς τους Έλληνες:
Εσείς που περνάτε μέσα από λόγια εφήμερα
ήρθε η ώρα να φύγετε…
φύγετε, λοιπόν,
από τη χώρα μας,
από τη γη μας,
απ’ τη θάλασσά μας,
από το στάρι,
απ’ το αλάτι μας,
απ’ την πληγή μας,
από παντού.
Φύγετε απ’ τις μνήμες της μνήμης,
εσείς που περνάτε μέσα από λόγια εφήμερα!
Ευγενία Σιούτη
Σχόλια
