Η αλληλεγγύη και η υποστήριξη νίκησαν την κούραση των διαδηλωτών που πορεύτηκαν από τον Βόλο μέχρι την Αθήνα. Του Νίκου Γεωργιάδη
Μετά από 11 μέρες και 340 χλμ. πεζοπορία, οι διαδηλωτές της Κίνησης Ελπίδας Πολιτών έφτασαν από τον Βόλο στην Αθήνα και την Πλατεία Συντάγματος. Κατάφεραν να ξεπεράσουν όσες αντικειμενικές δυσκολίες παρουσιάστηκαν και τις όποιες αδυναμίες και να ολοκληρώσουν την ιδιαίτερή τους πορεία. Μία πορεία οργής και αγανάκτησης όπως τη χαρακτήρισαν, ενάντια στην πολιτική της τρόικας, της κυβέρνησης, των μνημονίων. Μια πορεία που ως κεντρικό της σύνθημα είχε το «Φτάνει πια, ώς εδώ!».
Από όσες πόλεις και χωριά πέρασε η πορεία έγινε δεκτή με ενθουσιασμό από τους κατοίκους, οι οποίοι έδειχναν την αλληλεγγύη τους με κάθε τρόπο – είτε με τη φιλοξενία, είτε συμμετέχοντας στην πορεία. Αυτό το «Φτάνει πια!» και το «Να φύγουν» δεν ήταν μόνο απαίτηση των Βολιωτών διαδηλωτών, αλλά και κάθε πολίτη που συνάντησαν στη διαδρομή τους.
Εξίσου θερμή υποδοχή επιφυλάχτηκε σ’ αυτό το αντιμνημονιακό καραβάνι και όταν έφτασε στην Αθήνα, όπου στο Πεδίον του Άρεως έγινε δεκτό από δεκάδες αλληλέγγυους, που πορεύτηκαν μαζί μέχρι την Πλατεία Συντάγματος. Ανάμεσά τους βουλευτές και μέλη του ΣΥΡΙΖΑ-ΕΚΜ, εργαζόμενοι και άνεργοι, νέοι και συνταξιούχοι, κόσμος που παρακολούθησε αυτό το δύσκολο εγχείρημα και ενημερωνόταν καθημερινά για την εξέλιξη της πορείας.
Τελείως διαφορετική ήταν η υποδοχή στη Βουλή, στην οποία έκλεισε η πορεία, παραδίδοντας το κείμενο της Κίνησης Ελπίδας Πολιτών στον πρόεδρο της Βουλής. Σε αυτή την περίπτωση αντί για χειροκροτήματα και επευφημίες υπήρξαν διμοιρίες των ΜΑΤ που δεν επέτρεπαν αρχικά στους διαδηλωτές να φτάσουν στην είσοδο της Βουλής, και σημειώθηκαν προπηλακισμοί και απειλές.
Θα μπορούσε να γίνει μεγάλη συζήτηση για το πόσο ενισχυτικά λειτουργούν τέτοιου είδους κινηματικές δράσεις, πώς θα μπορούσαν να έχουν μεγαλύτερο αντίκτυπο κ.ά. Αυτό, όμως, που έχει αξία να σημειωθεί προς το παρόν είναι ότι μια ομάδα διαδηλωτών κατόρθωσε να πετύχει ένα δύσκολο στόχο που έθεσε και μάλιστα να τον αναδείξει σε ένα μικρό κεντρικό γεγονός. Και ο βασικός λόγος που το πέτυχε είναι γιατί ο στόχος αυτός ήταν συλλογικός, λόγω της αλληλεγγύης και της υποστήριξης που έλαβαν από όπου κι αν πέρασε η πορεία, αλλά κυρίως γιατί εξέφραζε πραγματικές ανάγκες και ανησυχίες όχι μόνο αυτών που περπάτησαν μέχρι την Αθήνα, αλλά ολόκληρης της κοινωνίας.
Από όσες πόλεις και χωριά πέρασε η πορεία έγινε δεκτή με ενθουσιασμό από τους κατοίκους, οι οποίοι έδειχναν την αλληλεγγύη τους με κάθε τρόπο – είτε με τη φιλοξενία, είτε συμμετέχοντας στην πορεία. Αυτό το «Φτάνει πια!» και το «Να φύγουν» δεν ήταν μόνο απαίτηση των Βολιωτών διαδηλωτών, αλλά και κάθε πολίτη που συνάντησαν στη διαδρομή τους.
Εξίσου θερμή υποδοχή επιφυλάχτηκε σ’ αυτό το αντιμνημονιακό καραβάνι και όταν έφτασε στην Αθήνα, όπου στο Πεδίον του Άρεως έγινε δεκτό από δεκάδες αλληλέγγυους, που πορεύτηκαν μαζί μέχρι την Πλατεία Συντάγματος. Ανάμεσά τους βουλευτές και μέλη του ΣΥΡΙΖΑ-ΕΚΜ, εργαζόμενοι και άνεργοι, νέοι και συνταξιούχοι, κόσμος που παρακολούθησε αυτό το δύσκολο εγχείρημα και ενημερωνόταν καθημερινά για την εξέλιξη της πορείας.
Τελείως διαφορετική ήταν η υποδοχή στη Βουλή, στην οποία έκλεισε η πορεία, παραδίδοντας το κείμενο της Κίνησης Ελπίδας Πολιτών στον πρόεδρο της Βουλής. Σε αυτή την περίπτωση αντί για χειροκροτήματα και επευφημίες υπήρξαν διμοιρίες των ΜΑΤ που δεν επέτρεπαν αρχικά στους διαδηλωτές να φτάσουν στην είσοδο της Βουλής, και σημειώθηκαν προπηλακισμοί και απειλές.
Θα μπορούσε να γίνει μεγάλη συζήτηση για το πόσο ενισχυτικά λειτουργούν τέτοιου είδους κινηματικές δράσεις, πώς θα μπορούσαν να έχουν μεγαλύτερο αντίκτυπο κ.ά. Αυτό, όμως, που έχει αξία να σημειωθεί προς το παρόν είναι ότι μια ομάδα διαδηλωτών κατόρθωσε να πετύχει ένα δύσκολο στόχο που έθεσε και μάλιστα να τον αναδείξει σε ένα μικρό κεντρικό γεγονός. Και ο βασικός λόγος που το πέτυχε είναι γιατί ο στόχος αυτός ήταν συλλογικός, λόγω της αλληλεγγύης και της υποστήριξης που έλαβαν από όπου κι αν πέρασε η πορεία, αλλά κυρίως γιατί εξέφραζε πραγματικές ανάγκες και ανησυχίες όχι μόνο αυτών που περπάτησαν μέχρι την Αθήνα, αλλά ολόκληρης της κοινωνίας.
Σχόλια
