Ο Δημήτρης Σολδάτος κατάγεται από τη Λευκάδα και είναι ποιητής, βραβευμένος, μάλιστα, από την Ακαδημία Αθηνών, αλλά και μαραθωνοδρόμος.
Αν δεν τύχαινε να γνωρίζω αυτή τη λεπτομέρεια που, ωστόσο, ο ίδιος φροντίζει να παραθέτει σε κάθε βιογραφικό του, ίσως να μην πίστευα κι εγώ –όπως δεν πίστεψαν στην αρχή και άλλοι– ότι κατάφερε μόνος του να γράψει χίλια ολόκληρα δίστιχα με το ίδιο θέμα, αλλά και χωρίς να επαναλαμβάνεται. Προφανώς, μια τέτοια ποιητική σύνθεση χρειάζεται, σε πνευματικό επίπεδο, το πείσμα και τις αντοχές ενός μαραθωνοδρόμου για να ολοκληρωθεί.
Ο τίτλος της συλλογής του βασίστηκε στο λογοπαίχνιο της λέξης χίλια (= 1.000, αριθμός χίλια) και χείλια (του στόματος, εκείνα που σμίγουν κατά το φιλί), κάτι που πρωτοαναφέρθηκε από την Κική Δημουλά ως: «Φιλί = 1.000 + 1.000».
Η βασική ιδέα ήταν να γράψει χίλια δίστιχα, με τον τρόπο του δημοτικού τραγουδιού και πατώντας στο μοτίβο του 15σύλλαβου, που να περιέχουν όλα τη λέξη «χείλια» και να αναφέρονται στο φιλί.
Για να το πετύχει αυτό, σε πολλά από τα δίστιχα συνδιαλέγεται και με άλλους γνωστούς ποιητές μας, εκτός από την Κική Δημουλά. Σολωμός, Βαλαωρίτης, Δροσίνης, Παλαμάς, Καβάφης, Μαβίλης, Πολυδούρη, Καρυωτάκης, Λαπαθιώτης, Ουράνης, Σικελιανός, Σεφέρης, Ελύτης, Λειβαδίτης, Γκάτσος, έχουν όλοι την τιμητική τους παρακαταθήκη με ενσωμάτωση στίχων τους στα δίστιχα. Έτσι, ο Δημήτρης Σολδάτος συνδιαλέγεται, άψογα, τόσο με τους μεγάλους μας ποιητές, όσο και με την παράδοσή μας, δηλαδή τη δημοτική ποίηση και το λαϊκό τραγούδι.
Τα τοπωνύμια της χώρας μας, οι εποχές του έτους, οι μεγάλες γιορτές και οι παραδόσεις που τις συνοδεύουν έχουν, επίσης, την θέση τους σε αυτή τη σύνθεση. Το ίδιο και οι μεγάλοι μουσικοί (Έλληνες και ξένοι), οι ηθοποιοί, οι ζωγράφοι και εν γένει οι καλλιτέχνες. Ακόμη, οι αρχαίοι θεοί και οι αρχαίοι Έλληνες φιλόσοφοι, η Σαπφώ ως αρχαία ποιήτρια (με της οποίας το έργο έχει ασχοληθεί ιδιαίτερα ο Σολδάτος, καθώς διοργάνωσε, πέρυσι, τα πρώτα Σάπφεια στο νησί του), που όμως συνυπάρχουν αρμονικά με τη λευκαδίτικη φύση, την ορθοδοξία, τους παπάδες, τις εκκλησιές, την Παναγιά, τις εικόνες της λαϊκής μας παράδοσης, αλλά και το σημερινό πανηγύρι των χωριών.
«Όλα πατρίδα μας, κι αυτά κι εκείνα», μοιάζει να μας λέει ο Σολδάτος, απηχώντας τον Πολέμη. Ο «αυλός ο θρηνητικός του Πάνα» συνδυάζεται και ομοιοκαταληκτεί με ενός «ξωκλησιού καμπάνα» κι ο «Άγιος Μάξιμος ο Καυσοκαλυβίτης». θυμίζει έναν ερωτευμένο νέο που θέλει «να σβηστεί μες το φιλί της».
Καθώς ολοκληρώνουμε το διάβασμα των 1.000 δίστιχων, αντιλαμβανόμαστε πως το ερωτικό φιλί δεν είναι παρά το πρόσχημα του Σολδάτου, το όχημα που χρησιμοποιεί για να μας εισάγει στο ποιητικό του σύμπαν: Όποιος διαβάσει αυτή τη συλλογή επιφανειακά, θα μείνει με την εντύπωση πως πρόκειται για ένα βιβλιαράκι προορισμένο να χαριστεί στη γιορτή των ερωτευμένων, όπως έγραψαν και σε ένα σύντομο σημείωμα στο περιοδικό Διαβάζω, τεύχος Μαΐου 2010).
Όποιος, όμως, καταδυθεί σε ένα βαθύτερο επίπεδο ανάγνωσης, θα δει ολοκάθαρο το ποιητικό όραμα μιας περιγραφής της ιστορικής παράδοσης, των θρησκευτικών παραδόσεων και της λαογραφίας της χώρας μας αλλά και τη γόνιμη διαχρονική συνομιλία του ποιητή με τους στίχους των γνωστότερων ποιητών μας. Αλλά ας δούμε πώς καταλήγει ο ίδιος στην τελευταία σελίδα:
Ηρωισμός ό,τι έκανα για δυο χειλιών το πάθος
άθλος που αναγραμμάτισε η ζωή κι έγινε λάθος.
Προσωπικά, εμμένω στον άθλο: Ο άθλος είναι να γράψει κανείς αυτά τα 1.000 δίστιχα, και το λάθος είναι η επιφανειακή ανάγνωσή τους. Ο προσεκτικός αναγνώστης μπορεί να αναζητήσει περισσότερες πληροφορίες στις σελίδες: https://dimsol.blogspot.com/ και https://1000dis.blogspot.com/. Το βιβλίο κυκλοφορεί από ένα μικρό, αλλά ιστορικό, βιβλιοπωλείο-εκδοτικό οίκο του νησιού του, τις εκδόσεις Τσιρίμπαση.
Όμηρος είναι ο ποιητής του έπους της Ιλιάδας
κι εγώ όμηρος των δίστιχων μιας τέτοιας Χειλιάδας.
