Του Γιώργου Μιχαλόπουλου*
Ευρωπαϊκή Ένωση: Ξέρουμε από ποιους και γιατί δημιουργήθηκε και λέμε να την αλλάξουμε, να την κάνουμε Ευρώπη των λαών.
Πώς θα την κάνουμε Ευρώπη των λαών;
Ακούγονται ορισμένες φωνές ενάντια σ’ αυτή την Ε.Ε. και ονομάζονται αντιευρωπαϊστές. Ποιος είναι πιο ευρωπαίος; Αυτός που δε λέει λέξη ενάντια σ’ αυτή την Ευρώπη ή αυτός που τολμάει να πει έστω και «έξω απ’ αυτή την Ευρώπη»;
Μπορεί να γίνει Ευρώπη των λαών με τις νεοφιλελεύθερες πολιτικές (πολιτικές της ασυδοσίας πιο σωστά), με τη Συνθήκη του Μάαστριχτ, τη Συνθήκη της Λισαβόνας, το Σύμφωνο Σταθερότητας, την Οδηγία Μπολκεστάιν; Τις άκρατες ιδιωτικοποιήσεις; Για να διαμορφωθούν συνειδήσεις και συνθήκες αντίστασης σ’ αυτή την Ε.Ε. πρέπει να παρθεί απόφαση από τους συνέδρους, να ανοιχτεί συζήτηση στο κόμμα και στην κοινωνία.
Για τη Συνθήκη του Μάαστριχτ τα μέλη του κόμματος δε ρωτήθηκαν. Όσοι από τους συντρόφους υποστήριξαν αυτήν τη συνθήκη και θεωρούν ότι ξεγελάστηκαν, οφείλουν, και καλό θα ήταν, να κάνουν την αυτοκριτική τους. Να μπει ζήτημα ψηφοφορίας στους συνέδρους.
Αν είναι υπέρ ή κατά αυτής της συνθήκης για να φύγει από το κόμμα η ρετσινιά (ψηφίσατε το Μάαστριχτ, πληρώνει ο λαός). Και πραγματικά πληρώνει ο λαός.
Δημόσια περιουσία και Δημόσιο γενικότερα: το κόμμα σ’ αυτό το θέμα είναι σύσσωμο ενάντια σ’ αυτό το Δημόσιο – το πώς χτίστηκε και πώς λειτουργεί. Οι αποφάσεις και τα προγράμματά μας αναφέρουν τι Δημόσιο θέλουμε εμείς. Όμως με την προπαγάνδα αυτών που έχτισαν αυτό το Δημόσιο και ζει η κοινωνία, επικρατεί και σε ορισμένους συντρόφους η λογική «πονάει δόντι, κόβεις κεφάλι». Πρέπει και εδώ να ανοιχτεί συζήτηση.
Μέτωπο αλληλεγγύης ενάντια στο ξεπούλημα της δημόσιας περιουσίας: η πρέσα που έχει στηθεί με πρόσχημα το δημοσιονομικό έλλειμμα δε θα σταματήσει στα εργασιακά. Περικοπές, πάγωμα μισθών και συντάξεων στα επιδόματα, το ασφαλιστικό και τις κοινωνικές παροχές. Το πρεσάρισμα για να ολοκληρωθεί το σχέδιό τους για το ξεγύμνωμα της χώρας και του λαού μας θα συνεχιστεί με το ξεπούλημα του δημόσιου πλούτου που έχει απομείνει.
Ήδη τα παπαγαλάκια, προ μηνός περίπου, στις ειδήσεις των 8 μ.μ. του Mega, στρώνανε το δρόμο για το ξεπούλημα του δημόσιου πλούτου. Κοστολογώντας τον πάνω από 300 δισ. ευρώ και ότι μ’ αυτό το ποσό θα απαλλασσόμασταν από το δημόσιο χρέος.
Οι ΔΕΚΟ έχουν χτιστεί (όπως και να έχουν χτιστεί) με τον ιδρώτα των εργαζομένων σ’ αυτές τις επιχειρήσεις και το υστέρημα του λαού.
Είναι υπόθεση των εργαζομένων σε κάθε ΔΕΚΟ ξεχωριστά; Σήμερα είναι πρόβλημα του ΟΣΕ, αύριο θα πάρουν σειρά η ΕΥΔΑΠ (ό,τι έχει απομείνει απ’ αυτήν), ο ΟΤΕ (αν έχει απομείνει τίποτα), η ΔΕΗ, τα λιμάνια, οι αστικές συγκοινωνίες, τα ταχυδρομεία, το ΙΚΑ, τα Νοσοκομεία και όποιος δημόσιος πλούτος έχει απομείνει.
Για να μη γίνουμε βορά της απληστίας του κεφαλαίου πρέπει να γίνει προσπάθεια πίεσης από τους εργαζόμενους στις ΔΕΚΟ προς τα συνδικάτα τους για ενιαίες αγωνιστικές κινητοποιήσεις και όχι μόνο. Ο πλούτος αυτός ανήκει σε όλο το λαό. Να υπάρξει μέτωπο αλληλεγγύης για την ακύρωση στην πράξη των σχεδίων τους και του Συμφώνου Σταθερότητας.
Ο ΣΥΝ και ο ΣΥΡΙΖΑ πρέπει να είναι μπροστά σ’ αυτό το ΜΕΤΩΠΟ.
Καλή δύναμη…
Συντροφικά
* Ο Γιώργος Μιχαλόπουλος είναι απλό μέλος της Πολιτικής Κίνησης Περιστερίου του ΣΥΝ.
